Η πρόσκληση για το Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία ήταν συγκεκριμένη. Απογευματινό τσάι με επίδειξη μόδας. the old-fashioned way, γύρω από τα τραπέζια, (χωρίς την κλασική αφήγηση του παρελθόντος), στον ίδιο χώρο που φιλοξενούσε πριν από δεκαετίες τις πιο σημαντικές στιγμές των Ελλήνων δημιουργών μόδας. Η ΕΛΕΠΑΠ, με τις εθελόντριες που φροντίζουν 80 χρόνια τώρα, τα γενναία παιδιά που γίνονται ακόμη πιο γενναία κάιθε μέρα που περνάει, οργάνωσε μια διαφορετική επίδειξη μόδας το απόγευμα της Τετάρτης. Για να συναντήσουμε παλιές φίλες, να αποκτήσουμε καινούργιες, να δούμε φορέματα, τσάντες και παπούτσια, με την υπογραφή της Αμερικανίδας σχεδιάστριας που έχει αποκτήσει πρόσφατα και ….ελληνική φωνή στο Golden Hall, και να δούμε το απόλυτο look, σήμα κατατεθέν του οίκου Carolina Herrera, μακριά φούστα από ταφτά και πουκάμισο στην ίδια ακριβώς απόχρωση σε καινούργιες…περιπέτειες. Τι θα θυμάμαι; Τις κίτρινες και τις φούξια αποχρώσεις, σαν μεταμοντέρνα γκράφιτι πάνω σε πολυτελή υφάσματα, τις νέές μου φίλες στα παρασκήνια και στο τραπέζι 17, τη ζεστασιά στις φωνές των γυναικών που μας υποδέχτηκαν, το βίντεο με τα γενναία παιδιά που παραμένουν ατρόμητα όταν εμφανίζεται το …τέρας.
SISTERHOOD IS GLOBAL. ΚΑΙ ΤΟ D ΠΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ;
Είδα την επίδειξη του οίκου Dior για τον χειμώνα του 2020. Η αναμενόμενη υπερπαραγωγή, τα μοντέλα σε απόλυτη παράταξη, και κάπου ανάμεσα στα καρό, το βελούδο και τις κάλτσες Dior, τέλεια σεταρισμένες μπλούζες με ζώνες-κορσέ, κολιέ και καπέλα. J’Adior? J’Adore? Όχι, όχι. Η μόδα έχει σοβαρευτεί. Και τα λογότυπα πλέον έχουν κοινωνική διάσταση. Μετά το πετυχημένο We Should All Be Feminists, η creative director του ιστορικού οίκου, Maria Grazia Chiuri, χρησιμοποίησε σαν άλλοθι την τριλογία της Αμερικανίδας Robin Morgan, για να λανσάρει τη συνέχεια στο κίνημα #metoo με λέξη-κλειδί αυτή τη φορά το sisterhood. Θέλετε να μεταφράσουμε τις φράσεις στα t-shirts Dior που αναμένεται να γίνουν ανάρπαστα; H Αδελφότητα είναι Παγκόσμια. Η Αδελφότητα είναι Δυνατή. Η Αδελφότητα είναι Παντοτινή. Όπως οι τίτλοι των τριών βιβλίων που γράφτηκαν στη δεκαετία του 70. Και σήμερα; Η Karlie Kloss το λάνσαρε πρώτη στο Instagram, λευκό, με γαλάζια γράμματα, χλιαρό, άνευρο, μάλλον περιττό. Μένει να δούμε πόσα likes θα συγκεντρώσει η νέα Sisterhood. Με την υπογραφή Dior.
ΠΟΣΟ ΔΙΑΡΚΕΙ Η ΠΤΗΣΗ ΓΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΜΕ ΠΙΛΟΤΟ ΤΟΝ RIDLEY;
Έξι λεπτά. Το ταξίδι. Ή πως ένα διαφημιστικό σποτ μιας αεροπορικής εταιρίας γίνεται ο καλύτερος κράχτης για έναν προορισμό που αναζητά απεγνωσμένα νέους ταξιδιώτες. Τι γίνεται αλήθεια όταν ένας σκηνοθέτης που έχει χρόνια να οργανώσει κινηματογραφικό συνεργείο καλείται να στήσει μια ιστορία για το νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, την αεροπορική εταιρία Turkish Airlines (που γιορτάζει 85 χρόνια) και την πόλη της Κωνσταντινούπολης που δεν έχει επισκεφτεί ποτέ στο παρελθόν ο ίδιος; Η απάντηση; Ένα φιλμ που δεν θέλεις να τελειώσεις, θέλεις να μπεις στο αεροπλάνο, να ταξιδέψεις, να πας στην Τουρκία, να δεις την πλοκή τι θα γίνει ανάμεσα στην ξανθιά (την Sylvia Hoeks του Blade Runner 2049) και την μελαχρινή (Αure Atika), να βρεθείς στον Βόσπορο, να ανέβεις στη σκάλα, να πάρεις το πλοιαράκι, να φας πρωινό, να φορέσεις γυαλιά ηλίου, και να γίνεις τουρίστας, κατάσκοπος, πρωταγωνιστής και κομπάρσος. Ο Ridley Scott σκηνοθετεί ένα στόρι για Όσκαρ για τη σύγχρονη Κωσνταντινούπολη σαν τον απόλυτο προορισμό, μαζί και location για την επόμενη ταινία του James Bond, ακόμη καλύτερα του Woody Allen. Για τους περίεργους, η ταινία γυρίστηκε σε τέσσερις ημέρες. Στο αεροδρόμιο, το Çırağan Palace Kempinski, την Βασιλική Κινστέρνα, την πλατεία Ταξίμ. Πότε είναι η επόμενη πτήση;
ΚΙ ΑΝ Η LADY GAGA EINAI H ΔΙΚΗ ΜΑΣ FAVOURITE;
Δεν πειράζει που ο Γιώργος Λάνθιμος απέσπασε μόλις ένα (από τα 10) Όσκαρ που περιμέναμε. Μπορεί να μην ήταν τελικά ο Favourite της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου που έχει, όπως έχουμε καταλάβει, τις αδυναμίες της. Χωρίς παρουσιαστή λοιπόν για πρώτη φορά, και ιδιαίτερες εκπλήξεις. Καμία καινούργια πρόταση στο κόκκινο χαλί, τη μεγαλύτερη πασαρέλα της χρονιάς που περιμένουμε να δούμε τουλάχιστον κάτι που θα μας τραβήξει την προσοχή. Επειδή μας αρέσει. Και όχι επειδή ένας άνδρας φόρεσε tuxedo φόρεμα με ουρά ή η Charlize Theron έβαψε τα μαλλιά της. Και λοιπόν; Κρατάω μόνο την ερμηνεία της Lady Gaga, βραβευμένη με Όσκαρ πλέον, λάιβ, με τον Bradley Cooper αμήχανο απέναντι, και μετά δίπλα στο πιάνο, και την συγκινητική αποδοχή του βραβείου. Δεν τα παρατάμε. Αν έχουμε ένα όνειρο, πολεμάμε γι’αυτό. Σε ελεύθερη απόδοση; Mε όλα τα κλισέ; Δεν έχει σημασία πόσες φορές θα πέσεις αλλά πότε και πως θα ξανασηκωθείς. Η Lady Gaga έπεσε. Και φορούσε Alexander McQueen. Aν ξανασηκώθηκε; Φυσικά. Προτού πάει στο καθιερωμένο πάρτι του Vanity Fair, είχε σηκώσει δύο φορές όλους τους θεατές της φετινής απονομής για να την αποθεώσουν. A Star is Born? «I'm falling. In all the good times I find myself. Longing for change. And in the bad times I fear myself.»
ΤΗΕ FAVOURITE. ΚΑΙ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ ΦΑΒΟΡΙ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ
Ο Γιώργος Λάνθιμος διεκδικεί 10 Όσκαρ, κι εμείς δεν έχουμε παρά να εμπνευστούμε από τις ηρωίδες της ταινίας The Favourite για να επιλέξουμε κοσμήματα και ρούχα εποχής που δημιούργησαν τάσεις.
Τα μπαρόκ μαργαριτάρια, μικρά, μεγαλύτερα, πληθωρικά, διακριτικά, αλλάζουν ανάλογα με τον ρόλο και την κορύφωση του σεναρίου. Ήδη από την αφίσα του φιλμ, αλλά και το επίσημο τρέιλερ του φιλμ, είδαμε τις ερμηνείες, τη σκηνοθεσία, τη συνέπεια, μας αρέσει που επικρατεί αναρχία στην εποχή, στιλιστικά και αισθητικά, για να μπορούμε να παίζουμε με ελευθερία στον καθρέφτη.
Έχετε προσέξει τα σκουλαρίκια; Tα περιδέραια; H Βασίλισσα Anne, την οποία, υποδύεται η Olivia Colman, η Lady Sarah, (Rachel Weisz), και η Αbigail, (Εmma Stone), χτίζουν τους ρόλους τους, με ανατρεπτική πολυτέλεια, όπως υπαγορεύει και ο σκηνοθέτης της ταινίας.
Ανάλογα με τα κοσμήματα, φωτίζονται (ή υποφωτίζονται) και τα πρόσωπα των πρωταγωνιστριών. Στις σκηνές μέσα κι έξω από το παλάτι, στον χορό, στη σκοποβολή, οι συμβολισμοί γίνονται ακόμη πιο έντονοι, όταν τα μαργαριτάρια γίνονται από λευκά και κρεμαστά, υπερμεγέθη για τα δεδομένα της εποχής αλλά και γκρι και μαύρα, με ασορτί περιδέραια, για να δούμε ακόμη και πέρλες σε χρυσούς κρίκους.
Κοσμήματα που μικραίνουν και μεγαλώνουν, ανάλογα με τη δημοτικότητα της ηρωίδας. Γιατί ενώ θα νόμιζε κανείς ότι η βασίλισσα δικαιούται να φοράει τα πιο εντυπωσιακά κοσμήματα, η ανατροπή θα γίνει και μέσα από την εικόνα της.
Ευκαιρία λοιπόν να δούμε την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου ξανά και ξανά για να ανακαλύψομε τα δικά μας Αγαπημένα. Μαργαριτάρια, που φοριούνται όπως και στο φιλμ, με ασπρόμαυρα ρούχα, χωρίς καμία διάθεση ιστορικής αναβίωσης, κάτι που άλλωστε δεν επιδίωξε και η ενδυματολόγος του φιλμ, Sandy Powell.
Κι αν το Νet-a-porter.com δεν προλαβαίνει να στέλνει παραγγελίες με κλασικά κοσμήματα με πέρλες, οι νύφες έχουν αφήσει τις τιάρες, για αληθινά μαργαριτάρια. Στην ταινία πάντως, μπορεί ακόμη και τα στέμματα να ήταν χειροποίητα, οι πέρλες, ήταν ψεύτικες. Αυτά συμβαίνουν στις ταινίες όμως. Στην πραγματική ζωή καλύτερα να επενδύουμε στην αλήθεια.
