-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή;
-Για την πασαρέλα η απόλυτη ευτυχία ορίζεται σε ένα τέλειο και επιτυχημένο show. Υπάρχει όμως τελικά αυτό; Γιατί πάντα κάτι συμβαίνει έστω και την τελευταία στιγμή που θα σε διδάξει πως το τέλειο είναι λίγο δύσκολο να το επιτύχεις αν μπορείς και είσαι ειλικρινής κριτής του εαυτού σου. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή. Είναι αυτό που λέει ένα ρητό: «Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει μαζί του.»
-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Τι νοσταλγείτε περισσότερο;
-Για αρχή, τα φιλιά του σκύλου μου είναι τα πρώτα που με επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Η αγάπη μου γι'αυτό που κάνω όμως, είναι μια μεγάλη κινητήρια δύναμη στο να αρχίσω και να συνεχίσω την μέρα μου. Μέχρι να γυρίσω σπίτι και να μοιραστώ τις υπόλοιπες στιγμές μου, με τον σύζυγο μου ή τους φίλους μου. Αυτό που μπορώ να πω πως νοσταλγώ πολλές φορές είναι η ξεγνοιασιά και ο αυθορμητισμός που είχα ως έφηβη, κάτι που οι προτεραιότητες της ενηλικίωσης, άφησαν πίσω.
-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά;
-Η αλήθεια είναι πως στη ζωή μου γενικότερα γελάω ή κλαίω και πολύ, αλλά και εύκολα. Δεν στερώ από τον εαυτό μου να εξωτερικεύει τα συναισθήματα του, όποια και αν είναι αυτά. Μέσα από αυτό απελευθερώνομαι.
-Το βασικό σας ελάττωμα; και προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας;
-Το βασικό μου ελάττωμα είναι η τελειομανία μου και αυτό πολλές φορές με κάνει αρκετά αυστηρή και ίσως λίγο παραπάνω κυνική από ότι θα έπρεπε. Παρόλα αυτά έχω μια πολύ αισιόδοξη ματιά απέναντι στα πράγματα και η αντίθεση αυτών, κρατάει από μόνη της, μια ισορροπία. Ο τρόπος που ερμηνεύονται τα πράγματα μέσα στο μυαλό του καθενός είναι μοναδικός. Αυτή η μοναδικότητα λοιπόν, μου δίνει την επιλογή να έχω ένα συγκεκριμένο τρόπο έκφρασης πάνω στη δουλειά μου και εν συνεχεία στη ζωή μου. Αν αυτό είναι ταλέντο ή όχι, θα το δείξει όπως λένε, η ιστορία.
-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε;
- Έχω επηρεαστεί από διάφορες ιστορικές προσωπικότητες αλλά γενικά προσπαθώ να εκφράζω τον δικό μου ψυχισμό.
-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’ αυτή τη συλλογή τουλάχιστον;
-Αυτοί που μου αρέσουν να διαβάζω, να ακούω ή τους θαυμάζω γι αυτό που αφήνουν πίσω τους, δεν αλλάζουν ανά συλλογή. Γενικά αγαπώ πολύ να διαβάζω βιβλία που με ταξιδεύουν και με βάζουν σε διαδικασία να σκέφτομαι, θαυμάζω σχεδιαστές που προκαλούν τον εαυτό τους και ακούω (αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιους), Nick Cave και Tim Buckley.
-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα;
-Όσο κλισέ και να ακουστεί δεν μετανιώνω για αυτά που έχω κάνει και δεν θα άλλαζα τίποτα. Όλα όσα έχουν συμβεί με έχουν καθορίσει. Γενικότερα έχω κάνει αρκετές τρέλες στη ζωή μου, και να σας πω την αλήθεια συνεχίζω και κάνω αλλά κάτι «εξωφρενικό» όχι, δεν έχω κάνει ακόμα. Έχουμε καιρό…
-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
-Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να μην μπορώ να αντιμετωπίσω τους φόβους μου.
-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
- «Find what you love and let it kill you», Charles Bukowski. Η καλύτερη συμβουλή ήρθε από ένα πολύ καλό μου φίλο ... «Να δίνεις στις καταστάσεις τη βαρύτητα που τους αρμόζει».
-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν).
-Τίτλος συλλογής, Antithesis A/W 15-16. Αν ήταν ταινία θα ήταν το «In The Mood For Love» του Wong Kar Wai. Αν ήταν τραγούδι, το «Sweet Surrender» του Tim Buckley. Αν ήταν χρώμα θα ήταν το λευκό, φαγητό κάτι spicy, αν ήταν δεκαετία θα ήταν το σήμερα. Αν ήταν πρωτοσέλιδο θα ήταν αυτό: «Αnti-thesis. No Fear Of Conflict. Το νόημα παράγεται από τη διαφορά.»
* Η Athina Korda είναι σχεδιάστρια μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week. Παρουσιάζει τη νέα της συλλογή, το Σάββατο 28 Μαρτίου, στις 9 το βράδυ, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής.