«Πήγατε στην Disneyland;» Ακόμη και ο πιλότος στην επιστροφή, στην πτήση Παρίσι-Αθήνα, ρώτησε τις κόρες μου πώς πέρασαν στο εξαιρετικά δημοφιλές πάρκο. Εκείνες είπαν την αλήθεια: «Δεν μας άρεσε καθόλου...».
Δεν ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στην Disneyland, η οποία, για κάποιο λόγο, δεν αποκαλείται πλέον Eurodisney. Ήταν η πρώτη με παιδιά. Το Παρίσι, χρόνια τώρα, μοιάζει να πηγαίνει «πακέτο» με τον συγκεκριμένο προορισμό. Μέναμε στο Παρίσι και επιλέξαμε να πάμε μια καθημερινή, στο Μarne la Vallee, για κάτι διαφορετικό. Είχαμε φροντίσει να είμαστε εκεί γύρω στις 10, μόλις ανοίγουν οι πόρτες για να αποφύγουμε τον συνωστισμό...
Πανικός. Βγαίνοντας από το τρένο, ακολουθήσαμε τις ορδές για να στηθούμε στην πρώτη ελικοειδή ουρά στα ταμεία. Έπειτα από μία ώρα, και έχοντας πληρώσει 320 ευρώ (δύο ενήλικες, δύο παιδιά), κατευθυνθήκαμε στο ένα πάρκο. Στο δεύτερο (με τα στούντιο της Ντίσνεϊ) δεν πλησιάσαμε καν.
Οικογένειες, ζευγαράκια, γκρουπ, (ένας παππούς κοιμόταν στο αναπηρικό καροτσάκι έξω από το μεξικάνικο ρεστοράν), περπατούσαν στον ήλιο, με έναν χάρτη στο χέρι, ανάμεσα σε εκατοντάδες παιδικά καρότσια, προς άγνωστη κατεύθυνση. Εμείς, χωρίς να χαζέψουμε ιδιαίτερα, (πριγκίπισσες σε εξωφρενικές τιμές), προλάβαμε μέχρι τις 3 που φύγαμε κλαίγοντας από την κούραση και χοροπηδώντας από ανακούφιση, να μπούμε στις τσαγιέρες, να δούμε τη Σταχτοπούτα, (που φωτογραφιζόταν με τα παιδιά), την κακιά μητριά της Χιονάτης, να ανέβουμε στον Ντάμπο, να φάμε πατάτες με μαγιονέζα, να πετάξουμε στα σκουπίδια πάγο με χρώμα, (δηλαδή γρανίτα), να περπατήσουμε στον λαβύρινθο της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων, στη σπηλιά του Αλαντίν, να αποδράσουμε από την κλειστοφοβική ουρά για το εργαστήρι του Τζεπέτο...
Δεν πήγαμε σε τίποτα εξτρίμ, ούτε καν στο Space Mountain. Δηλαδή φθάναμε απ' έξω, βλέπαμε 65΄ αναμονή και κάναμε μεταβολή. Πάρκο ψυχαγωγίας; Μάλλον ταλαιπωρίας. Τις επόμενες ημέρες πήγαμε στο Jardin du Luxembourg, στο Parc de la Villette, στο Jardin d' Acclimatation. Αριστούργημα. Και η Ντίσνεϊλαντ. Όχι το πιο χαρούμενο μέρος στον κόσμο, αλλά σίγουρα το πιο ακριβό, μελαγχολικό, άναρχο. Διάβασα ότι το πάρκο μπορεί να φιλοξενήσει 50-80.000 άτομα. Εμείς βρεθήκαμε με 100.000. Με 14 εκατ. τουρίστες τον χρόνο, έχει μεγαλύτερη επισκεψιμότητα από τον πύργο του Αϊφελ ή το Λούβρο. Να πάααατε, να πάααατε...