ΩΧ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ΛΙΓΟ ΚΡΑΣΙ, ΛΙΓΟ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ...ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ; ΠΟΣΑ ΚΛΙΣΕ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ;
Είδα την καινούργια διαφημιστική καμπάνια για την Ελλάδα. Μόλις διάβασα τον τίτλο, κατάλαβα. Unlock the feeling, δηλαδή, κανένα συναίσθημα. Παρακολούθησα το δίλεπτο σποτ (2.09) για να μείνω με την απορία. Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουμε να προβάλουμε σήμερα στον υπόλοιπο κόσμο; Ήλιος και θάλασσα; Ακρόπολη, Σαντορίνη, Καλαματιανός, Greek Syrtaki, tzatziki, choriatiki και «πιες», «βούτα», «δες»; Μια Ελλάδα για το καλοκαίρι; Eποχιακή; Αυστηρά για τη σεζόν, από τον Ιούνιο, άντε και μέχρι τον Οκτώβριο; Κι αν εστιάζαμε, έτσι για αλλαγή, στον ιατρικό ή τον θρησκευτικό τουρισμό, συνέδρια, αθλητικές διοργανώσεις, 12 μήνες τον χρόνο; H εποχικότητα είναι ντεμοντέ. Και στην Τουρκία έχουν ήλιο και θάλασσα, και στην Κροατία, αλλά και σε νέους, φωτογενείς προορισμούς, όπως είναι το Μπατούμι, στη Γεωργία και το Σότσι, την Ρωσική Ριβιέρα. To Oh My Greece, με κλισέ ακρωνύμιο ΟMG και ανάλογο hashtag, σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με το παλιό και αγαπημένο Chosen by the Gods. Η νέα καμπάνια για την Ελλάδα του 2019 παίζει αποκλειστικά με κλισέ: ηλιοβασίλεμα και κόκκινα γένια, ναυαγός τύπου Survivor και πεφταστέρια, ελληνική σημαία και καρπούζι, γλάροι και καϊκια, κρασί, ελιές και ούζο. «Άκου», «φάε», «κοίτα», «έλα», «ξεκλείδωσε το συναίσθημα». Oh my Greece ή Ωχ η Ελλάδα μου;
40 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ KARL LAGERFELD
Όταν δεν εμφανίστηκε στην τελευταία επίδειξη τοu οίκου Chanel, τον Ιανουάριο, στο Παρίσι, με τα μαύρα γυαλιά, τα γάντια, την γραβάτα, και το μαύρο τζιν, όλοι το γνώριζαν. Κανείς δεν μιλούσε. Ο Karl είναι άρρωστος… Μέχρι την τελευταία στιγμή έδινε οδηγίες στους συνεργάτες του για την συλλογή Fendi που θα παρουσιαστεί στο Μιλάνο την Πέμπτη. Το τελευταίο …ταγκό στο Παρίσι;
1. Ήταν εκείνος που έδωσε τον ορισμό της πολυτέλειας στη μόδα.
2. Σχεδίαζε 14 συλλογές τον χρόνο.
3. Την είδηση του θανάτου του ανακοίνωσε ο οίκος Chanel.
4. Το 2015 η Anna Wintour τον βράβευσε για τη συνολική προσφορά του στη μόδα.
5. Υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής στη Chanel από το 1983.
6. Και στον οίκο Fendi από το 1965.
7. Δεν σταμάτησε ποτέ να σχεδιάζει και για την προσωπική του σειρά.
8. Μιλούσε Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ιταλικά.
9. Εκτός από τις συλλογές πρετ-α-πορτέ και υψηλής ραπτικής, έβαζε την υπογραφή του συνεχώς σε νέα πρότζεκτ.
10. Φανατικές του θαυμάστριες, γυναίκες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, όπως η Rihanna, η Julianne Moore και η Christine Lagarde.
11. Υπήρξε εργασιομανής. «Οι ιδέες έρχονται την ώρα που δουλεύεις», είχε πει στα 83 του χρόνια, στα παρασκήνια της παρουσίασης του οίκου Fendi.
12. Υπήρξε και σπουδαίος φωτογράφος.
13. Όπως και εκδότης.
14. Αλλά και εμπνευστής της δικής του δίαιτας, το 2002, με το βιβλίο The Karl Lagerdeld Diet να γίνεται ανάρπαστο.
15. Δημιούργησε τη δική του καρικατούρα, με τη βεντάλια, την πουδραρισμένη αλογοουρά, τα σκούρα γυαλιά ηλίου…
16. Έπινε με μανία Diet Coke.
17. Είδε τον εαυτό του να γίνεται κούκλα Barbie και να ξεπουλάει το 2014 μέσα σε μια μέρα.
18. Τα «παρατσούκλια» του ήταν Kaiser και «μεγαλοφυία», ανάμεσα σε πολλά άλλα.
19. Του άρεσε να προκαλεί με τις δηλώσεις του, και όχι με τα ρούχα και τα αξεσουάρ που σχεδίαζε.
20. Όσοι ήθελαν να μειώσουν την αξία του, έλεγαν ότι δεν είναι σχεδιαστής αλλά στυλίστας.
21. Ο ίδιος αντιδρούσε στην ιδέα ότι η μόδα μπορούσε να αποτελέσει μορφή τέχνης.
22. Από τις πιο χαρακτηριστικές φράσεις που έχει πει: «Είμαι εξαιρετικά προσγειωμένος. Απλώς όχι σε αυτή τη γη.»
23. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πότε γεννήθηκε. Ήταν το 1938 όπως πίστευε η Coco Chanel ή μήπως το 1933 όπως γράφουν τα περισσότερα βιβλία; O ίδιος πάντως είχε δηλώσει σε συνέντευξη του πως γεννήθηκε το 1935.
24. Ο μεγαλύτερος του φόβος ήταν να αρχίσει να βαριέται.
25. Το 2008 γυρίστηκε ντοκιμαντέρ με τίτλο Lagerfeld Confidential.
26. Το πλήρες ονοματεπώνυμο του ήταν Karl-Otto Lagerfeld.
27. Είχε δύο αδερφές.
28. Η μητέρα του είχε μεγάλη επιρροή στο 14χρονο αγόρι που ήθελε να ξεκινήσει το κάπνισμα για να την μιμηθεί. Εκείνη όμως τον είχε αποθαρρύνει, γιατί του είχε πει, πως δεν είχε όμορφα δάχτυλα.
29. Σε άλλη συνέντευξη του, ο Karl Lagerfeld είχε πει πως όταν η μητέρα του τον ρωτούσε κάτι, έπρεπε να απαντάει γρήγορα, και κάτι αστείο.«Αν σκεφτόμουνα να πω κάτι 20 λεπτά αργότερα, θα με χαστούκιζε», είχε πει.
30. Βρέθηκε στο Παρίσι όταν ήταν έφηβος.
31. Δεν έχει σπουδάσει μόδα. Απέσπασε όμως το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό μόδας στα 18 του.
32. Εργάστηκε στο ατελιέ του Pierre Balmain για πέντε χρόνια.
33. Και μετά, στους οίκους Κrizia, Ballantyne, Charles Jourdan, Chloe.
34. Επαναλάνσαρε την γούνα σαν κάτι πιο fun.
35. Υπήρξε συλλέκτης. Επίπλων, βιβλίων, περιοδικών. Ακόμη και διαμερισμάτων.
36. Νοσταλγία και συναίσθημα αποτελούσαν άγνωστες λέξεις στην προσωπική του ζωή.
37. Ζούσε μόνος του, τη γάτα του, την Choupette (με δικό της λογαριασμό στο Instagram). Μέσα σε ένα μυστήριο.
38. H βιβλιοθήκη του απαριθμεί περισσότερα από 300.000 βιβλία.
39. Και η ντουλάπα τoυ; Περισσότερα από 1000 λευκά πουκάμισα.
40. Tον ρωτούσαν συχνά σε συνεντεύξεις πότε σκέφτεται να αποσυρθεί από τη μόδα. Καλύτερα να σταματήσω να αναπνέω, έλεγε ξανά και ξανά.
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ ΜΕ ΕΘΝΙΚ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ. SEASON FINALE!
https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/02fev2019-istories-modas/
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η παράδοση. Ελληνική και μη, είναι από τα βασικότερα στοιχεία έμπνευσης για τους σχεδιαστές. Κάπως έτσι γεννήθηκαν μποέμ ιστορίες μόδας, έθνικ συλλογές με φλουριά από ελληνικές φορεσιές, φολκλόρ παιχνίδια μνήμης.
Tο μυαλό των δημιουργών που υπηρετούν τη λαϊκή παράδοση σήμερα, φεύγει μπροστά για να συνδυάσει αρχέγονες φόρμες με σύγχρονα υλικά. Να ντύσει τη σημερινή καθημερινότητα με μια μελλοντική ενόραση που όμως αγαπάει και τιμάει το χθες.
Στη μόδα, οφείλει να έχει κανείς έκτη αίσθηση. Ειδικά εάν θέλει να φτιάξει πετυχημένες και διαχρονικές έθνικ εικόνες. Να μπορεί να προβλέψει τι θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τα υπόλοιπα. Αυτός είναι άγραφος κανόνας. Κάθε τάση που αποθεώνεται προτού ανέβει στην πασαρέλα, είναι γραφτό να πεθάνει γρήγορα. Ενώ ο,τιδήποτε μας ξενίζει στην αρχή, γεννήθηκε για να μείνει.
Η ελληνική μόδα άργησε πολύ να αγαπήσει οτιδήποτε έθνικ, το εγχώριο φολκλόρ φόντο. Προτιμούσε πάντα να εμπνέεται από ξένους πολιτισμούς και κουλτούρες. Παλιομοδίτικες εικόνες με ένα κλείσιμο του ματιού στο σήμερα. Αιθέρια μακριά φορέματα με διαφάνεια, ανατολίτικα στοιχεία, κρόσσια, νέο μποέμ, πολλές αιθέριες και γενναιόδωρες στρώσεις από ύφασμα. Έθνικ ιστορίες μόδας. Ελληνικές, αυθεντικές, αληθινές. Λουιβιτονέ; Σίγουρα όχι. Made in Hellas, έτσι για αλλαγή.
Ο Βαγγέλης Κύρης, φωτογράφος μόδας με… αιτία, επενδύει στο παρελθόν με σεβασμό. Για να ξεσπάσει δημιουργικά στο σήμερα, με έθνικ φωτογραφίες, έθνικ συναισθήματα, έθνικ εμμονές, κεντητά αντικείμενα τέχνης που… ξανακαινουργιώνουνε!
Ως φωτογράφος μόδας, η Calliope, έχει δημιουργήσει τη δική της διάλεκτο. Τόσο με τον πολύ ξεχωριστό τρόπο που ντύνεται η ίδια, όσο και με τον τρόπο που εμπνέεται από παιδικές μνήμες. Από την πατρίδα, τη γεμάτη χρώματα Ελλάδα της παράδοσης αλλά και την Ελλάδα που είναι λουσμένη στο φως.
Η Ιωάννα Παπαντωνίου, κάνει μια εφ’όρου ζωής σπουδή στο ένδυμα. Ενδυματολόγος, σκηνογράφος, ιστορικός του ενδύματος και πρόεδρος του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος, δηλώνει πως ακόμη δεν έχει δει μια δυναμική απόδοση της ελληνικής παράδοσης από τους Έλληνες σχεδιαστές.
