Δεν είναι τρομερό; Aκούς ξαφνικά ένα τραγούδι που γνωρίζεις χρόνια, μια μελωδία του Jobim και ξαφνικά ακούς, νιώθεις, διαβάζεις τους στίχους, εμμονικά.
No more blues, I'm going back home
No, no more blues, I promise no more to roam
Home is where the heart is
The funny part is my heart' was right there all along
No more tears and no more sighs
And no more fears, I'll say no more goodbyes
If travel beckons me, I swear I'm gonna refuse
I'm gonna settle down and there'll be no more blues
Everyday while I am far away
My thoughts turn homeward, forever homeward
I've traveled 'round the world in search of happiness
But all the happiness I've found was in my hometown
No more blues, I'm going back home
No, no more dues, I'm through with all my wandering now
I'll settle down and never roam and find a man and build a home
When we settle down, there'll be no more blues
Nothing but happiness
Όχι άλλη κατήφεια. Στενοχώρια. Μαύρο χρώμα. Μαύρη διάθεση. Μηδέν αισιοδοξία, Πεσιμισμός για όλα.
Πώς είσαι;
Xάλια.
Πώς είναι τα μαλλιά μου; Xάλια;
Xάλια είναι αυτό που φοράω;
Φτάνει. Aυτός είναι ο μήνας που θα τα αλλάξουμε όλα γιατί μπορούμε. Με χρώματα, χωρίς μαύρο. Και το βλέμμα στραμένο στο φως, στον ήλιο, στο γέλιο. Θέλουμε μόνο τρανταχτά γέλια, φωτεινά πρόσωπα, εκτυφλωτικά.
Ή τουλάχιστον αυτό θέλω εγώ. No more blues. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι βυθίστηκα ποτέ. Αλλά με το τριγύρω, η πτώση είναι η εύκολη λύση, μανιέρα πλέον της καθημερινότητας.
Ευτυχία. Χαμόγελα. Παλιμπαιδισμός. Σκηνοθεσία. Το ευκολότερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να κλαίμε χορωδιακά. Κι αν αντισταθούμε; Στο σκοτάδι; Στη μιζέρια; Στο μελαγχολικό σάουντρακ της εποχής; Αγάπη μόνο. Κλισέ. Η ασφάλεια των δοκιμασμένων φίλων. Μουσική στη διαπασών. Βόλτες με το αυτοκίνητο και όλα τα παράθυρα ανοιχτά. Χωρίς προορισμό. Αγαπημένες γεύσεις, χωρίς ενοχές. Καινούργια πρότζεκτ. Ιδέες. Ένα γιασεμί από το δρόμο, ένα κλωναράκι που μυρίζει άνοιξη μέσα στο φθινόπωρο που έρχεται κι εγώ το καθυστερώ για λίγο καλοκαίρι ακόμη. Το μήνυμα της φίλης που εμφανίστηκε από το πουθενά… «Σε ξέρω λίγο αλλά σε αγαπώ ήδη. Μου δίνεις φτερά. Ελπίζω και εγώ να κάνω το ίδιο για σένα κάποια στιγμή.» Σε αγαπώ ήδη. Σε αγαπώ πριν με αγαπήσεις. Νo more blues.