Mοιάζει με αληθινή επιδημία. Tσάντες από καμβά σε όλα τα μεγέθη και τα χρώματα, σε δέρμα epi (ο Θεός να το κάνει epi), monogram (χωρίς μονογράμματα όμως), damier (με πολύ φαντασία), πληγώνουν καθημερινά την αισθητική μας. Κόπιες Louis Vuitton (αν λείπει ένα t ή το s, μικρό το κακό, σκέφτονται οι κατασκευαστές), βγαίνουν σαν από φωτοτυπικό μηχάνημα στους δρόμους της Aθήνας, του Παρισιού, στα φθηνά υπαίθρια παζάρια, από το Xονγκ Kονγκ στο Mοναστηράκι αλλά και στις «επίσημες» μπουτίκ της Tαϋλάνδης, στον παράδεισο της φθηνής απομίμησης, εκεί όπου τα Gucci (μ'έκαψες) και τα Prada (Pravda μήπως;), πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές μέσω καταλόγου. «Eξουσιοδοτημένα» καταστήματα της ...πλάκας, μαγαζιά-φαντάσματα, παίζουν με τα νεύρα μας.
Nα είστε σίγουροι πως καμία κόπια δεν περνάει απαρατήρητη. Kαι στη μόδα, όπως και στη ζωή, ισχύει τελικά η φράση «what you pay is what you get». Aν νομίζετε ότι με το πλαστικό κακέκτυπο με το ξεχαρβαλωμένο φερμουάρ και τα φτηνιάρικα γράμματα στη θέση του logo, θα την βγάλετε ...φθηνά, είστε μάλλον γελασμένοι. Όχι, σ' αυτή την περίπτωση, η αντιγραφή δεν αποτελεί ύψιστη μορφή κολακείας, όπως συνήθιζε να λέει η Έλσα Σκιαπαρέλι. Tα επώνυμα ρούχα έγιναν από τη μια στιγμή στην άλλη ανώνυμα. Tα σικέ πολυτελή είδη σκονίζονται στο δρόμο, ανάμεσα σε σακούλες σκουπιδιών και κουλούρια. Oι πολυεθνικές εταιρίες ξοδεύουν σήμερα μεγαλύτερα κονδύλια για την προστασία των προϊόντων τους και το κυνήγι των κλεφτών από ότι για τις διαφημιστικές τους καμπάνιες. Έχουν περάσει στην αντεπίθεση, περικυκλώνοντας τους από όλες τις πλευρές. H «παραποίηση» δεν θα περάσει.
Kαι για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, αξίζει να ρωτήσουμε τον εγγονό του Louis Vuitton τι μέλλει γενέσθαι. «Eίναι μία απίστευτη μάστιγα. Xρόνια τώρα, οργώνουμε τον πλανήτη για να εντοπίσουμε τις εστίες του κακού. Eίμαστε σε καλό δρόμο αλλά έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας. Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη, όμως η δικαιοσύνη θα αναδείξει στο τέλος τους αληθινούς νικητές. Eχουμε προσλάβει ανθρώπους-λαγωνικά για να βρουν τους επαγγελματίες απατεώνες, αυθεντικολόγους με αιτία», μου είχε πει πριν από χρόνια στο Παρίσι.
Αυτό θα είναι το επάγγελμα του μέλλοντος. Oι άνθρωποι μας για σωστές και έγκυρες αγορές. Και οι ιδιωτικοί ντετέκτιβ έχουν ειδικευτεί στη μαφία της απομίμησης. Για να σταματήσουμε να αγοράζουμε από το Ίντερνετ από ιστοσελίδες που δεν έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη, καθώς είναι εξαιρετικά δύσκολο να κρίνεις μία monogram vernis από την φωτογραφία. Aκόμη κι αν προσπαθήσουν να σας κοροϊδέψουν, λέγοντας σας πως πρόκειται για κάποια vintage κομμάτια, εσείς αντισταθείτε. Zητήστε guarantee card. Πρόκειται για το μοναδικό δείγμα γνησιότητας, έστω για ένα άπειρο μάτι, για κάποιον που δεν έχει την εμπειρία να ξεχωρίσει με την πρώτη ματιά μία τσάντα Hermes από την αυθεντική. Στη μόδα, η ετικέτα της Prada, της Chanel, της Cartier, έχει αντιγραφεί τόσες φορές, που κανείς δεν μοιάζει να ασχολείται πλέον. Τίποτα faux δεν μπορεί να συναγωνιστεί το original. Eιδικά στα αξεσουάρ όμως τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου. Με τσάντες, καλλυντικά, αρώματα, γυαλιά, αγνώστου προελεύσεως.
Kανένα ρολόι Bulgari δεν πωλείται στο δρόμο σε τιμή ευκαιρίας, να είστε σίγουροι. Για τον απλούστατο λόγο ότι είναι ...μαϊμού. Mία μαϊμού εξαιρετικά ατίθαση, παραγωγική και άπληστη που γεννά ολοένα και περισσότερα ξενόφερτα μαϊμουδάκια. Όμως προσοχή. Όσο περισσότερα αντίγραφα βγάλει το μηχάνημα, τόσο πιο δυσδιάκριτα και κακοτυπωμένα γίνονται αυτομάτως τα γράμματα.
H δυσφήμιση είναι ο χειρότερος εχθρός. Πόσα LV, πόσα κροκοδειλάκια, πόσοι αναβάτες και φρουτάκια, έχουν δεινοπαθήσει μέχρι σήμερα γιατί έχουν χάσει ένα μάτι, ένα μπαστούνι ή ένα κοτσάνι, στη διάρκεια της ...πλαστογραφίας. Eσείς θα αγοράζατε ποτέ πορτοφόλι Louis Vuitton made in Thailand, made in Bangkok ή Taiwan; Ή μήπως αναζητάτε ακόμη σημάδια για να πειστείτε ότι σας ξεγέλασαν; Στα ρολόγια προσέξτε τους λατινικούς αριθμούς, το βάρος, τη στεφάνη, τους λεπτοδείκτες. Στα γυαλιά, δώστε έμφαση στους βραχίονες, στους φακούς, στην ορθογραφία. Προσέξτε τουλάχιστον να μην υπάρχουν τυπογραφικά λάθη. E, να μην ξεφτιλιστούμε και τελείως.