Ένα σχεδιαστικό δίδυμο, όπως ο Χάρης&Αγγελος, δηλαδή ο Χάρης Χουρμούζης και ο Αγγελος Τάσης, λειτούργησε με αφαίρεση για να δημιουργήσει απόλυτα σύγχρονες εικόνες με συναίσθημα, έμφαση στη λεπτομέρεια, ψυχή.
Η Έλενα Σύρακα, σαν σχεδιάστρια κοσμημάτων που έχει σπουδάσει και σχέδιο μόδας, μπορεί να ακολουθήσει σε βάθος τον πολιτισμό ενός λαού. Να μελετήσει το πατρόν της παράδοσης, να γεμίσει γνώσεις, εικόνες, επιρροές και μετά να τις ξεχάσει. Για να φτιάξει απόλυτα σημερινά κοσμήματα που αφηγούνται τις δικές τους ιστορίες.
Ο Θύρος Κανελλόπουλος δεν φοβάται τις λέξεις. Σχεδιάζει τσάντες, τις κατασκευάζει, αντιγράφει με άποψη, επενδύει πλέον στην έθνικ διάσταση των αξεσουάρ με κρόσσια ή χωρίς, για να δηλώσει μποέμ και ο ίδιος…
Ο Bill Georgoussis, ένας φωτογράφος που στήνει ιστορίες από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη, σκηνοθετεί μαυρόασπρες εικόνες με χρωματιστή αύρα. Εικόνες με ημερομηνία δημιουργίας αλλά χωρίς ημερομηνία λήξης.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ. ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΔΑ REVISITED. ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 11
https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/26ian2019-istories-modas/
Αρχαία Ελλάδα - αθάνατο ελληνικό και Όλυμπιακό πνεύμα. Παρθενώνας, Αρχαία Ολυμπία και Κνωσός revisited. Kαρυάτιδες, θεά Αθηνά, μητέρες, νύμφες και ερωμένες. Ο χρυσός αιώνας του Περικλή, της τέχνης και της φιλοσοφίας. Όλα τα κλισέ του παρελθόντος που τόσο μας βολεύουν και μας εξυπηρετούν, αλλά κυρίως τόσο πολύ αγαπάμε, μεταφράζονται στο σήμερα. Για να γίνουν διαχρονικές τάσεις, ρούχα που η μαμά τα κρατά για την κόρη και η εγγονή τα βρήκε από τη γιαγιά.
Ποια είναι λοιπόν η Ελλάδα που βλέπουν σήμερα και εμπνέονται οι Γάλλοι, οι Αμερικάνοι, οι Ιάπωνες; Αλλά και Έλληνες σχεδιαστές που τολμούν και καταφέρνουν το ακατόρθωτο στο εξωτερικό; Πώς ακριβώς μοιάζει η Ελλάδα που θα θέλαμε να έχουμε, που σίγουρα έχουμε, αλλά το έχουμε ξεχάσει ακόμη κι εμείς οι ίδιοι; Τι αναγνωρίζουν οι ξένοι σχεδιαστές ως έμπνευση από την αρχαία Ελλάδα;
Μόδα με ελληνικό περιτύλιγμα και περιεχόμενο. Φαίνεσθαι και ουσία “από την Ελλάδα με αγάπη”. Μόδα με “γνώθι σαυτόν” αλλά και σε φιλοσοφική αναζήτηση εδώ και αιώνες. Για να βρει, να αγαπήσει, να τιμήσει την καταγωγή της. Και επειδή “Πενία τέχνας κατεργάζεται”, να την επαναπροσδιορίσει και μέσα από αυτήν να επαναπροσδιοριστεί ακόμη και εν μέσω κρίσης. Σε χαλεπούς καιρούς που όμως προάγουν τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, το ελληνικό δαιμόνιο. Με ατελιέ που αντέχουν παρά τους κραδασμούς, που συνεχίζουν να τιμούν μια πηγαία παράδοση που δεν γίνεται να αγνοηθεί.
Πτυχώσεις, ντραπέ, χιτώνες, αγάλματα που ζωντανεύουν, μυθικές εικόνες, γίνονται έστω και αργά, Ιστορία Μόδας. Γραμμές, μοτίβα, φόρμες και σχέδια με αρμονία και δωρική απλότητα. Εξιστορήσεις μέσα από κοσμήματα, σανδάλια, καθημερινά ρούχα. Μπορεί ο κόσμος να ανακυκλώνει ιδέες, αξίες, παλιά και καινούργια, όμως η Ελλάδα μπορεί και εξιστορεί αέναα επίκαιρες ιστορίες μόδας. Ώστε τα έντονα στοιχεία ελληνικότητας που σεβόμαστε και τιμούμε, να ταξιδεύουν τον κόσμο όχι πλέον ως χιλιοειδωμένο, κουρασμένο φολκλόρ.
Ο Γιώργος Παπαλέξης, συνεχιστής της παράδοσης του οίκου Ζολώτα που πλέον μετράει 120 χρόνια, μιλάει με πάθος για το χθες. Αναζητά τρόπους να δημιουργηθούν κουτύρ ιστορίες μόδας φτιαγμένες από χρυσάφι και ελληνικές τεχνικές δεκαετιών, μπορεί και αιώνων.
Η Σοφία Κοκοσαλάκη εμπνέεται με ειλικρίνεια και πάθος. Δημιουργεί, καθώς πειραματίζεται, καινούργιες τεχνικές, καθώς προτιμά να παρουσιάζει μια διαφορετική ματιά στην κληρονομιά του χθες. Καθόλου δήθεν. Απόλυτα ελληνική, απόλυτα δημοκρατική και ανοιχτή σε όλους. Ακόμη και στους πολλούς και πολύ διάσημους που αγαπούν τις δημιουργίες της και παραμένουν πιστοί πελάτες στο bespoke πλέον ατελιέ της στο Λονδίνο.
Η Χριστίνα Μαρτίνη, έχοντας μαθητεύσει δίπλα στους καλύτερους, διαπίστωσε εγκαίρως, ότι τα αρχαιοελληνικά σανδάλια δεν υπήρχαν στα πολυκαταστήματα των μεγαλουπόλεων του κόσμου. Κάπως έτσι γεννήθηκαν η Ικαρία, η Μήδεια, ο Δεσμός… Το brand με τα ιπτάμενα σανδάλια που όταν τα φοράς, πετάς από χαρά, υπερηφάνεια και στιλ!
Η Ιωάννα Παπαντωνίου, η «ψυχή» του Πελοπονησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος, ονειρεύεται τη μέρα που θα δημιουργηθεί το Ινστιτούτο Μόδας. Με συλλογές Ελλήνων σχεδιαστών από το τότε και το τώρα. Με πτυχώσεις, με τον μεγαλοπρεπή ντουλαμά, με χιτώνες… Με όλα αυτά που σκέφτεται καθημερινά όταν ξεκουράζεται.
Ο Νίκος Παπαδάκης, μοντέλο, ηθοποιός, παρουσιαστής, με σώμα που θυμίζει Ελληνικό άγαλμα, θυμάται φωτογραφήσεις σε αρχαιοελληνικούς χώρους. Αλλά και την ατμόσφαιρα στην Αυστραλία όταν τον 1994 αναδείχθηκε ως ο ωραιότερος άντρας - μοντέλο στον κόσμο.
Ο Νίκος Αποστολόπουλος δημιούργησε ένα διεθνές brand name αναγνωρίσιμο στο εξωτερικό. Με λαμπερές συνεργασίες και ακόμη πιο λαμπερό πελατολόγιο. Θέλησε να φτιάξει εικόνες μόδας σαν γλυπτά, με έμφαση στο παρελθόν. Για να ξυπνήσει, όπως λέει, τους Θεούς του Ολύμπου…
Η Μάγια Τσόκλη, σαν σύγχρονη ταξιδευτής και πολίτης του κόσμου, έχει εμπνευστεί από την αρχαία παράδοση. Μέχρι που η αβάσταχτη ελαφρότητα της μόδας έπαψε να την συγκινεί. Τα ρούχα της έχουν αφηγηθεί αέρινες ιστορίες που χορεύουν, εικόνες που αφήνουν πίσω την ανάμνησή τους, καθώς στρίβουν στη γωνία και χάνονται στο χρόνο.
Η Αναστασία Περράκη είναι μοντέλο και μούσα. Δουλεύει πλέον κυρίως στην Ελλάδα, εδώ που με τα χρόνια ο κόσμος της μόδας έχει γίνει μια οικογένεια. Κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν λουσμένη στο ελληνικό φως, φορώντας τα φορέματα που η Μάγια Τσόκλη έβγαλε από το χρονοντούλαπο της δημιουργίας.
O XΡΥΣΟΣ ΜΑΣ ΦΕΡΝΕΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ. ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ, ΜΕΡΟΣ 10
https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/19ian2019-istories-modas/
«Δεν υπάρχει πιο ερωτική απόχρωση στην παλέτα της μόδας από την χρυσή», έλεγε μετά την επίδειξη του ο Valentino. Υπήρξε άραγε χρυσή εποχή για την ελληνική μόδα; Ο καθένας θα δώσει τη δική του απάντηση, βιωματική, γι’ αυτό και αληθινή. Για κάποιον μπορεί να ήταν η δεκαετία του ’70, για άλλον το 80 και για τους πιο απαιτητικούς, η εποχή του 2004, λίγο πριν και λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Κι αν τελικά είναι σήμερα; Με ελληνικά κοσμήματα που ταξιδεύουν παντού, και brands που συνδέουν έστω κι αργά, ελληνικότητα και εξωστρέφεια;
Στον κόσμο του φαίνεσθαι το περιτύλιγμα είναι το παν. Αρώματα βαφτίζονται Gold για να αυξήσουν τις πωλήσεις τους, προσκλήσεις επιδείξεων τυπώνονται με …φύλλα χρυσού. Ακόμη και στην ομορφιά βρίσκουμε κρέμες, κραγιόν και σκιές 24 καρατίων. Υγρός χρυσός στο δέρμα, στα χείλη, στα βλέφαρα.
Ευτυχώς που στην Ελλάδα έχουμε παράδοση στην ελληνική χρυσοχοΐα. Χρυσά δαχτυλίδια, περιβραχιόνια, περιδέραια, βρίσκουν στην θέση τους σε απρόσιτες προθήκες στα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου. Από το Βρετανικό Μουσείο στο Ερμιτάζ και από εκεί στο Μουσείο Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης. Όμως και η Βουκουρεστίου είναι χρυσή. Και η Σταδίου. Και η Πανεπιστημίου…
Και όσοι εξακολουθούν να κατηγορούν τη μόδα για επανάληψη, ανακύκλωση, παρελθοντολαγνεία, καλό θα είναι να γνωρίζουν πως η επιστροφή στο χθες, δεν είναι πισωγύρισμα αλλά τρόπος ζωής. Αρκεί να πατάει γερά και να ξέρει να αποκωδικοποιήσει σύμβολα μιας άλλης εποχής. Ιστορίες από χρυσάφι.
