Όταν μια φίλη πρότεινε ξενάγηση και πραγματική ανασκαφή για παιδιά στο Μουσείο Παλαιοντολογίας και Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέσα στην πανεπιστημιούπολη, η απάντηση δεν θα μπορούσε παρά να είναι θετική. Μια Τρίτη, πρωί, ακολουθήσαμε τις οδηγίες της, μπήκαμε από την πύλη της Καισαριανής στην Ούλοφ Πάλμε, συνεχίσαμε ευθεία, με απίστευτη θέα, το συννεφιασμένο τοπίο με τα δέντρα, για να βρεθούμε στο Μουσείο Παλαιοντολογίας.
Αφού μπήκαμε κατά λάθος σε μια αίθουσα με εντυπωσιακά πετρώματα και ξέφυγε στη μεγάλη μου κόρη μια κραυγή ενθουσιασμού, ένας ευγενικός κύριος μας οδήγησε στην αφετηρία για την ξενάγηση. Με συμβολική είσοδο, η Βασιλική ανέλαβε τον ρόλο της ξεναγού. Τα παιδιά από 6 χρόνων και πάνω (και εμείς από δίπλα), άγγιζαν τα απολιθώματα, έβλεπαν κρανία, σκελετούς, την πικερμική πανίδα, τους μαχαιρόδοντες, έκαναν ερωτήσεις, έδιναν απαντήσεις, είδαν από κοντά τους νάνους και τους γίγαντες, δόντια δεινοσαύρων, μια πελώρια χελώνα, τον νάνο ελέφαντα της Τήλου, τον νάνο ιπποπόταμο της Κύπρου, αρκετές άγνωστες λέξεις, πού και πού ρωτούσαν «πότε θα σκάψουμε;».
Η αγωνία είχε ξεκινήσει το προηγούμενο βράδυ. «Με τι θα σκάψουμε; Αυτά που θα βρούμε, μπορούμε να τα πάρουμε σπίτι;». Μετά την ξενάγηση, οδηγηθήκαμε σε μια άλλη αίθουσα, για την ανασκαφή. Οι νεαροί επισκέπτες του μουσείου φρόντισαν με τη βοήθεια ενός πινέλου να ανακαλύψουν από στρείδια μέχρι οστά. Και λίγο μετά σε έναν χώρο με ευρήματα και τραπέζια σκεπασμένα με πλαστικό, μας ανέλαβε η συντηρήτρια, για να μας μιλήσει για τον δικό της ρόλο. Τα παιδιά άρχισαν να μπαίνουν στο νόημα μόλις πήραν στα χέρια τους μικρά κοχύλια και ανέλαβαν να τα «καθαρίσουν» με νερό και μπατονέτα κι ύστερα τα «έντυσαν» με πηλό και γύψο. Για να τα πάρουν σπίτι…