Μαύρο παλτό, μακριά καστανόξανθα μαλλιά με ανταύγιες, ψηλές μπότες, δερμάτινη τσάντα με υπογραφή. Οι γυναίκες που συναντάμε στους δρόμους της Αθήνας, στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, στα μπαρ και στα εστιατόρια, ταξιδεύοντας από την Ευρώπη στην Αμερική, δεν διαφέρουν τελικά και τόσο. Ή τουλάχιστον όχι όσο παλιά. Πριν από μερικές δεκαετίες, μπορεί οι κώδικες ντυσίματος να ήταν λίγο πολύ οι ίδιοι, ερχόντουσαν όμως πάντα με καθυστέρηση και φιλτράρονταν μέσα από τα μάτια των Ελληνίδων. Κάποτε οι άνδρες φορούσαν τζιν, ορειβατικά μποτάκια και πουλόβερ με ρόμβους, οι γυναίκες κυκλοφορούσαν με πλατφόρμες, βάτες και χτένισμα σε στυλ Δυναστείας αλλά το προσωπικό στυλ παραμόνευε πίσω από την λακ και το φλούο μάσκαρα. Η εξέλιξη είναι...σινιέ. Και τρομακτική.
Τώρα οι τάσεις της μόδας έρχονται ταυτόχρονα σχεδόν στην χώρα μας και επιπλέον με το ίδιο περιτύλιγμα που καταφθάνουν και στις υπόλοιπες μητροπόλεις του στυλ. Ακόμη και οι διεθνείς αναλώσιμες ετικέτες τύπου Zara που κάνουν θραύση σε ολόκληρο τον κόσμο, ξεφυτρώνοντας παντού σαν μανιτάρια, παράγουν τάσεις και πρότυπα σε μιλιούνια. Καταναλώνονται με μανία, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Θύματα της κλωνοποίησης είμαστε άθελα μας όλοι. Γιατί δύσκολα μπορεί να είναι πλέον κανείς διαφορετικός, αυθεντικός, μοναδικός. Κι ας μην ξεχνάμε ότι οι κλωνοποιημένες γυναίκες συνοδεύονται συχνά από πανομοιότυπα μοντέλα ανδρών. Απόλυτη μονοχρωμία, κοστούμι χωρίς γραβάτα, μαύρη στολή, σπορ ρολόγια, σπορ αυτοκίνητα, σπορ διάθεση, σκουρόχρωμα γυαλιά, - ακόμη και στο σκοτάδι-, ασορτί περπάτημα και συμπεριφορά. Όλες οι γυναίκες πασχίζουν μάταια να μοιάσουν στην Kim Kardashian και όλοι οι άντρες κλέβουν λίγη από τη δόξα του David Beckham
Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Τα ρούχα που φοράμε μοιάζουν με στολή εργασίας, τα πρότυπα από το σινεμά, τη μόδα και την μουσική βιομηχανία βγαίνουν σαν από φωτοτυπικό μηχάνημα, οι συμπεριφορές θυμίζουν χαλασμένο τηλέφωνο. Ακόμη και η διατροφή μας έχει αρχίσει να μοιάζει. Η Ελληνίδα που τρώει ωμό ψάρι με ξυλάκια και πίνει σάκε ή πράσινο τσάι, είναι η ίδια γυναίκα που μέχρι πριν από μερικά χρόνια δοκίμαζε για πρώτη φορά ινδικό ταντούρι στα ταξίδια της στο εξωτερικό.
Τι είναι αυτό που μας κάνει τελικά να διαφέρουμε από τις υπόλοιπες Ευρωπαίες, όπως τις Ιταλίδες ή τις Ισπανίδες αλλά και τις Αμερικανίδες; Όσο περνάει ο καιρός, όλο και λιγότερα. Κλώνοι παραμονεύουν παντού. Όλα είναι προς πώληση. Οι τίτλοι τέλους στις ταινίες, τα credits στις πετυχημένες τηλεοπτικές σειρές από όπου παράγονται όλα τα εισαγόμενα πρότυπα, λειτουργούν για εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη σαν διαφημιστικό σποτ για αντιγραφές στο λεπτό. Bend it like Marilyn.