Κανείς δεν παραδέχεται ότι ζει μαζί τους, εδώ και μήνες. Νύχτα-μέρα, κάτι αντιπαθητικά, εκνευριστικά, μικροσκοπικά ζωύφια, που αναπαράγονται διαρκώς, ανάμεσα σε λευκά αυγά, ζωντανά-νεκρά, συγκατοικούν στο κεφάλι μικρών και μεγάλων, με το θράσος να πηγαίνουν με τρομακτική ευκολία από κεφάλι σε κεφάλι, χτένα σε χτένα, πετσέτα σε πετσέτα... Κανείς δεν το λέει κι ας ξύνεται με μανία. Γιατί οι ψείρες παραμένουν ακόμη θέμα ταμπού.
Ένα στα πέντε παιδιά θα εμφανίσει κάποια στιγμή συμπτώματα. Κι όμως, οι ψείρες δεν πηγαίνουν στα βρώμικα μαλλιά, αντιθέτως εμφανίζονται στα καθαρά, καλογυαλισμένα κεφάλια. Κάθε τόσο έρχεται μια νέα ανακοίνωση από το σχολείο για το νέο «κρούσμα», να προσέχουμε, να πάρουμε τις απαραίτητες προφυλάξεις, με προτάσεις συχνά και λίστα με όλα τα σαμπουάν, τις λοσιόν, τις κρέμες, τα ειδικά χτενάκια, κάθε υποψήφιο εχθρό για ψείρες κάθε μεγέθους.
Ο οικογενειακός ψεκασμός δεν μοιάζει να έχει ιδιαίτερα αποτελέσματα. Φανταστείτε επαναληπτικές θεραπείες κάθε 4η, 7η, 10η μέρα, σε στεγνά ή βρεγμένα μαλλιά ή και τα δύο και ύστερα ατελείωτες ώρες με μια μικροσκοπική χτένα, με τα παιδιά τυλιγμένα με πετσέτες και όλα τα ανθυγιεινά σνακ, τηλεόραση, dvd, βιβλία, ηλεκτρονικά παιχνίδια, οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει να μη βαρεθούν εύκολα και να παρατείνουν την παραμονή τους στην καρέκλα, καθώς όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να πείσεις ένα παιδί να καθήσει ακίνητο προκειμένου να ελεγχθεί και η τελευταία τρίχα.
Ψείρες, λοιπόν. Καφέ, μαύρες, άσπρες, αλλά και «ασημόσκονες» ή «χρυσόσκονες», όπως μπορείτε να τις βαφτίσετε, σε ένα παιχνίδι πολιτικής ορθότητας, ιδιαίτερα με τα κορίτσια που πολύ εύκολα πείθονται ότι οι κόλλες που χρησιμοποιούν με το γκλίτερ και όλες οι παρόμοιες κατασκευές μπορεί και να άφησαν τα ίχνη τους στην κόμη τους.
Χαιρόμαστε ιδιαίτερα, λοιπόν, που μαθαίνουμε ότι υπάρχουν εξειδικευμένα πλέον κομμωτήρια στο Λος Αντζελες και σε άλλες πόλεις της Αμερικής στα οποία αφιερώνεται χρόνος από «ειδικούς» για να απομακρυνθούν ψείρες και κόνιδες, όσα ραντεβού στη σειρά κι αν χρειαστεί να κλείσει κανείς.
Πώς τις καταλαβαίνετε; Εκτός από τη φαγούρα, παρατηρήστε αν υπάρχουν μικρά, λευκά αβγά, σαν πιτυρίδα, κυρίως στα σημεία κοντά στα αυτιά και στις ρίζες των μαλλιών. Συμπαρασταθείτε στους γονείς και φίλους που βρίσκονται σε πανικό. Ειδικά όταν όλοι ξέρουν ότι δεν υπάρχει καμία θεραπεία που να έχει 100% αποτέλεσμα ούτε 100% πρόληψη. Τι ξίδι, τι κολώνιες, τι οινόπνευμα, αν θέλουν να εγκατασταθούν, να χτίσουν φωλιές, να αναπαραχθούν, οι ψείρες θα βρουν τον τρόπο να το κάνουν.
Θα βολευτούν σε αλογοουρές, σε σινιόν, σε φρεσκολουσμένα μαλλιά αγοριών και κοριτσιών, στοιχεία που αγχώνουν αντί να καθησυχάζουν. Μοιάζει με αστείο, αλλά δεν είναι.
