«Μπορείς να φοράς μαύρα οποιαδήποτε στιγμή, μπορείς να το φοράς σχεδόν σε όλες τις εκδηλώσεις», δήλωσε ο Christian Dior το 1954. «Το μικρό μαύρο βραδυνό φόρεμα είναι απαραίτητο για κάθε γυναικεία γκαρνταρόμπα».
Η πρόβλεψη του είναι διαχρονική. Είναι; Αν υπάρχει ένα ξεκάθαρο μήνυμα από τις επιδείξεις, είναι η αισιοδοξία. Σιγά μην αποχωριστούμε για πάντα το μαύρο. Είναι παντού. Απλά μπορούμε πια να ζήσουμε με το μικρό μαύρο φόρεμα και να το εμπλουτίσουμε με πρωτότυπα αξεσουάρ. Και το μαύρο κουτί; Ο μαύρος χρυσός; Η Black Magic Woman; Τέλος στην υπερβολική δόση του μαύρου.
Υπάρχουν γυναίκες αλλά και άνδρες, o Τom Ford, η Jean Muir στο παρελθόν, η Παλόμα Πικάσο που δεν φορούν τίποτε άλλο παρά αποκλειστικα μαύρα. Ακόμη θυμάμαι τη ντουλάπα του Μίκυ Ρουρκ στις 91⁄2 βδομάδες, τον Ζορρό, τους Άντρες με τα Μαύρα. Για την Αnna Sui το μαύρο κάποτε θεωρείτο επανάσταση αλλά τώρα πια μοιάζει να έχει ξεθωριάσει. Η Ναόμι Κάμπελ παραδέχεται ότι όταν άρχισε να ασχολείται με το μόντελινγκ φορούσε αποκλειστικά μαύρα μέχρι που ανακάλυψε τη μαγεία του χρώματος. «Όταν σηκώνομαι το πρωί από το κρεβάτι λίγο χρώμα με βοηθάει να ανέβω ψυχολογικά.»
Υπάρχει ένα χρώμα για όλους. Πριν ακόμη καθιερωθεί το μαύρο σαν διαχρονική τάση, όλοι συνήθιζαν να φορούν εμπριμέ. Αρκεί μόνο να ανασύρουμε από τη μνήμη την Μπριζίτ Μπαρντό με τα καρό της και την Ντόρις Ντέι με τα λουλουδάκια της. Και όσοι φορούν μαύρο και τους 12 μήνες του χρόνου; Κι αν δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας στον καθρέπτη; Ρισκάρετε, έστω για πρώτη φορά, για να μπει καλά ο χειμώνας.
Θα μου πείτε ότι το μαύρο μοιάζει πολύτιμο; Ισως. Ότι αδυνατίζει; Σίγουρα. Αλλά αν είναι της μόδας; Όχι πια. Τουλάχιστον δεν κρατάει πια τα πρωτεία. Τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε απλά να εμπλουτίσουμε τα μαύρα βασικά κομμάτια της γκαρνταρόμπας με μερικές πολύχρωμες πινελιές. Με πολύχρωμα αξεσουάρ αρχικά. Έτσι για να ξεθαρρεύουν σιγά-σιγά οι αρχάριοι. Κι αν δεν τα καταφέρετε, υπάρχουν πάντα οι συλλογές που διατίθενται αποκλειστικά στο μαύρο. Το ουράνιο τόξο της μόδας καλύπτει τη μαύρη μας διάθεση. Ουφ, τι ανακούφιση. Έντονα χρώματα, εμπριμέ, ψυχεδέλεια. Η μόνη δυσκολία είναι πως θα συνδυάσουμε όλες αυτές τις απίθανες αποχρώσεις μαζί, με ποιόν τρόπο θα υιοθετήσουμε όλη αυτή την υπερβολή και τον μαξιμαλισμό τελικά της πασαρέλας στις καθημερινές μας εμφανίσεις χωρίς να έχουμε ένα multimedia αποτέλεσμα. Η πρόκληση των χρωμάτων. Ποιος είναι αρκετά γενναίος να αποχωριστεί το μαύρο;
Το μαύρο δεν το χώνεψα ποτέ. Ανήκω στις εξαιρέσεις. Στην ψυχολογία το μαύρο έχει τη δική του ερμηνεία. Κλασικό, μυστήριο, ανεξάρτητο. Κανείς δεν λέει να το αποχωριστεί. Υπάρχουν γυναίκες και άντρες που έχουν μια απόλυτα μονοχρωματική ντουλάπα. Λαμπερό ναι, όσο και μυστηριώδες και ατμοσφαιρικό, τρόπος ζωής, μια εσωτερική επανάσταση που εκδηλώνεται. Όμως και πεσιμιστικό. Το χρώμα της φινέτσας και του αισθησιασμού μπορεί να μας λείψει για λίγο. Με δικλείδες ασφαλείας πάντα. Θερμό και ψυχρό, κλασικό ή μινιμαλιστικό, δεν είναι το μόνο. Μια τάση διαρκείας. Tάση ανοιχτή σε προσωπικές ερμηνείες και πολύχρωμες παρεμβάσεις.