Τα ακραία καιρικά φαινόμενα εξαντλούνται σε μια μπόρα.
Το street food στο κέντρο αξίζει πολλά αστέρια. Και ξεπουλάει. Ουρές το Σάββατο το μεσημέρι στο Feyrouz, στο Falafellas, στο Oven Sesame. Γκουρμέ (όχι δήθεν) πεϊνιρλί, φαλάφελ, γεμιστό κουλούρι με λιωμένη γραβιέρα…
Οι αποδείξεις αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. Στο κομμωτήριο; Ούτε για δείγμα. Στο πάρκινγκ; Τι είναι αυτό; Στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς; Ούτε για αστείο.
Η γκρίνια είναι της μόδας. Όλοι κατηφείς, αγέλαστοι, θυμωμένοι, ζαλισμένοι από την γκαντεμιά. Χαμογελάς και σε κοιτούν καχύποπτα. Μαζεύεσαι για να μην σε βρίσουν.
Το κάπνισμα επιτρέπεται παντού. Και να μην καπνίζεις, καπνίζεις. Πας στην ταβέρνα, καπνίζουν μέσα-έξω, κι εκεί που είναι έξω αλλά προφυλαγμένο για να μαστουρώσουμε όλοι μαζί. Στο καφέ, επίσης, Παιδιά, μωρά, σκυλιά, άνδρες, γυναίκες, έφηβοι, ντουμανιάζουμε ανενόχλητα. Σε επαγγελματικό ραντεβού; Λίγος καπνός ακόμη με κλειστά παράθυρα. Δεν υπάρχει φως από πουθενά.
Η κίνηση στο δρόμο είναι τρελή, μέρα νύχτα, όλες τις ώρες της ημέρας. Τροχονόμοι, μηχανάκια, ντελιβεράδες, καροτσάκια με ρόδες και χαρτόκουτα, τρόλεϊ, αυτοκίνητα χωρίς πινακίδες, τζιπ, οργισμένοι οδηγοί στο κινητό. Κλειστά παράθυρα, αναμένο τσιγάρο, SMS στα φανάρια ή εν κινήσει, ταυτόχρονα με μούντζες, ξένες γλώσσες και βρισιές, κόρνα στον ρυθμό της εποχής, και selfies που στηρίζονται πίσω από το τιμόνι. Smile you are on candid camera. Σε μένα μιλάς ρε;