Και να σκεφτεί κανείς ότι ο συγκεκριμένος μπελάς δεν είναι μεγαλύτερος από την τελεία στο τέλος αυτής της πρότασης. Στα κομμωτήρια του Λος Αντζελες, με τους... ψιθύρους ψείρας, θα δείτε να κάθονται και τα τρία αδέρφια μιας οικογένειας προκειμένου να μην εξαπλωθεί το φαινόμενο.
Σε σχετικό ρεπορτάζ, η μητέρα των παιδιών ήταν τόσο τρομοκρατημένη, που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία της. Δεν έδωσε καν το όνομα της νταντάς που ανακάλυψε τα ζωντανά ζωύφια στα μαλλιά της μεγαλύτερης κόρης. Η εταιρία λέγεται «Hair Whisperers» και δημιουργήθηκε για τους γονείς που είτε βαριούνται είτε σιχαίνονται να ξεψειρίσουν τα παιδιά τους και τους εαυτούς τους...
Και το τίμημα για τη μητέρα που σιχαίνεται να ασχοληθεί; Περίπου 300 δολάρια (!), χωρίς τις επόμενες επισκέψεις που συνιστώνται για να διαπιστωθεί αν έφυγαν για τα καλά ή επέστρεψαν οι «χρυσόσκονες», αλλά και τα προϊόντα που προτείνονται στο ταμείο, όπως χτένες και ειδικά σαμπουάν (συνήθως με φρικτή μυρωδιά).
Το θέμα μας, όμως, δεν είναι μόνο οι ψείρες. Είναι και οι πολυάσχολοι γονείς που δεν έχουν πια χρόνο για τα παιδιά τους, ειδικά όταν πρόκειται για «έκτακτα», με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας. Πάλι καλά που υπάρχει και το Hair Fairies με νεράιδες της... κόνιδας, κομμωτήριο αφιερωμένο αποκλειστικά στις ψείρες, με παραρτήματα στο Μανχάταν, στο Σικάγο, στο Σαν Φρανσίσκο, χρεώνοντας κατά μέσον όρο κι εκείνοι 300 δολάρια το κεφάλι.
Ακόμη και σε περιόδους κρίσης, οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις μοιάζουν να κάνουν χρυσές δουλειές. Αν πανικοβληθείτε μέσα στη νύχτα και θελήσετε συμβουλές και θεραπεία, θα σας κοστίσει πάνω από $500. Το κεφάλι. Στη Νέα Υόρκη, στο Νιου Τζέρσεϊ, στο Κονέκτικατ, στη Φλόριντα, υπάρχουν οι Licebeaters. Πώς είχαμε παλιά τους Ghostbusters; Ε, καμία σχέση. Το Τέξας έχει το δικό του... συνεργείο επιδρομής και η Βοστώνη, αντίστοιχα. Εξειδικευμένα κομμωτήρια που δέχονται από 5 μέχρι 50 τηλεφωνήματα τη μέρα από πελάτες που ζητούν «κάντε κάτι, θα πληρώσουμε όσο όσο, αρκεί να βγάλετε αυτά τα σιχαμένα ζωάκια από τη ζωή μας»...
Στις δύσκολες περιπτώσεις επιστρατεύονται ακόμη και μηχανήματα που παράγουν θερμότητα. Μόνο που το κουβεντιάζουμε, μας πιάνει φαγούρα. Όλοι είναι ευγνώμονες στο χάπι εντ. Ενας ροκ σταρ έγινε σπόνσορας στην ομάδα μπέιζμπολ του κομμωτή που τους λύτρωσε οικογενειακώς και άλλος μετέφερε όλη την ομάδα με το ιδιωτικό του τζετ.
Και οι μύθοι για το τέλος... Οι ψείρες δεν πετούν ούτε πηδούν. Δεν συμπαθούν τη βρώμα ούτε την απλυσιά. Δεν κολλούν από καπέλο σε καπέλο. Ούτε χρειάζεται να πλένει κανείς όλα τα σεντόνια, τις κουρτίνες και τα ριχτάρια του σπιτιού για να έχει το κεφάλι του ήσυχο.
Και οι αλήθειες. Είναι κοινωνικό στίγμα. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Και στη δική μας; Οχι, βέβαια. Σιγά μην έχουμε ψείρες. Ή ασημόσκονες. Μόνο καμία χρυσόσκονη αραιά και πού, σαν κι αυτή που χρησιμοποιεί η Τίνκερμπελ για να πετάει.