Η Σοφία Κοκοσαλάκη δικαιούται όσο λίγοι να μιλάει για τη χρυσή Ελλάδα, την Ελλάδα που μας κάνει εθνικά υπερήφανους εντός και εκτός συνόρων. Πόσο μάλλον που σε συνέχεια της χρυσής της καριέρας, έχει αποφασίσει να αφιερωθεί στο κόσμημα. Ένα νέο ταξίδι δημιουργίας με χρυσές αντανακλάσεις Ελλάδας.
Και ο Γιάννης Τσεκλένης; Παραμένει ο Χρυσός ολυμπιονίκης της ελληνικής μόδας. Έχει κόψει κόκκινες κορδέλες, έχει συλλέξει χρυσά μετάλλια, έχει ανέβει στο βάθρο, στην κορυφή...
Η Ιωάννα Λαλαούνη μιλάει για το ελληνικό κόσμημα με πάθος, αφού μεγάλωσε με τον καλύτερο δάσκαλο, τον Ηλία Λαλαούνη. Και είναι η ιδανική ξεναγός και πρέσβειρα για την χρυσή ιστορία του ελληνικού κοσμήματος και το Μουσείο Λαλαούνη.
H Έλενα Κουντουρά είναι το δικό μας top model, το χρυσό κορίτσι, από τη χρυσή εποχή της ελληνικής μόδας που νοσταλγούμε και θέλουμε να ξαναζήσουμε. Ένα όνομα που ταξίδεψε την Ελλάδα στον χάρτη όσο λίγα.
Η Μαρία Καλιμασιά, διευθύντρια του περιοδικού Votre Beauté, ένας άνθρωπος που έχει ζήσει τη χρυσή εποχή των περιοδικών, περιγράφει το λαμπερό φως του τότε και του τώρα.
Η Λάουρα Ντε Νίγκρις έχει υπάρξει μοντέλο, στυλίστρια, διευθύντρια περιοδικού, ανιχνευτής ταλέντων και σχεδιάστρια κοσμημάτων πλέον. Έφτιαξε μια χρυσή ομάδα από φωτογράφους, στυλίστες, κομμωτές, μακιγιέρ, για να συνθέσει χρυσές ιστορίες μόδας που λάμπουν, όσο πρέπει, για να αντέξουν στον χρόνο.
Ο Κώστας Κουτάγιαρ είναι ένας φωτογράφος που έχει δημιουργήσει εικόνες με δύναμη και προσωπικότητα και έχει βιώσει τη χρυσή εποχή των υπερπαραγωγών στην Ελλάδα.
Ο Γιώργος Ελευθεριάδης, θεωρεί πως δεν έχει υπάρξει χρυσή εποχή για την μόδα στην Ελλάδα, αλλά μονάχα καλές στιγμές, όπως οι Εβδομάδες Μόδας.
SOME LIKE IT HAUTE. ΚΑΙ ΚΟΥΤΥΡ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ MADE IN GREECE.
https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/12ian2019-istories-modas/
Iστορίες υψηλής ραπτικής με υψηλή φαντασία. Ιστορίες με ξενύχτι στα ατελιέ, ιστορίες με κεντήματα και χάντρες… Μόδα εκτός ορίων, budget και συνόρων. Δημοσιογράφοι, λαμπεροί καλεσμένοι, φωτογράφοι. Mοδίστρες που ξενυχτούν κάθε έξι μήνες για ολόκληρες βδομάδες, προκειμένου να βγάλουν πατρόν υψηλών προδιαγραφών. Για τη δημιουργία ενός και μόνο φορέματος υψηλής ραπτικής, απαιτούνται 100 με 400 ώρες προσήλωσης και 500 μέτρα τούλι!
Την ώρα όμως που παρακολουθείς μια επίδειξη μόδας, δεν σκέφτεσαι το στόρι από πίσω. Δεν σε αφορά ο ρεαλισμός, η καθημερινότητα, τα εγκόσμια. Ίσως μόνο τα κοσμικά. Μπαίνεις στον χωροχρόνο της μόδας που συμβαίνει τώρα. Μαγεύεσαι από τη μουσική, υπνωτίζεσαι από τον βηματισμό των μοντέλων. Ποιες άραγε κάθονται στην πρώτη σειρά των επιδείξεων υψηλής ραπτικής εκτός συνόρων; Σταρ με λαμπερό ή εφήμερο άστρο. Bασίλισσες με ή χωρίς θρόνους και δανεικά στέμματα, πριγκίπισσες με ή χωρίς τους πρίγκιπές τους. Όλες και όλοι φανατικοί συλλέκτες ρόλων ζωής.
Και ποιες αγοράζουν αλήθεια, τα ρούχα της υψηλής ραπτικής; Αυτές που μπορούν, είναι η σωστή απάντηση. Αυτές οι οποίες ένα τέτοιο δημιούργημα μπορούν να το υποστηρίξουν και ίσως να το αναδείξουν στοχεύοντας να αναδειχθούν φορώντας το.
Ιστορίες Υψηλής Ραπτικής made in Greece. Αναρωτιέστε πόσο κοστίζει τελικά ένα ρούχο ή ένα αξεσουάρ που χαρακτηρίζεται κουτύρ; Κανείς δεν μοιάζει να έχει ιδέα. Σκεφτείτε ρούχα που κεντούν με ολομέταξα λουλούδια οχτώ κυρίες επί τρεις εβδομάδες. Καφτάνια που μαρτυρούν 1800 εργατοώρες. Κοστίζει γιατί αξίξει…
Ο Βασίλης Ζούλιας ανήκει στους σχεδιαστές που στήνουν κουτύρ ιστορίες, προκαλώντας έντονα συναισθήματα στη γυναίκα που επιλέγει να τις αφηγηθεί, πέρα από τάσεις και κανόνες.
Ο Κώστας Κουτάγιαρ είναι ένας φωτογράφος που έχει δημιουργήσει εικόνες που αποτυπώνουν συναισθήματα και αντέχουν στο χρόνο σαν εικόνες τέχνης. Έχει ζήσει μια εποχή που τα περιοδικά έστηναν τις δικές τους υπερπαραγωγές.
Ο Δημήτρης Πέτρου, ένας σχεδιαστής που ανήκει στη dream team της ελληνικής σκηνής, υπηρετεί τη μόδα με συνέπεια και ας αυτή έχει, όπως λέει, μια σχιζοφρένεια.
Πώς αντιμετωπίζουν τον κόσμο της κουτύρ οι MI-RO, που ακροβατούν εδώ και χρόνια ανάμεσα στο πρετ-α-πορτέ και την μόδα του ατελιέ, με φορέματα που μαρτυρούν ατέλειωτες ώρες αφοσίωσης;
Ο Αχιλλέας Χαρίτος είναι ο κουτυριέ των μακιγιέρ. Η ήρεμη, ευγενής του τέχνη μεταμορφώνει κορίτσια της διπλανής πόρτας σε σταρ και το αντίθετο. Πορτρέτρα, editorials, επιδείξεις, φωτογραφικά projects αλλά και διάσημο, πιστό πελατολόγιο γεμίζουν την καθημερινή του ατζέντα.
Οι Ζeus+Dione δεν παράγουν υψηλή ραπτική, αν και ο τρόπος που λειτουργούν στο πρετ-α-πορτέ, έχει να κάνει με ρούχα και αξεσουάρ που φτιάχνονται παραδοσιακά, στο χέρι. Με ψυχή, αγάπη και μεράκι.
Και ο Στέλιος Κουδουνάρης, ως αυστηρός κριτής της αισθητικής, θα πάρει θέση για το θέμα της υψηλής ραπτικής στην Ελλάδα. Και η θέση του θα είναι μάλλον αυστηρή. Και μάλλον δίκαιη.
Κι αν βρεθούμε στο ατελιέ του Λάσκαρη Βαλαβάνη, θα διαπιστώσουμε πως κανένα ρούχο δεν μοιάζει με το άλλο. Κάθε φόρεμα μαρτυρά τη δική του ιστορία, ανάλογα με το ύφασμα, το πατρόν, το κέντημα.
Τι σχέση όμως μπορεί να έχει ένας σχεδιαστής παπουτσιών, όπως ο Δούκας Χατζηδούκας, με τον κόσμο της υψηλής ραπτικής; Υψηλή υποδηματοποιία σε ψηλά, πολύ ψηλά τακούνια. Διότι τελικά το ύψος, μετράει.
ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΤΕΧΝΗΣ. ΟΤΑΝ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΔΑ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ. 8η ΕΚΠΟΜΠΗ
https://webtv.ert.gr/promo/05ian2019-istories-modas/
Ιστορίες τέχνης. Ιστορίες μόδας. Όταν ο Γιάννης Τσεκλένης εμπνεόταν από τους Ιμπρεσιονιστές, είναι διότι η μόδα είναι τέχνη και η τέχνη ζει μέσα στη μόδα. Η τέχνη χρησιμοποιεί τη μόδα για να αποδώσει νοήματα, να περάσει μηνύματα μέσα από την επιλογή του κατάλληλου ρούχου, του σωστού αξεσουάρ, του πιο ταιριαστού χτενίσματος. Η σημειολογία της μόδας μέσα στην τέχνη είναι ένα συναρπαστικό πεδίο, που σφύζει από πληροφορία. Και στιλ! Η μόδα εμπνέεται εδώ και δεκαετίες από τα εικαστικά, τη φωτογραφία, την αρχιτεκτονική, τη μουσική. Ζωντανεύει στην πασαρέλα σελίδες από τη λογοτεχνία και την ποίηση, σκηνές από τον κινηματογράφο, το θέατρο, τον χορό και την όπερα. Κάθε νέα κολεξιόν συνοδεύεται από χιλιάδες αναφορές. Μια καλλίγραμμη ωδή στην Τέχνη. Κι αν θελήσουμε να αναζητήσουμε την άκρη του νήματος; Οι σχεδιαστές δεν θα αποκαλύψουν την πηγή της έμπνευσης, εκτός κι αν πρόκειται για κάποιο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό πρότζεκτ. Διαφορετικά, δεν θα μιλήσουν εύκολα για το τι αποτέλεσε το αρχικό κομμάτι του παζλ. Ίσως γιατί συχνά δεν το γνωρίζουν ούτε και οι ίδιοι.
Η Έλενα Κουντουρά, μετά τη σπουδαία αθλητική της καριέρα και χρόνια πριν ανέβει στο βάθρο της πολιτικής, ως υπουργός τουρισμού, υπήρξε διευθύντρια περιοδικών. Αλλά και η Ελληνίδα - μοντέλο με την πιο μεγάλη και ξεχωριστή διεθνή καριέρα τη χρυσή εποχή των ‘90ς. Η Έλενα Κουντουρά γνώρισε εκ των έσω και πρωταγωνίστησε στην παγκόσμια μόδα, στο πιο υψηλό και απαιτητικό της επίπεδο. Βρέθηκε κυρίως στην καλλιτεχνική πλευρά της μόδας, ως κεντρικό πρόσωπο σε εικόνες “έργα - τέχνης” που έχουν μείνει στην ιστορία. Της μόδας και της τέχνης.
