Η επίδειξη των MI-RO, «Couture Collection S/S 16», όπως έγραφε η πρόσκληση, έγινε πριν από λίγες ημέρες στο Ωδείο Αθηνών. Υπέροχος χώρος, μέσα κι έξω. Υπέροχη ευκαιρία για να δεις φίλους και γνωστούς, ωραία κορίτσια και αγόρια, ρούχα, μαλλιά, αξεσουάρ, να αισθανθείς τη σιγουριά και την ασφάλεια ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ή την ψευδαίσθηση τουλάχιστον.

Η επίδειξη θα ξεκινούσε στις 7.30, έδωσα το αυτοκίνητο στους παρκαδόρους εκείνη ακριβώς την ώρα, αν και ήξερα ότι θα καθυστερούσε, ως είθισται, να βγει το πρώτο μοντέλο. Πήρα το καρτελάκι μου, αναγκαίο για να καθήσω, τα κορίτσια στην υποδοχή έγραψαν με μαρκαδόρο την ένδειξη Πράσινο και ανέβηκα. Φυσικά δεν είχε ανοίξει η αίθουσα για να καθήσουμε, κυριαρχούσε ο καπνός, τα φλας, το χορηγικό φόντο και τα φιλιά στον αέρα. Ναι. Τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Μία ώρα μετά, το σόου δεν μπορούσε να αρχίσει. Η αίθουσα που αρχικά είχε από μία σειρά με λευκές καρέκλες κατά μήκος, άρχισε τώρα να χτίζεται. Ακριβώς επειδή δεν υπήρχε πρόβλεψη για την προσέλευση, οι σειρές έγιναν δύο και ο διάδρομος για την πασαρέλα άρχισε να στενεύει. Όσοι ήμασταν εκεί από νωρίς, βρεθήκαμε να μην μπορούμε να φωτογραφήσουμε, να παρακολουθούμε αναγνωρίσιμες φιγούρες να προωθούνται αριστερά και δεξιά, πελάτισσες του σχεδιαστικού διδύμου, δημοσιογράφοι, τηλεπερσόνες, κοσμικές κυρίες, όλοι στον αγώνα. Μουσικές καρέκλες. Ναι. Τίποτα δεν έχει αλλάξει.

In Search Of Love. Ο τίτλος της επίδειξης. Κουτύρ; Υψηλή, μάλλον όχι. Ενδιαφέρουσα η ματιά του Νικόλα Γεωργίου που υπέγραφε το Art Direction, με τις ζαρωμένες κάλτσες του μεσοπολέμου. Τα ρούχα; Φωτογενή, ρομαντικά, αθώα, παστέλ, αιθέρια, ντεγκραντέ, ίσως και λίγο ντεμοντέ. Όσο πρέπει. Ταφτάς και κέντημα, φορέματα που έφεραν στο νου την Ελίζαμπεθ Τέιλορ με νεγκλιζέ, βολάν σε διαφορετικές αναγνώσεις, φτερά, ρίγες, ντεκολτέ. Φινάλε. Χειροκρότημα. Αποθέωση. Λίγος καπνός (με φλας) ακόμη.