Δεν μαγειρεύω. Μαγείρευα μόνο όταν σπούδαζα στο Λονδίνο, μικρό κορίτσι, 19 χρονών, κάτι σνίτσελ με πατάτες τηγανητές, κοκκινιστό ή λεμονάτο στην κατσαρόλα, μια φορά είχα στήσει μουσακά, το αγαπημένο μου πιάτο ήταν οι κρέπες. Λατρεύω το φαγητό, δεν τρώω ποτέ με ενοχές, μου αρέσει να δοκιμάζω τα πάντα, αλλά όταν είμαι μέσα στην κουζίνα, γίνομαι τόσο λαίμαργη και ανυπόμονη μαζί, που δεν προλαβαίνω ούτε ομελέτα να βγάλω σωστά ψημένη… Με μια κίνηση, η ομελέτα γίνεται scrambled eggs, για την ακρίβεια, ωμή, κίτρινη στραπατσάδα χωρίς ντομάτα. Ευτυχώς που έχω την αδερφή μου και τη μητέρα μου που είναι πολυτάλαντες μαγείρισσες, γιατί εγώ ταλέντο στη μαγειρική δεν διαθέτω, δεν μπορώ να αυτοσχεδιάσω, καταστρέφω και την πιο απλή συνταγή, προτιμώ να απέχω.
Και να απολαμβάνω με πάθος εκπομπές και ταινίες για το φαγητό, να διαβάζω βιβλία μαγειρικής, να κλείνω τα μάτια, να μυρίζω και να ονειρεύομαι. Την Ελένη Ψυχούλη την γνωρίζω πολλά χρόνια, από την εποχή του Bee. Η εκπομπή της, παίζει σε μια δύσκολη για μένα ώρα. Ενθουσιάστηκα όμως όταν ανακάλυψα το βιβλίο της, «Η Ελένη Ψυχούλη μαγειρεύει του καλού καιρού» (εκδόσεις Πατάκη), όπως λέει η ίδια, το «βιβλίο-ιστορία μιας παρέας», το οποίο, «διαβάζεται σαν άλμπουμ διακοπών» και «τρώγεται σαν ένα ταψί γεμιστά με ντομάτες από το μποστάνι».
Έχω αποστηθίσει σχεδόν τις 253 σελίδες, αφού πρώτα πρόσθεσα αλάτι και πιπέρι στις φωτογραφίες (Makos), σημείωσα με μολύβι αγαπημένες φράσεις στο βιβλίο που ξύπνησαν καμπανάκια μέσα μου, εικόνες, μυρωδιές και γεύσεις από την παιδική μου ηλικία. Ποιός Jamie Oliver; Ποια Nigella Lawson; Ένας φίλος μου, που δεν ζει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, μου έλεγε πόσο του αρέσει η εκπομπή της Ελένης στον Σκάι. «Σεφ στον αέρα». Τον φαντάζομαι να την παρακολουθεί καθημερινά, να διακτινίζεται στην κουζίνα της, να γεύεται από απόσταση τις συνταγές της, να φαντάζεται αυτή την Ελλάδα, που δεν έχει αλλάξει, που δεν θέλουμε να αλλάξει,μέσα από πρώτες ύλες που ξυπνούν μνήμες. Και αναπαράγουν αναμνήσεις, μέρες καλοκαιριού με το φως του ελληνικού Αυγούστου. Χωρίς μακιγιάζ ή στάιλινγκ. Λιτότητα και απλή ευτυχία. Ή «ένα ολοστρόγγυλο, ολοκληρωμένο σενάριο ευτυχίας» αποτυπωμένο σε ένα βιβλίο μαγειρικής, ακόμη και για εκείνους που δεν μαγειρεύουν...
Τι σημείωσα για να θυμάμαι;
«Η ευτυχία είναι μια παρένθεση ανάμεσα σε δύο βουνά και μια παραλία».