Για τη Mary Katrantzou όλες οι μορφές τέχνης συγκεντρώνονται σε ρούχα που φοριούνται, αναπνέουν, ζωντανεύουν. Σε δημιουργίες που δεν χαρακτηρίζονται από τάσεις και συχνά ίσως όχι από πρακτικότητα. Μας νοιάζει;
Ο Kωνσταντίνος Ρήγος ακροβατεί ανάμεσα στον χορό και τη μόδα, την όπερα και τη μόδα, την έκφραση της κίνησης και την αισθητική. Αναλόγως του ρόλου, ψάχνει για ρούχα ευκίνητα ή ρούχα στατικά. Ακόμη κι αν τα “Ρούχα του Αυτοκράτορα” είναι τελικά τόσα πολλά, που ο Βασιλιάς θα βγει στη σκηνή …γυμνός!
Ο Γιάννης Μετζικώφ, εικαστικός, ενδυματολόγος και σκηνογράφος, έχει πάθος με τη μόδα. Πάθος με το θέατρο. Στην πρώτη επιτρέπεται η αυθαιρεσία, στο δεύτερο όχι. Η παιδεία, η ευαισθησία, το ταλέντο του εκφράζεται μέσω της αισθητικής. Παραδίδει μαθήματα ευγένειας και ήθους, μιλά για την επιδίωξή του να δημιουργήσει θεατρικές εικόνες που μιμούνται το νεκρό χρόνο...
Η Λουκία αφηγείται ιστορίες ρούχων, στο ατελιέ, στο θέατρο, στη ζωή. Για την εποχή που ακροβατούσε ανάμεσα στο θέατρο και τη μόδα. Αλλά και για εγκλήματα της μόδας και της τέχνης, ευτυχώς, αναίμακτα.
Ο Μάνος Βυνιχάκης είναι ένας μακιγιέρ που μεταμορφώνει κορίτσια σε γυναίκες και γυναίκες σε κορίτσια. Έχει δικό του, συχνά αναγνωρίσιμο στιλ να δημιουργεί τέχνη με πινέλα και μολύβια επάνω στον καμβά ενός προσώπου. Κι έναν δικό του ορισμό για τη μόδα του εφήμερου. Τόσου εφήμερου όσο και η διάρκεια μιας γραμμής άιλ λάινερ στο μάτι.
Η Μία Κόλλια, διακρίνει με τη δημοσιογραφική της ματιά, αλλά και τη γνώση της, τη σημειολογία της μόδας που φοριέται ή που δεν φοριέται. Μιλάει για τη “μόδα - τέχνη” από πραγματικούς καλλιτέχνες που αλλάζουν τον κόσμο. Αλλά και τη σημειολογία του καθημερινού λάιφ στάιλ. Γιατί το στιλ, μετράει.
Ο Βαγγέλης Κύρης φωτογραφίζει σαν ζωγράφος, σαν εκ γενετής καλλιτέχνης. Με εικόνες μόδας στο μυαλό του από μικρό παιδί, δεν βάζει ταμπέλες στις φωτογραφίες τέχνης και μόδας. Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο και έχει φωτογραφήσει τα μεγαλύτερα fashion show του πλανήτη. Εξηγεί γιατί διάλεξε αντί να αντιγράφει τους άλλους, να βρει διέξοδο στην τέχνη.
KAI MΠΛΕ, ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ... ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 7
https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/29dek2018-istories-modas/
Αν στην τέχνη υπάρχει η μπλε περίοδος, η μόδα, ειδικά η ελληνική μόδα, μόλις έχει αρχίσει να ανακαλύπτει τη δική της μπλε περίοδο. Nα εμπνέεται χωρίς ενοχές από τη μεσογειακή της κληρονομιά. Και οι λέξεις-κλειδιά; Δωρικότητα, συναισθήματα, αντιθέσεις, απόλυτη γεωμετρία. Μινιμαλιστικές προτάσεις σε ρούχα και αξεσουάρ που υπονοούν την Ελλάδα χωρίς να την ξεπουλάνε.
Οι Ζeus+Dione, η Δήμητρα Κολοτούρα και η Mareva Grabowski, ύστερα από μια ιδέα που γεννήθηκε στη Σύρο, αποφάσισαν να ξαναζωντανέψουν αργαλειούς, παραδοσιακές διαδικασίες, ξεχασμένους τεχνίτες και τεχνικές. Την Ελλάδα της απλότητας, της ουσίας αλλά και του φιλότιμου. Επίκαιρο ντιζάιν, σχέδια με ιστορία, μύθοι σε εξέλιξη, χωρίς τάσεις. Μόνο σχεδιαστικές κατευθύνσεις, ιστορίες που ζωντανεύουν σε μπλε ύφασμα.
O Γιάννης Τσεκλένης ήταν ο πρώτος που επέμενε και φώναζε για να ακουστεί, πως η ελληνική μόδα πρέπει να βγει προς τα έξω με συλλογές resort, δηλαδή ρούχα διακοπών, 12 μήνες τον χρόνο.
Η Δωροθέα Μερκούρη είναι μοντέλο, ηθοποιός, μούσα με έντονο και χαρακτηριστικό μεσογειακό ταπεραμέντο. Έχει υποδυθεί ρόλους στην πασαρέλα, έχει δώσει το στίγμα της σε φωτογραφήσεις, εξώφυλλα, σε διαφημιστικά σποτ και κινηματογραφικές ταινίες. Σχεδόν πάντα βρίσκεται μέσα σε εικόνες που υπονοούν Ελλάδα, παίζουν με το φως, δίνουν μια μπλε πινελιά στην τέχνη και τη μόδα.
Ο Στέλιος Κουδουνάρης είναι σχεδιαστής μόδας ή μάλλον, δικτάτορας του στιλ όπως θα πει για τον εαυτό του. Προτού ακόμη ασχοληθεί επαγγελματικά με το στιλ, είχε ήδη συμπληρώσει μια δεκαετία στη μόδα.
Η Μία Κόλλια είναι δημοσιογράφος. Καταγράφει και επικοινωνεί τις επιρροές και τις συνδέσεις της μόδας με όλους τους χώρους της τέχνης, αλλά και τις ιστορίες των ανθρώπων που συναντά. Θυμάται τις καλύτερες στιγμές της ελληνικής μόδας, αναφέρεται στις μπλόγκερ, τις μεγάλες αλλαγές στον παγκόσμιο χάρτη, τη γρήγορη μόδα… Και την αιώνια καλοκαιρινή.
Η Σόφη Δελούδη, έχοντας πίσω της μια πολυετή εμπειρία στο χώρο του design, σχεδιάζει μαγιό και beachwear, υπονοώντας την ελληνικότητα, χωρίς να την φωνάζει. Με έναν τρόπο σύγχρονο, γεωμετρικό, συχνά αρχιτεκτονικό προτείνει φόρμες θηλυκές και συγχρόνως αθλητικές.
Ο Κωνσταντίνος Τζούμας, ραδιοφωνικός παραγωγός, ηθοποιός, παρατηρητής της καθημερινότητας, δημιουργεί δικές του αποχρώσεις, ποιητικές σχεδόν. Βλέπει το σώμα στη διαπασών, μιλάει για ουτοπίες και ευσεβείς πόθους, το συναίσθημα και τις διαφορετικές αναγνώσεις, μαζί και τις αποχρώσεις του. Feeling Blue?
Η Ελίνα Λεμπέση και η κόρη της Νίττα Μητσοπούλου, έχουν φτάσει τη δουλειά τους μέχρι την Αμερική και την Ιαπωνία. Με ρούχα και αξεσουάρ, με υλικά και τεχνικές πάντα ελληνικές, από την Αθήνα και την Κρήτη, επενδύουν στο μπλε της ημέρας αλλά και της νύχτας.
Η Στεφανία Φραγκίστα, με μεταπτυχιακές σπουδές στη σχολή Parsons της Νέας Υόρκης αλλά και θητεία σε μεγάλους οίκους, πραγματοποίησε το όνειρό της, περνώντας από τον σχεδιασμό παπουτσιών στο Παρίσι, στον σχεδιασμό μαγιό στην Αθήνα.
Η Λιάνα Καμπά, σχεδιάστρια μόδας που αντέχει στον χρόνο και στο …Κολωνάκι, παίζει με όλες τις αποχρώσεις. Προμηθεύεται υφάσματα απ’ έξω αλλά παραμένει εντός. Η πρώτη ιστορία μόδας που θυμάται έχει σάουντρακ σίγουρα χρωματιστό, δανεικό από τη δεκαετία του ’60.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ; HANDMADE WITH LOVE, PART 6
https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/08dek2018-istories-modas-2/
Ιστορίες μόδας φτιαγμένες από χρυσά χέρια. Χέρια που έμαθαν να γαζώνουν, να μιμούνται τη μηχανή, να δημιουργούν φορέματα στα πρότυπα της υψηλής ραπτικής, να κεντούν, να ράβουν, να ξηλώνουν, να ξενυχτάνε.
Και σήμερα, που όλα μοιάζουν ίδια, κλωνοποιημένα, μαζικά, η επιστροφή στο χειροποίητο, σε πιο μικρές συλλογές, σε ανδρικά πουκάμισα με κεντημένο μονόγραμμα, σε πολύτιμα υλικά, σε γυαλιά ηλίου που μαρτυρούν ώρες αφοσίωσης, σε αξεσουάρ και κοσμήματα, είναι η στιγμή να εκτιμήσουμε το χειροποίητο σαν το συνώνυμο της απόλυτης πολυτέλειας.
Για την Ιωάννα Σουλιώτη, που υπήρξε μοντέλο στις πιο «προσωπικές» στιγμές του εγχώριου ντιζάιν, οι διαφορές στο τότε και το τώρα, είναι εμφανείς αλλά δεν μοιάζουν να την τρομάζουν.
Ο Δημήτρης Ντάσσιος, σχεδιαστής που ξέρει να μπερδεύει διαφορετικά στοιχεία μαζί, αυτοσαρκάζεται. Βαφτίζει μια συλλογή «Η Άρτα και τα Γιάννενα», ίσως γιατί δεν τον τρομάζει ο μαξιμαλισμός της μόδας.
Ο Άγγελος Μπράτης εμπνέεται από τον Γιάννη Μόραλη και παρουσιάζει μια συλλογή με ελληνική τέχνη στην Ιταλία, με τον Giorgio Armani, να του παραχωρεί το θέατρό του. Δεν θέλει να απομακρυνθεί από την παλιομοδίτικη διαδικασία παραγωγής ρούχων. Θα μιλήσει για τη σχέση αρχιτεκτονικής και μόδας, τη μόδα χωρίς εθνικότητα, το Ιnstagram και τα ρούχα που κάνουν την οθόνη να …εκραγεί.
Κι έχουμε και τις Ιστορίες Μπαλαρίνας με τον Λεμήσιο, έναν παραδοσιακό οικογενειακό οίκο και τον εκπρόσωπο του στο σήμερα, να θυμάται τη δεκαετία του ’70 με την Μπριζίτ Μπαρντό στις Κάννες. Να ξεχωρίζει από τη βιτρίνα παπούτσια που λένε ιστορίες, να μιλάει για χειροποίητα, έξαλα παπούτσια, που όμως παραμένουν φλατ.
Έξαλα όμως μπορούν να γίνουν και τα καπέλα, με την καλή έννοια. Δηλαδή εκκεντρικά, με την Κατερίνα Καρούσσου, να υπογράφει εδώ και δεκαετίες, χειροποίητες ιστορίες. Καπέλα για κάθε μέρα ή για καπέλα ξεχωριστά, αλλά πάντα καπέλα που μας βοηθάνε να μην μοιάζουμε όλοι ίδιοι.
