ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΕΚΛΕΝΗ

Αγαπημένε μου Γιάννη. Μου τηλεφώνησες πριν από λίγες ημέρες. Διάβασες κάτι που με αφορούσε και ήθελες να με συμβουλέψεις, όπως έκανες πάντοτε. Η φωνή σου, δυναμική, αλέγκρα,. Ως συνήθως. Κι εγώ δεν πρόλαβα να σου πω τίποτα. Σε ευχαρίστησα για το τηλεφώνημα, για τις πατρικές συμβουλές, σε διαβεβαίωσα ότι θα κάνω αυτό που μου λες…

Ήθελα τόσα ακόμη να σου πω. Να σε ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη. Τις συναντήσεις, τις κουβέντες, τις ιστορίες μέσα στις ιστορίες. Την αλήθεια. Την γνωριμία μας τη δεκαετία του 90. Το πρώτο χειρόγραφο σημείωμα. Τα μπλε τριαντάφυλλα στο νοσοκομείο, μετά το ατύχημα που είχα, Δεκαπενταύγουστο, ερχόμενη για μία ακόμη συνέντευξη μας, στην οδό Κολωνού. Το ωραιότερο σπαγκέτι πέστο, με βασιλικό από τη γλάστρα, στην Οία, στη Σαντορίνη. Την εξομολογητική συζήτηση με κοινό στο Ναύπλιο. Τις κουβέντες μας, on and off camera, on and off the record. Το scrapbook. Τις περίεργες συμπτώσεις. Όπως τα «κοινά» μας γενέθλια: τα «αληθινά» δικά μου, και την ημερομηνία που εσύ «ξαναγεννήθηκες». Στην Αμερική.

Τώρα που λείπεις σου υπόσχομαι πως θα διορθώνω όποιον τολμήσει να σε πει «μόδιστρο», να μιλήσει απαξιωτικά για την ελληνική μόδα, και τις «τουαλέτες», θα πάρω ένα σπρέι να σβήσω όλα τα γκράφιτι από το Μεταξουργείο, θα φοράω τα ρούχα σου στον ήλιο., θα φυτέψω τον δικό μου βασιλικό στη γλάστρα, θα φωνάζω ας όσους αδειάζουν τα τασάκια του αυτοκινήτου από το παράθυρο, θα πολιορκώ τους σανσέτηδες στη Σαντορίνη, θα υπενθυμίζω με κάθε ευκαιρία στους νεότερους ποιος ήσουνα, ο Γιάννης Τσεκλένης, που ομόρφαινε την κάθε μας ημέρα, με τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ στους δρόμους, τις στολές των αστυνομικών, τα μεταξωτά φουλάρια-έργα τέχνης, τα τόσο αναγνωρίσιμα και γενναιόδωρα εμπριμέ σου, ένα τηλεφώνημα. Γιάννη, δεν σε αποχαιρετώ. Είσαι εδώ. Με τους Gaugin σου, τον Γαϊτη σου, τον Ελ Γκρέκο σου. Ξέρεις πόσο σε αγαπάμε όλοι. Και πως δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Μου είχες πει σε μια συνέντευξη, με αφορμή την απώλεια της Σοφίας Κοκοσαλάκη, ότι «η Ελλάδα ξεχνάει». Τον Γιάννη «μας», ποτέ.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΑΛΙ

Ιστορίες μόδας στο κόκκινο χαλί. Είναι η στιγμή που κάθε διάθεση στυλιστικής υπερβολής, τόσο στην κόμμωση όσο και στο μακιγιάζ αλλά και στις ενδυματολογικές επιλογές των πρωταγωνιστών του κινηματογράφου, της μουσικής, του φαίνεσθαι, ενισχύουν την πασαρέλα του στυλ. Αν άλλαξε κάτι με τα χρόνια; Εξακολουθεί να κυριαρχούν πάντα το μαύρο, οι πέρλες στο λαιμό και τα διαμάντια, τώρα πλέον… επιτρέπονται και τα παντελόνια και τα tuxedo για τις γυναίκες, αλλά και οι δημιουργίες της υψηλής ραπτικής. Γιατί μια αληθινή ντίβα φοράει μόνο αυθεντική haute couture, δημιουργίες που δεν επαναλαμβάνονται.

Ο Πάνος Καλλίτσης ξέρει τι θέλουν οι γυναίκες. Και οι άνδρες. Στην αληθινή ζωή, σε μια ξεχωριστή εμφάνιση, μπροστά και πίσω από τα φώτα, κυρίως στα φώτα.