«Η μαγειρική, ωστόσο, είναι κάτι πέρα από τις έξυπνες ή τις χαζές συσκευές, τα γκάτζετ, την εργονομία. Η μαγειρική αγνοεί τη χωροταξία και ζητά μόνο φωτιά, μια κατσαρόλα κι ένα κουτάλι».
«Κάτω από το παρεό η άμμος παίρνει το σχήμα μου. Με αγκαλιάζει σαν εραστής που νοιάζεται μόνο για τη δική μου απόλαυση, με ένα αδιόρατο χαρχαλητό γίνεται στρώμα ανατομικό. Κουβαριάζω, τεντώνομαι, αλλάζω πλευρό, το έδαφος σαν λιωμένο παγωτό κουβαριάζεται, τεντώνεται, αλλάζει πλευρό μαζί μου. Κοιμάμαι τον ύπνο του δικού μου κορμιού. Τον ύπνο της άμμου».
«Όταν δεν υπάρχουν συγκλονιστικά νέα, η κατσαρόλα της ημέρας αποκτά ενδιαφέρον, γίνεται είδηση, ρεφρέν του πρωινού, το δικό μου κοκκινιστό θα εμπνεύσει το αυριανό μαγείρεμα της γειτόνισσας».
«Αυτή την παραλία δεν μπορείς να την περιγράψεις. Δεν μπορείς να την προτείνεις. Δεν μπορείς να τη δανείσεις. Όπως θα ντρεπόσουν να δανείσεις στον ξένο, το ξεχειλωμένο μακό ενός τόσο μακρινού παρελθόντος».
«Όταν δεν ήξερα πως διώχνεις τα τσακάλια από το μυαλό σου».
«Κάπως έτσι οι συνταγές γεννιούνται. Αλλάζουν, παραλλάζουν, εξελίσσονται. Επιβιώνουν. Από μια ερώτηση. «Τι καλό μαγείρεψες σήμερα;»»
«Όσους μουσακάδες και να φας, σε στοιχειώνει η γεύση του μουσακά της δικής σου μαμάς. Όχι επειδή ήταν πιο μαστόρικος ή νοστιμότερος από τους άλλους. Αλλά γιατί ήταν ο αρχέγονος. Ο μουσακάς της παρθενικής αφύπνισης στον κόσμο του μουσακά».
«Οι παλιές γεύσεις νικούν τον χρόνο. Ξεγελούν τα όσα περάσαμε. Μηδενίζουν το κοντέρ. Μυρίζουν μόνο μέλλον».
Kαι οι συνταγές που θα ήθελα να μου μαγειρέψουν;
- Αυγά ονειρεμένα (η στραπατσάδα αλλιώς)
- Πίτες με κατίκι, γιαούρτι και αρωματικά (του Γιώργου)
- Η χωριάτικη σε ομελέτα
- Σαλάτα φακές με ψητές ντομάτες
- Στο χαρτί και στη στιγμή
- Τα γεμιστά λίγο αλλιώς
- Σουφλέ με τυριά και λουκάνικο (για τα παιδιά)
- Πατατάτο της κατσαρόλας
- Κριθαράκι με κιμά
- Κοτόπουλο με τσάι Earl-Grey (σπεσιαλιτέ του Εμμανουήλ)
- Το βιαστικό κοτόπουλο με μπαλσάμικο
- Χταπόδι 4Χ4 (συνταγή του χωριού, του μπαμπά και του αδερφού της Ελένης)
- Τάρτα μπριάμ
- Τυρόπιτα σαν πίτσα
- Ντοματόρυζο
- Ψωμοκεφτεδάκια
- Η μακαρονάδα ομελέτα
- Σάντουιτς με κοτόπουλο κάρι
- Μαρμελάδα σύκο
- Μάφιν γεμιστά με μαρμελάδα σύκο
- Ανάποδο κέικ με ροδάκινα και αμύγδαλα
- Πάβλοβα με καλοκαιρινά φρούτα
- Τούρτα με μους σοκολάτα και μαριναρισμένα βύσσινα