Οι χειροποίητες Ιστορίες Μόδας έχουν να αποκαλύψουν αυστηρά προσωπικές στιγμές στον κόσμο του κοσμήματος. Ο Γιάννης Σεργάκης, κοσμηματοποιός, αγαπάει την τεχνολογία και παράλληλα ξέρει πώς να αναδείξει το χειροποίητο. Γνωρίζει καλά ότι το χέρι φροντίζει διαφορετικά κάτι που προορίζεται να αντέξει για πάντα.
Επιστρέφουμε από εκεί που ξεκινήσαμε; Ναι, με λιγότερες αντιγραφές, μεγαλύτερη τόλμη και εξωστρέφεια, ελληνικότητα και τεχνογνωσία. Τι να μαρτυρούν άραγε οι ρυτίδες-διαδρομές στα επιδέξια χέρια μιας μοδίστρας ή ενός ράφτη; Η αναγνώριση άργησε έναν αιώνα.
ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΛΕΥΚΕΣ; 5η ΕΚΠΟΜΠΗ
https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/08dek2018-istories-modas/
Η ελληνική μόδα δεν είναι λευκή μόνο όταν σχεδιάζει νυφικά. Ευκαιρία να θυμηθούμε ασπρόμαυρες φωτογραφίες στα ελληνικά νησιά, τον Αριστοτέλη Ωνάση και την Τζάκι στο γάμο τους στον Σκορπιό, την Σοράγια και τις βόλτες της στο αγαπημένο της νησί, τη Μύκονο. Μια Ελλάδα που δεν έχει ανάγκη από φλας για να λάμψει.
Αν βέβαια παρατηρήσουμε τις επιδείξεις μόδας made in Greece, στα ξενοδοχεία, στα μουσεία, στις γκαλερί, στο Ζάππειο και παντού, θα διαπιστώσουμε πως το φινάλε των ντεφιλέ είθισται να είναι λευκό.
Η Λουκία σχεδιάζει νυφικά-φορέματα-κοστούμια-ρόλους ζωής, εδώ και δεκαετίες, δημιουργώντας ρούχα με συναίσθημα και τζαζ σάουντρακ. Γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα πως το λευκό είναι εξαιρετικά δύσκολο χρώμα, εκτός κι αν μοιάζει με οριγκάμι, αν είναι φτιαγμένο σαν από χαρτί.
O Xρήστος Κωσταρέλλος αφηγείται τη δική του, σύγχρονη λευκή ιστορία μόδας καθώς όπως λέει, το νυφικό τού δίνει την ευκαιρία να γνωρίσει καλύτερα την πελάτισσά του, αφού συστήνεται σαν οπαδός της ανθρωποκεντρικής μόδας.
H Kάτια Ζυγούλη, έχει περπατήσει χιλιόμετρα στην πασαρέλα, έχει φορέσει λευκή δαντέλα, λευκό μετάξι, λευκή μουσελίνα, κι ύστερα από τόσα νυφικά-ρόλους, χρειάστηκε να ανακαλύψει το ένα και μοναδικό ρούχο για να ζήσει το δικό της παραμύθι στην εκκλησία.
Ο Λάσκαρης, σχεδιαστής που νοσταλγεί την ιεροτελεστία του λευκού όπως ζωντάνευε σε ξεχασμένες δεκαετίες στα ατελιέ, είναι ένας δημιουργός που ντύνει από Πρώτες Κυρίες, μέχρι πρωταγωνίστριες του θεάτρου και της όπερας. Τονίζει πως τα σημερινά κορίτσια μπορεί να είναι διαβασμένα, να βομβαρδίζονται από εικόνες στο Instagram, να βλέπουν χιλιάδες νυφικά, αλλά δύσκολα καταλαβαίνουν ποιό είναι το δικό τους …λευκό.
Οι MI-RO παίζουν με χρώματα, έχουν κάνει συλλογή εμπνευσμένοι ακόμη και από την Ήπειρο μιας και η ελληνικότητα είναι μέσα τους. Φτιάχνουν λευκά φορέματα που μπορούν να φορεθούν ξανά και ξανά, σίγουρα όχι μόνο μία φορά.
Ο Γιώργος Ελευθεριάδης επενδύει στο άσπρο για το φως, τη διάθεση. Προσεγγίζει το λευκό σαν χρώμα ψυχολογίας. Το στοιχείο της αφαίρεσης. Αν σχεδιάζει νυφικά; Aν και δεν χαρακτηρίζει τη δουλειά του, φτιάχνει νυφικά για τις πελάτισσες του, με έναν πιο προσωπικό τρόπο, αγνοώντας τα κοινωνικά στερεότυπα και την προκατάληψη.
Ο Μάκης Τσέλιος γνωρίζει καλά πως η απόλυτη πελάτισσα όλων των σχεδιαστών είναι η νύφη και η μητέρα της. Ξέρει το περιβάλλον της νύφης, τους κανόνες του παιχνιδιού, τι σημαίνει «θέλω ένα απλό νυφικό» με το σύνδρομο της Σταχτοπούτας και του χάπι-έντ.
Όσο για την Ορσαλία Παρθένη προτιμά να αφηγείται ασπρόμαυρες ιστορίες, αν και θεωρεί ότι το απόλυτο χρώμα είναι το εκρού, το πιο φυσικό από όλη τη χρωματική παλέτα, ο απόλυτος καμβάς. Ίσως γιατί κρύβει αγνότητα, όπως το νυφικό, θα πει, και ταιριάζει σε όλες τις επιδερμίδες…
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ À LA GARÇONNE. ΜΕΡΟΣ TETAΡΤΟ.
https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/01dek2018-istories-modas/
Αν το 2018 είναι η χρονιά που κυκλοφόρησαν στους δρόμους των μητροπόλεων της μόδας, λευκές μπλούζες με μαύρα γράμματα και τη φράση «We are all feminists» ή «Είμαστε όλοι φεμινιστές», θα πρέπει να γυρίσουμε αρκετές δεκαετίες πίσω για να δούμε πόση δύναμη κρύβει μέσα της η δημιουργική και μάχιμη πλευρά της παγκόσμιας μόδας. Από την Κatharine Hamnett και την Vivienne Westwood στην Stella McCartney, τα μηνύματα της μόδας πλέον φοριούνται, αναπαράγονται και ακούγονται δυνατά.
Κι εμείς εδώ μπορούμε να περηφανευόμαστε για τους καλύτερους πουκαμισάδες με πουκάμισα που ράβονται πάνω μας, sur mesure… Το ανδρόγυνο στιλ αποτέλεσε επανάσταση για την εποχή του, κι ας ήρθε πάλι με σχετική χρονοκαθυστέρηση στην Ελλάδα, μέχρι να δοκιμαστεί εκτός συνόρων, να προκαλέσει και να εξελιχτεί σε «στολή». Σχεδιαστές και φωτογράφοι, μοντέλα και κομμωτές, μακιγιέρ και σχεδιαστές κοσμημάτων, ανακάλυψαν τη γοητεία της μόδας «a la garconne».
Η Τζίνα Αλιμόνου, μοντέλο, ηθοποιός, γυναίκα-μούσα των Ελλήνων σχεδιαστών, προτιμά τη λιτή διάλεκτο της μόδας, επενδύοντας σε μια αυστηρή παλέτα, στο λευκό και το μαύρο, υφάσματα που είναι φιλικά προς το δέρμα και το περιβάλλον, απέριττα πατρόν που έχουν όμως τις δικές τους ιστορίες να αφηγηθούν.
Comme un garcon. Δηλαδή; Κορίτσια που ντύνονται σαν αγόρια, χωρίς να χάνουν τίποτα από την θηλυκότητα τους. Ο Μάκης Τσέλιος έζησε με τον Billy Bo την εποχή της Ελλάδας που θα θέλαμε ξαναγυρίσει πίσω. Δεκαετία του 70, Σόλωνος 1, εμπόριο αρωμάτων, το τραγούδι Billy Boy στο σάουντρακ, ρούχα κρεμασμένα σε αλυσίδες. Ατελιέ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με βιτρίνες με θέα τον ελληνικό ήλιο και ρούχα και αξεσουάρ made in Greece με πιέτες, γήινες αποχρώσεις, mix&match αισθητική, για τον άνδρα και την γυναίκα, χωρίς φύλο, ηλικία, ή αγωνία για το τι θα φορεθεί τους επόμενους έξι μήνες.
Και στην Ελλάδα του σήμερα; Η Ορσαλία Παρθένη, έχει ζήσει την ελληνική μόδα, στην πιο ζωντανή εποχή της, τότε που ο πατέρας της, Δημήτρης Παρθένης, έχτιζε ήδη από τη δεκαετία του 70 ένα brand για αγόρια και κορίτσια, σε ασπρόμαυρη ανακωχή, με το λογότυπο να αποτελεί σήμα κατατεθέν και αναγνωρίσιμο σύμβολο στάτους στη Μύκονο, στην Αθήνα, στα νησιά, εντός, εκτός, παντού. Η Ορσαλία Παρθένη δημιουργεί πλέον βαμβακερά μίνι φορέματα, εσώρουχα-εξώρρουχα, μακό φανέλες, πολυχρηστικά ρούχα σε κίνηση για ένα κοινό που αναζητά τεχνολογικά καινοτόμες υφές και ανατροπές.
Ο Γιώργος Ελευθεριάδης έχει διαμορφώσει τη δική του αναγνωρίσιμη διάλεκτο με ρούχα και αξεσουάρ για άνδρες και γυναίκες, πουκάμισα και πουκαμίσες, παντελόνια, παλτό, ελληνική μόδα που ταξιδεύει στον κόσμο για να επιστρέψει στην γενέτειρα της, και να λουστεί με φως και πνεύμα. Πρετ-α-πορτέ για αληθινούς ανθρώπους που σκέφτονται, ταξιδεύουν, μπορούν να φορέσουν το ίδιο ρούχο με διαφορετικούς τρόπους για να αναδείξουν την προσωπικότητα τους. Ένας σχεδιαστής που δεν δεσμεύτηκε από τάσεις, ανέκαθεν υποστήριζε την προσωπική σχέση του αγοραστή με τη μόδα, πιστεύοντας στο δικαίωμα της επιλογής, όχι στις τάσεις με τον κλασικισμό πάντοτε σαν βάση.
Η Mάρα Δεσύπρη, μοντέλο, μούσα, φωτογράφος, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά, έχει τις δικές της ιστορίες μόδας να αφηγηθεί, ή καλύτερα να τις δείξει μέσα από εικόνες, με δυναμικές γυναίκες, ευάλωτα αγόρια, σε ρόλους που εναλάσσονται και χαρακτηρίζουν εποχές, περιοδικά, αληθινές ζωές. Ιστορίες μόδας με …μαύρα γυαλιά.