Ο Ντίμης Κρίτσας, έχοντας ζήσει στη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ και της ελληνικής μόδας, μπορεί να απομυθοποιήσει εύκολα το κόκκινο χαλί των Όσκαρ…

Ο Περικλής Κονδυλάτος σχεδιάζει κοσμήματα-ρόλους, στέμματα για σύγχρονες πριγκίπισσες, παλιμπαιδιστικά σχέδια που αναζητούν τολμηρές πρωταγωνίστριες του τώρα.

Η Χαρά Λεμπέση, απολαμβάνει κάθε φορά που βλέπει ένα ρούχο της να περπατάει στο κόκκινο χαλί, γνωρίζοντας ότι η απήχηση της δημιουργίας της θα είναι πιο δυνατή από ποτέ.

Η Ολυμπία Κρασαγάκη, φωτογράφος (και) στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών μιλάει σαν πολεμική ανταποκρίτρια, γιατί το κόκκινο χαλί μπορεί να θυμίσει πεδίο μάχης στους επαγγελματίες του χώρου, όσο έμπειροι κι αν είναι.

Η Δωροθέα Μερκούρη, ξέρει να ποζάρει στα φλας και να αναδεικνύει τη δημιουργία του σχεδιαστή που έχει επιλέξει. Ένας διαφορετικός ρόλος από αυτόν του σινεμά…

Ο Βασίλης Ζούλιας, είναι από τους λίγους σύγχρονους Έλληνες σχεδιαστές μόδας που έχει καταφέρει να δει φορέματα του στις πιο πολυφωτογραφημένες συναντήσεις του θεάματος παγκοσμίως… And the Oscar goes to.

Η Βικτώρια Κυριακίδη, σχεδιάζει μάξι φορέματα για black tie εκδηλώσεις, που λαμπυρίζουν στο σκοτάδι και το φως.

«Ιστορίες Μόδας» για ένα απαιτητικό κοινό, ιστορίες με διθυραμβικές κριτικές για δημιουργίες που δεν έχουν δοκιμαστεί ακόμη στη βιτρίνα, στη ντουλάπα μας, στο χρόνο. Επόμενο ραντεβού στο κόκκινο χαλί στις Χρυσές Σφαίρες και την απονομή των Όσκαρ. Ή σε μία κινηματογραφική αίθουσα κοντά σας.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ;

Οι άνθρωποι της μόδας, δημοσιογράφοι, στυλίστες, φωτογράφοι, δεν πιστεύουν στις τάσεις. Οι σχεδιαστές μόδας πάλι σε ολόκληρο τον κόσμο, καλλιτεχνικοί διευθυντές ιστορικών οίκων και brands, τις υπηρετούν με πάθος, τις χαράζουν, τις ακολουθούν, τις λανσάρουν, εμμονικά, κάθε έξι μήνες. Και όλοι εμείς καλούμαστε με τη σειρά μας να τις φιλτράρουμε και να τις αποκωδικοποιήσουμε.

Αν υπάρχει ένα ξεκάθαρο μήνυμα πίσω από τις τάσεις είναι πλέον η ανάγκη όλων να βρουν και να διαμορφώσουν ένα πιο προσωπικό στυλ ντυσίματος, να φέρουν το χθες στο σήμερα, να επενδύσουν στις αντιθέσεις και τα απρόοπτα. Ιστορίες με ημερομηνία λήξεως; Μαζί με όλα τα κλισέ της μόδας.

Η Αννούσα Μελά έχει μάθει να παίζει με τις τάσεις της μόδας και να πειραματίζεται με τα χρώματα, ίσως γιατί δεν πήρε ποτέ πολύ σοβαρά τον ρόλο της influencer, ό,τι κι αν μπορεί να σημαίνει αυτό.

Η Λένα Παπαχριστοφίλου, γκουρού της μόδας, ξέρει να αποκωδικοποιεί ότι συμβαίνει στον παγκόσμιο χάρτη του στυλ, γνωρίζοντας καλά τη φόδρα μέσα στο σακάκι και τα εξώρραφα στο πατρόν, ως σχεδιάστρια, δημοσιογράφος, ενδυματολόγος με άποψη.

Ο Θανάσης Κρίκης, φωτογράφος που χαράζει τις δικές του τάσεις με συνέπεια και επαγγελματισμό, αποκωδικοποιεί εικόνες που αφηγούνται ιστορίες.

