Από μια ηλικία κι έπειτα, ας πούμε τα 20 και μετά, μας αρέσει να βλέπουμε μοντέλα που έχουν περάσει τα 30, μπορεί και τα 40, ακόμη και τα 60, και συνεχίζουν να περπατάνε στην πασαρέλα με επιτυχία, να φωτογραφίζονται σε εξώφυλλα, να πρωταγωνιστούν σε διαφημιστικές καμπάνιες, να ωριμάζουν και να γίνονται καλύτερες, όχι πάντα απαραίτητα με ρετούς, botox, ψέματα, αλλά κι έτσι ακόμη, ποιόν πειράζουν; Γιατί δεν γεννιούνται στις επιδείξεις μόνο τάσεις για ρούχα, αξεσουάρ, μακιγιάζ, μαλλιά. Βαρεθήκαμε να ακούμε για τα ανορεξικά μοντέλα, τις αληθινές γυναίκες, να απαιτούμε να τις δούμε πάνω στην πασαρέλα. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Οι κινούμενες κρεμάστρες πρέπει να είναι λεπτές και αδύνατες για να αναδείξουν καλύτερα το όραμα των σχεδιαστών.

Αντί λοιπόν να μετράμε την επιτυχία ή την απήχηση με κιλά, γιατί δεν χαιρόμαστε για όσο κρατήσει με την επιστροφή των γυναικών που δεν φοβούνται την κριτική για την ηλικία τους; «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα». Gigi Hadid χεράκι-χεράκι με την Lauren Hutton. Ποιες ρυτίδες; Ποιες πλαστικές; Ποια ηλικία; Ποιος νοιάζεται; Ποιος μετράει;

Είναι η στιγμή που θαυμάζεις και ανακουφίζεσαι μαζί. Μια γυναίκα ταυτίζεται καλύτερα με μια κοπέλα που αν και τριαντάρα ή σαραντάρα πλέον, εξακολουθεί να περιποιείται τον εαυτό της, να γυμνάζεται, να φροντίζει την εικόνα της. Και να χαμογελάει με πάθος.