Η Evi Grintela, δηλαδή η Εύη Καρατζά, που θέλησε έχοντας περάσει από όλα τα στάδια των γυναικείων περιοδικών μόδας, να δημιουργήσει ρούχα που ταξιδεύουν, σαν αυτά που φοράει και η ίδια, γενναιόδωρες πουκαμίσες, με ρίγες, καρό, κουμπιά, γιακάδες, αλλά και χωρίς όλα τα καθαρά συστατικά της ανδρικής γκαρνταρόμπας, βρέθηκε σήμερα να έχει το δικό της ατελιέ και να μην προλαβαίνει να στέλνει τα πουκάμισα-φορέματα με την υπογραφή της, Evi Grintela Shirtdress σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη, βάζοντας ένα στοίχημα με τον εαυτό της πρώτα: κι αν η Ελλάδα του σήμερα δεν έχει μόνο λευκές και μπλε ρίγες, αλλά χωράει και πιο χρωματιστά συναισθήματα;
Η Έστερ Μαστρογιάννη, αγαπημένο μοντέλο των σχεδιαστών, των μακιγιέρ, των κομμωτών, των φωτογράφων, τότε και τώρα, είναι ένα κορίτσι χωρίς ηλικία, ευάλωτο και δυναμικό, σαν ξωτικό της ελληνικής μόδας που αλλάζει ρόλους, πειραματίζεται χωρίς να προκαλεί, μπορεί να μεταμορφωθεί σε tomboy, αγοροκόριτσο και το απόλυτο θηλυκό. Σαν την ελληνική μόδα που θέλει να μιλάει σε όλες τις διαλέκτους πλέον, να μην έχει σεζόν, να ζει το αιώνιο καλοκαίρι, να μην έχει φύλο, μόνο likes, ακόλουθους και ουσία.
Ανδροπρεπής μόδα λοιπόν made in Ηellas. Οι 50 αποχρώσεις του γκρι. Με λίγο λευκό για να σπάει η μονοτονία, και να ταιριάζει με το λευκό των Κυκλάδων, τότε και τώρα.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΕ ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ... ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 3
https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/27okt2018-istories-modas/
Τι κάνει η ελληνική μόδα όταν δεν νοσταλγεί το παρελθόν της; Ονειρεύεται το μέλλον της. Μπορεί να μην είχαμε ποτέ στα αλήθεια Paco Rabanne ή Andre Courreges, ούτε Jane Fonda στον ρόλο της Barbarella αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι εγχώριοι σχεδιαστές, τα μοντέλα, οι κομμωτές, οι δημιουργοί προτύπων για το τώρα και το μετά, έκρυβαν ή καταπίεζαν τις ανησυχίες τους.
Με την ελληνική μόδα να αφομοιώνει τάσεις συχνά με χρονοκαθυστέρηση, τουλάχιστον σε προηγούμενες δεκαετίες, οι σύγχρονοι πρωταγωνιστές της πλέον, ενημερώνονται και δημιουργούν τις δικές τους κολεξιόν σχεδόν ταυτόχρονα με τους συναδέλφους τους, για να σκηνοθετήσουν μικρές ιστορίες στα περιοδικά, σε επιδείξεις μόδας, στο Instagram, παίζοντας με λέξεις στα αγγλικά, προκειμένου να ακουστεί η φωνή τους ακόμη πιο δυνατά.
Ο Λάκης Γαβαλάς, σε μια εποχή που όλοι θέλουν να κάνουν κουτύρ, επιμένει πως έχει επενδύσει στο στιλ της καθημερινότητας αλλά και στην Ελλάδα. Αν και αντιπροσώπευε κάποια στιγμή περισσότερες από 90 εταιρίες, δεν μπήκε όπως λέει στον πειρασμό να αντιγράψει κανέναν. Σήμερα που έχουμε λιγότερα χρήματα, ο Λάκης Γαβαλάς πιστεύει πως έχουμε περισσότερο στιλ σαν λαός. Όσο για το Ίντερνετ σαν μέσο επικοινωνίας; Δεν ζει για τα likes, δεν ακολουθεί κανέναν στο Instagram, προτιμά να δηλώνει διασκεδαστής του εαυτού του.
H Δάφνη Βαλέντε, με σπουδές στο Central Saint Martins, σχεδιάζει ρούχα με κίνηση, για ένα ατέλειωτο καλοκαίρι, ελπίζει στην τεχνολογία των υλικών, ρούχα που ζεσταίνουν ή δροσίζουν το δέρμα, υφάσματα από καλαμπόκι ή μανιτάρια, τρισδιάστατες εκτυπώσεις, σε μια πασαρέλα που ζωντανεύει στα social media τις τάσεις κάθε νέας συλλογής.
Η Τάμτα, σαν μούσα και αουτσάιντερ της μόδας μαζί, περιγράφει την πρώτη ιστορία μόδας που θυμάται. Περιοδικά Burda, ξεχωριστά πατρόν, η μαμά που ντύνει την κούκλα της. Πώς φαντάζεται η Τάμτα το μέλλον της μόδας; Aρκεί όπως λέει να εμπνευστεί από τις εκκεντρικές εμφανίσεις του σήμερα, την Lady Gaga, τον David Bowie, τον Εlton John…
Η Αντιγόνη Δέλιου, μοντέλο και ιδιοκτήτρια πρακτορείου μοντέλων, ήρθε από το μέλλον για να φωτίσει το παρελθόν και το παρόν, με δυναμισμό και ρεαλισμό. Έχει ζήσει την χρυσή εποχή της ελληνικής μόδας, και για την φουτουριστική εκδοχή της, λέει πως θα πρέπει να ανασυγκροτηθούμε, να προσέξουμε την υπερβολή με το Instagram, να επενδύσουμε στην αμεσότητα της εικόνας, αλλά να μην χάσουμε την ουσία, τη δράση, το …doing.
Ο Βαγγέλης Χατζής, κομμωτής που έχει αναλάβει σόου υπερπαραγωγές στην Αθήνα, με παράλληλες επιδείξεις των πιο αναγνωρίσιμων και απαιτητικών σχεδιαστών μόδας, ζει στο σήμερα, τον συναρπάζει η εποχή μας που όλα γίνονται τόσο γρήγορα, αν και δεν του αρέσει η λέξη μόδα και το εφήμερο της έννοιας Μόδα. Προτιμά να μιλάει με πάθος για το στιλ και την εξέλιξη του, είναι συλλέκτης περιοδικών, λευκωμάτων, εικόνων, δεν θα τον βρείτε στο Facebook και το Instagram, πολύ απλά γιατί δεν τα χρησιμοποιεί. Δεν θέλησε ποτέ να κοινοποιήσει ποιους κουρεύει για να αποκτήσει μεγαλύτερη πελατεία. Κι αν έφτιαχνε ένα editorial για ένα περιοδικό και την ελληνική μόδα του μέλλοντος; Θα εμπνεόταν όπως λέει από την ταινία Blade Runner.
Και οι Βlade Runners της ελληνικής μόδας; Ο Απόστολος Μητρόπουλος, σχεδιάζοντας ρούχα από το παρόν και το μέλλον, χωρίς σεζόν πλέον, επιμένει πως ο κόσμος αναζητά σήμερα ρούχα καθημερινά, πιο άνετα, πιο φαρδιά, unisex, κόντρα στην αισθητική των Kardashians.
Ο Vrettos Vrettakos, επενδύοντας στη λάμψη, στις αντανακλάσεις του καθρέφτη, δημιουργεί σύγχρονες πανοπλίες για απονομές βραβείων, το κόκκινο χαλί, το μουσείο, και ονειρεύεται ένα μέλλον για την ελληνική μόδα με πτυχώσεις από δέρμα και μεταλλικά πλέγματα που δημιουργούν τρισδιάστατες στολές με άρωμα Ελλάδας.
Φουτουριστική μόδα made in Greece. Ελευθερία, εξουσία και δυναμισμός. Άραγε το digital print θα νικήσει τα περιοδικά; Η υπερβολή είναι αναμενόμενη. Ο κόσμος λέει πως η μόδα πρέπει διαρκώς να αλλάζει. Κι αν ορισμένοι είναι ενάντια στην αλλαγή για την αλλαγή; Ο Yves Saint Laurent είχε πει: «Σημασία έχει να μπορεί κανείς να εκσυγχρονίζει κάθε δημιουργία ανάλογα με τις ανάγκες των καιρών.» Ή όπως έλεγε ο πρωτοπόρος Pierre Cardin που έφτιαξε την πρώτη στολή για το Διάστημα που περπάτησε στο δρόμο: «Αν θέλεις να είσαι σπουδαίος σχεδιαστής, δεν αρκούν τα όμορφα φορέματα. Πρέπει να προκαλείς το κοινό σου».
ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΔΑ. ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ. ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/13okt2018-istories-modas/
Οι Ιστορίες Μόδας είναι ασπρόμαυρες και χρωματιστές, με το μαύρο να κυριαρχεί συχνά στις επιδείξεις μόδας, στα ατελιέ, στις θεατρικές παραστάσεις, στον δρόμο. «Μπορείς να φοράς μαύρα οποιαδήποτε στιγμή, να το φοράς σχεδόν σε όλες τις εκδηλώσεις», συνήθιζε να λέει ο Christian Dior το 1954. Και οι πρωταγωνιστές της διαμόρφωσης της αισθητικής του χθες και του σήμερα, δηλαδή, οι Έλληνες σχεδιαστές, οι φωτογράφοι, οι στυλίστες, δεν αντιμετώπισαν και πολύ διαφορετικά το μαύρο χρώμα και τους κρυφούς του συμβολισμούς, τότε και τώρα.
Ο σχεδιαστής μόδας, Ντίμης Κρίτσας, που έχει ζήσει την μαύρη και την χρυσή εποχή της ελληνικής μόδας, εντός κι εκτός συνόρων, θα κάνει τη δική του «μαύρη» αποκάλυψη: «Ένα είναι το χρώμα: Μαύρο. Και να πούμε και κάτι άλλο…άσπρο. Μαύρο, άσπρο, κόκκινο. Το μαύρο κάνει τη γυναίκα να είναι σέξι, να έχει κάτι το μυστηριώδες.... Πάντα ήταν το μαύρο». Για να θυμηθεί κοστούμια ζωής που είχε σχεδιάσει για την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Τζένη Καρέζη, την Ζωή Λάσκαρη, την Μελίνα Μερκούρη... «Τα ρούχα που έκανα γι’αυτές, δεν ήταν ρoύχα που θα φορούσαν όλες οι άλλες.»
Ο σχεδιαστής μόδας, Βασίλης Ζούλιας, που έχει υπάρξει και στυλίστας στο παρελθόν, αφηγείται ιστορίες μόδας στο κόκκινο χαλί, θυμάται να μεταμορφώνει την Έλενα Κουντουρά σε Audrey Hepburn, όπως επίσης και το Κορίτσι με τα Μαύρα, το Ποτέ την Κυριακή, την ελληνική μόδα που εμπνέεται από τις καλύτερες στιγμές της για να ξαναγεννηθεί.
Ο εκδότης Άρης Τερζόπουλος φοράει αποκλειστικά σχεδόν μαύρα: «Έχω αρκεστεί στο μαύρο. Μου ταιριάζει. Κάτι θα λέει και για μένα σαν άνθρωπο.» Θα μιλήσει για τα γυναικεία περιοδικά, τότε και τώρα, το χαρτί και την ψηφιακή εποχή της μόδας, τους άνδρες και τις γυναίκες, τους φωτογράφους, το dream team της ελληνικής μόδας, τις μιμήσεις και την «ευλογία να κάνεις μια δουλειά που αγαπάς».