Η Βικτώρια Κυριακίδη, σχεδιάστρια που ταξιδεύει ανάμεσα στην Αθήνα και τη Νέα Υόρκη, προτιμά να αφηγείται λευκές ιστορίες με νυφικά και έξτρα λάμψη.

Ο Άγγελος Τσακίρης, σχεδιαστής που εκπροσωπεί τη νεότερη γενιά δημιουργών, παίζει με πανωφόρια και ρούχα-installations έργα τέχνης που φοριούνται κιόλας, δεν φτιάχτηκαν για μια νύχτα στο μουσείο.

Ο Μάρκελλος Νύκτας, σχεδιαστής με δεκαετίες στο ατελιέ του να μαρτυρούν τη χρυσή εποχή της ελληνικής μόδας, θυμάται Ιστορίες Μόδας με δέρμα και γούνα, για τη βιωσιμότητα του τότε και του τώρα.

Και ο Γιώργος Καλφαμανώλης, φωτογράφος αναγνωρίσιμων προσώπων, προτιμά τα πορτρέτα σταρ, δημιουργώντας τάσεις στα εξώφυλλα, στη σκηνή, στο στούντιο. «Ιστορίες Μόδας», περισσότερες ιστορίες, μπροστά και πίσω από τις τάσεις.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ. ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ ΧΩΡΙΣ ΦΙΛΤΡΑ ΚΑΙ ΡΕΤΟΥΣ...

Σήμερα, που όλοι υποδυόμαστε τους φωτογράφους, με ένα κινητό στο χέρι, μόνο όταν ξεφυλλίζουμε ένα περιοδικό ή βλέπουμε μία φωτογραφία στο Instagram, μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει επαγγελματική φωτογράφηση με σενάριο αυτή τη φορά. Ένα editorial ή στόρι που στήνεται από μία ομάδα ανθρώπων, τον φωτογράφο, τον στυλίστα, τον fashion director του περιοδικού, σε συνεργασία με μακιγιέρ, κομμωτές, πρακτορεία μοντέλων…

Η Νόνη Δούνια θυμάται την πρώτη ιστορία μόδας της ζωής της, τα casting, όμορφες αναμνήσεις και εξηγεί γιατί προτιμούσε τις επιδείξεις μόδας πάντοτε από τις φωτογραφήσεις.

Πότε αγόρασε ο Χάρης Χριστόπουλος την πρώτη του φωτογραφική μηχανή; Yπάρχει διαφορά άραγε στην φράση “I take pictures” και “I make pictures”; Αρκεί τελικά να βγάζουμε φωτογραφίες ή καλύτερα να τις δημιουργούμε;

Η Έστερ Μαστρογιάννη θυμάται τα casting στο εξωτερικό και πόσο καλή εντύπωση έκαναν οι δουλειές των Ελλήνων φωτογράφων.

Η Ιωάννα Κουρμπέλα μιλάει για τις εικόνες που γεννιούνται στον δρόμο, ιστορίες μόδας από το οικογενειακό ατελιέ στην Πλάκα, πόσο έχει επηρεάσει το Instagram τη σύγχρονη εξέλιξη της μόδας και πως φαντάζεται τελικά την ιδανική σκηνοθεσία μιας εικόνας που φέρει την υπογραφή της.

Ο Βασίλειος Κωστέτσος διάβαζε από παιδί περιοδικά μόδας, είχε φτιάξει μάλιστα και δικό του περιοδικό από φωτοτυπίες, τη συνεργασία του με τα τοπ μοντέλα του παρελθόντος την εποχή που η Linda Evangelista δεν σηκωνόταν από το κρεβάτι της για λιγότερο από 10.000 δολάρια.

Για την Αννούσα Μελά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια εικόνα θα συγκεντρώσει σήμερα τα περισσότερα likes, κι ας έχει περάσει και από τον κόσμο των περιοδικών.

Η Λάουρα Ντε Νίγκρις θυμάται την εποχή που βρέθηκε να σπουδάζει φωτογραφία, για να γίνει μοντέλο τελικά και στυλίστρια προκειμένου να ανακαλύψει πρόσωπα και να δημιουργήσει ντοκουμέντα του στιλ.

Ο Τάσος Βρεττός αφηγείται την πρώτη ιστορία μόδας της διαδρομής του ως φωτογράφος, φωτογραφήσεις με δύσκολες συνθήκες που όμως δεν προδόθηκαν ποτέ στο αποτέλεσμα.