Όσο για την φωτογράφο, Μαρίνα Βερνίκου, «Το μαύρο είναι το μόνο χρώμα για χειμώνα και το καλοκαίρι το άσπρο. Αδυνατίζει, ομορφαίνει, σε όλα τα πράγματα… Το καλοκαίρι δεν με φτιάχνει το μαύρο». Και στην φωτογραφία; «Δεν τη θέλω την ασφάλεια του μαύρου στη φωτογραφία. Πιο δύσκολη η έγχρωμη.»
Ο στυλίστας Νικόλας Γεωργίου επιμένει χρόνια τώρα στην αφαίρεση, για να αφηγηθεί ιστορίες μόδας με πειθαρχία. «Αν αφαιρέσεις το χρώμα, το μαύρο καταπίνει το φως. Μένεις με την ένταση της φόρμας και η φόρμα απαιτεί φοβερή πειθαρχία». Γιατί προτιμά ο ίδιος το μαύρο; Γιατί είναι «πένθιμο» και «ήρεμο». «Όταν ντύνεσαι παίρνεις αποφάσεις που μένουν. Γίνεσαι δημιουργός της εμφάνισης σου. H μητέρα του καθενός είναι η πρώτη ιστορία μόδας. Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια στην Κύπρο, να έρχεται η μοδίστρα και να μένει σπίτι για 15 μέρες.»
Η δημοσιογράφος μόδας, Έφη Φαλίδα, θα μιλήσει για δύο είδη μαύρου… «Το μαύρο της παράδοσης, με τις μαυροφόρες, και το μαύρο που ήταν διαδεδομένο μέχρι τη δεκαετία του 60, αφού οι γυναίκες δεν ήξεραν κάτι άλλο». Θα αναφερθεί στον Ευαγγελίδη, σαν κουτυριέ, τον Μαυρόπουλο, για τις δημιουργίες του από σατέν, ταφτά και μετάξι, την Λουκία… Αλλά και τα μαύρα κοράκια, στις αρχές της δεκαετίας του 90, με γοτθική μουσική στο σάουντρακ.
Για τον εκδότη Γιώργο Κελέφη, «το μαύρο χρώμα αναδεικνύει προσωπικότητα και δίνει λάμψη, δείχνει κάποιον να φαίνεται διανοούμενος, είναι το απόλυτο χρώμα. Κρύβει δυναμισμό, ερωτισμό, συμβολίζει τη διάθεση για διαμαρτυρία.»
Και για την δημοσιογράφο, στυλίστρια και διευθύντρια περιοδικών, Κάτια Δημοπούλου; «Υπάρχουν σήμερα μικρά brands που επενδύουν στην ελληνικότητα…» Και τι δηλώνει για τους παλιότερους σχεδιαστές; «Tους βλέπω και τους θαυμάζω», για να ξεχωρίσει τον Βασίλη Ζούλια και την Δάφνη Βαλέντε, ανάμεσα σε άλλους. «Τους χειροκροτώ. Δύσκολο να κρατιούνται όρθιοι».
Αυτό είναι το παραμύθι του άσπρου και του μαύρου, των αντιθέσεων, των συγκρούσεων και της συμφιλίωσης, Ιστορίες Μόδας που αποκαλύπτουν 50 αποχρώσεις του μαύρου, της θλίψης, της απόγνωσης, των εμμονών. Οι μαύρες ημέρες (και νύχτες) της μόδας. Tο μαύρο μοιάζει πολυτελές, ασφαλές, αδυνατίζει, ο μινιμαλισμός είναι μονόχρωμος. Στην ψυχολογία το μαύρο έχει τη δική του ερμηνεία. Κλασικό, μυστήριο, ανεξάρτητο, κανείς δεν λέει να το αποχωριστεί, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Υπάρχουν γυναίκες και άντρες που έχουν μια απόλυτα μονοχρωματική ντουλάπα και δεν αισθάνονται ενοχές γι'αυτό αλλά συνεχίζουν να υποστηρίζουν τις επιλογές τους με πάθος. Λαμπερό ναι, όσο και μυστηριώδες και ατμοσφαιρικό, τρόπος ζωής, μια εσωτερική επανάσταση που εκδηλώνεται σήμερα με σιωπή και στιλ. Ιστορίες μόδας με μαύρο περιτύλιγμα, για μια Ελλάδα που ρίχνει φως προτού πέσει η μαύρη αυλαία μετά τη μπόρα, για να βγει το ουράνιο τόξο.
IΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ. ΕΜΠΡΙΜΕ. EΘΝΙΚΗ ΜΟΔΑ. ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΦΩΣ
https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/06okt2018-istories-modas/
Η Ελλάδα έχει πολλές ιστορίες μόδας να αφηγηθεί. Ευκαιρία λοιπόν να ζωντανέψουν όλες αυτές οι ιστορίες, σε 12 επεισόδια, σε ένα ντοκιμαντέρ που καταγράφει για πρώτη φορά, εικόνες στα ατελιέ, στα στούντιο, στα ξενοδοχεία, στα μοδιστράδικα, στα κομμωτήρια, στις μπουτίκ, σε μνημεία, όπου υπάρχει αισθητική. Από τους αρχαιοελληνικούς χιτώνες στα πλισέ φορέματα του Jean Desses στη δεκαετία του 30 και από τα αποτυπώματα του Γιάννη Τσεκλένη με τα βυζαντινά χειρόγραφα, τα σύγχρονα σύμβολα αρχαιοελληνικού πολιτισμού, εξελίσσονται σε θέματα εθνικής επικοινωνίας και εξωστρέφειας. Από την Μινωική τέχνη και τα ανάκτορα της Κνωσσού, στην εγχώρια υψηλή ραπτική, τους πρώτους «ασπρόμαυρους» οίκους, τα πρώτα γυναικεία περιοδικά, τους χορούς με τα βαρύτιμα βραδινά φορέματα, τα κοσμήματα, τα καπέλα, τα γάντια, την ασπρόμαυρη λάμψη.
Η δημοσιογράφος μόδας, Elis Kiss, θυμάται τις «αξέχαστες στιγμές» της ελληνικής μόδας, τα «καλά χέρια» της μόδας και τις δυσκολίες παραγωγής, το εμπριμέ και τις διαφορετικές αναγνώσεις του σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, από τον Γιάννη Τσεκλένη στην Mary Κatrantzou, την ίδια στιγμή που ο fashion editor Μιχάλης Πάντος μιλάει για το ελληνικό φως και τους τρόπους που αποτυπώνεται στις σελίδα των περιοδικών και τα εγχώρια ντεφιλέ.
Ο Κωνσταντίνος Τζούμας δεν είναι σχεδιαστής μόδας, αν και θα μπορούσε. Έχοντας μεγαλώσει μέσα σε ένα σπίτι με μνήμες από γυναικεία αρώματα και χρώματα, συνήθιζε να έχει άποψη για τη μόδα από πολύ νωρίς… Αφηγείται την ιστορία της ελληνικής μόδας, με σιφόν και ζορζέτα, σε χώρο που παραπέμπει στη δεκαετία του γεννήθηκαν τα ψυχεδελικά μοτίβα. «Εγώ μεγάλωνα σε ένα σπίτι με πολλές γυναίκες… Η μητέρα μου, η γιαγιά μου, οι δύο μου αδελφές, μια θεία μου που είχε ξεμείνει με την κόρη της… Ένας μικρός που μεγάλωνε μέσα σε γυναίκες. Αυτό είναι το πιο χαρακτηριστικό των ανθρώπων που ασχολήθηκαν με τη μόδα… Περιστοιχίζονται από γυναίκες κι ένας άνδρας στη μέση που σχεδιάζει… »
Ο Γιάννης Τσεκλένης, μας υποδέχεται στο κέντρο της Αθήνας, στο ατελιέ του, με κόκκινες, γκρι, μαύρες αποχρώσεις, για να μας δείξει πρωτοσέλιδα της εποχής που τον αποθεώνουν, μαζί με την Ελλάδα σε μια στιγμή ανάκαμψης, σε ένα ταξίδι αναμνήσεων και συλλογών ψυχής. Παραδέχεται πως η ελληνική μόδα «δεν γνώρισε χρυσή εποχή», ετοιμάζεται «να φτιάξει άλλο …τρένο τώρα», υπάρχει «ατελείωτο ταλέντο» και «ανήσυχο κύτταρο», μέσα από τη μόδα μπορείς να περάσεις «μηνύματα έως και επικίνδυνα.» Και αυτό είναι κάτι που το γνωρίζει σίγουρα καλά η σχεδιάστρια Mary Katrantzou, η οποία, ξεχωρίζει σήμερα για τα υφάσματα κυρίως που χρησιμοποιεί, εμπριμέ που θα ζήλευαν ξακουστοί οίκοι της δεκαετίας του 50 και του 60, τις ιστορίες που αφηγείται στο κόκκινο χαλί, στην πασαρέλα, στην αληθινή ζωή.
Ποια ήταν όμως για τον φωτογράφο Τάσο Βρεττό η πιο ωραία εποχή για την ελληνική μόδα και πότε έβγαλε ο ίδιος τη μόδα στην ύπαιθρο; Στη διάρκεια της εκπομπής θα αποκωδικοποιήσει πορτρέτα και φωτογραφήσεις μόδας, στο στούντιο και εκτός, θα μιλήσει για την εποχή πριν και μετά τα φίλτρα και το photo shop. Η σχεδιάστρια κοσμημάτων, Κατερίνα Ψωμά, που φτιάχνει ανάγλυφα αξεσουάρ με νοσταλγία, θυμάται την ελληνική μόδα στη δεκαετία του 60 και του 70, την ιστορία τριών χιλιάδων ετών, παραμένει αισιόδοξη, εξηγεί στο ατελιέ της πως της αρέσει να μεταφράζει την αισθητική και ποια είναι τελικά τα βασικά χαρακτηριστικά του εμπριμέ. Ο κομμωτής Νικόλας Βιλλιώτης επιμένει στον μινιμαλισμό, αφού όπως θα πει το φλόραλ προσφέρει τεράστια πληροφορία σε ένα ρούχο, οπότε τα μαλλιά πρέπει να είναι «γεωμετρικά, λίγο πιο ήσυχα και αυστηρά.»
Και κάπως έτσι γεννιέται και εξελίσσεται το εμπριμέ made in Greece, πρωτότυπα υφάσματα που αφηγούνται μύθους, ανθισμένα μοτίβα, έργα τέχνης που φοριούνται και καταγράφουν οτιδήποτε συμβαίνει στον παγκόσμιο και εγχώριο χάρτη, υπονοώντας την ιστορία και την εξέλιξη της. Kύματα, μωσαϊκά, ελληνικά αγγεία, έντομα, καραβάκια, μωσαϊκά της Πέλλας, Αρπαγή της Περσεφόνης… Εθνική μόδα, όχι η Ελλάδα φολκλόρ, σίγουρα όχι ένας χιτώνας από συνθετικό μετάξι αλλά μετάξι λουσμένο στα χρώματα, τον ήλιο και το ελληνικό φως. Ιστορίες Μόδας. Ιστορίες με Φως.
