Εσείς ξέρετε τον Ρονάλντο ντα Βίντσι που είναι ποδοσφαιριστής;
Απορία μιας 10χρονης κόρης.
Εσεις ξερετε ποιες εικονες αρεσουν στα παιδια στα βιβλια που διαβαζουν;
«Υπάρχουν παιδιά πολύ μαύρα κι άλλα που βλέπουν το μαύρο κι εξαφανίζονται», μου είχε πει η Φωτεινή Στεφανίδη, ζωγράφος και εικονογράφος, σε συνέντευξη για το κυριακάτικο φύλλο της Καθημερινής. «Άλλα που θαυμάζουν την ψιλοδουλειά κι άλλα που τα απωθεί. Είναι ξεχωριστοί άνθρωποι. Δεν υπάρχει «τι αρέσει στα παιδιά». Αυτή είναι μια καραμέλα που την χρησιμοποιούν οι εκδότες. Εξαρταται από την παιδεία του καθενός.» Πόσο δίκιο έχει...
Τι τρομάζει μια σύγχρονη εικονογράφο; «Έχουν αποκτήσει όλα μούσκουλα. Το ψεύτικο, αυτό που δεν ανατρέχει στην πηγή, η έπαρση, το απότομο των πραγμάτων. Την κλοπή ιδεών που στέκεται στην επιφάνεια των έργων. Τη στειρότητα γενικά. Να κοιτάς τον ουρανό και να τα βλέπεις όλα εκεί. Η αγνή έμπνευση είναι ό,τι πιο δύσκολο και απλό ταυτόχρονα. Είναι όπως όταν ακούμε θόρυβο και δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε. Η αγωνία, «θα είμαι καλός, θα είμαι καλύτερος από τον άλλον». Αυτή η αγωνία που αποδυναμώνει. Και το εικαστικό ταξίδι είναι αρκετά μοναχικό, εμείς και το εργαστήρι, οι φόρμες, οι ιδέες...»
Και τα παιδιά; «Ρουφάνε τα πάντα χωρίς να αναλύουν την κατάσταση. Θυμάμαι τον εαυτό μου που τα έβλεπε όλα. Ψάχνουμε, μικροί και μεγάλοι, να βρούμε την καθαρή δύναμη που μας οδηγεί στην τέχνη. Έτσι επικοινωνούμε.»
Μια ρετρο παιδικη χαρα στην Φιλοθεη
Η παιδική χαρά του Πικιώνη, για όσους την γνωρίζουν, δεν χρειάζεται ειδικές περιγραφές για να ξεχωρίσει. Τα παιδιά λατρεύουν την ιδέα των δύο μίνι πάρκων που γίνονται ένα, με τη δοκό, το σκάμμα με την άμμο και τα κοινόχρηστα πλαστικά παιχνίδια, τους κρίκους, το παλιομοδίτικο γύρω-γύρω όλοι, το γεφυράκι, τις κούνιες για τα μωρά και τα μεγαλύτερα παιδιά...
Προσωπικά δεν θα ξεχάσω τις πρώτες μου βόλτες με το καρότσι στην παιδική χαρά του Πικιώνη. Χαίρομαι που δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε. Μέσα στο πάρκο. Εκτός από τα ζώα που ταϊζαμε στα κλουβιά... Δεν πειράζει. Τον χειμώνα φτιάχνουμε χιονάνθρωπους στην γέφυρα. Μέχρι τότε μπορούμε να κουνιόμαστε δυνατά και να ξαναγινόμαστε παιδιά.
Ιστοριες για ...κυτιριδα, φιδια κοντρα και βουδιστες γατους...
Να γράψεις λεξικό; Παιδικό βιβλίο; Nα στήσεις έκθεση με ασορτί εικονογράφηση; Καθημερινές λέξεις, εκφράσεις, μαργαριτάρια αριστουργήματα από μικρούς γλωσσοπλάστες που κυκλοφορούν ανάμεσα μας.
-Nα σε ρωτήσω κάτι; O γάτος μας είναι χριστιανός ορθόδοξος; Ή βουδιστής;
-Όλα τα παιδιά της τετάρτης τάξης με στολκάρουνε…
-Μπορεί να βγάλω κυτιρίδα στα πόδια…
-Μπορούμε να αγοράσουμε το Χίλτον; Να το βάλουμε σε δόσεις.
-Έχει φίδι «κόντρα» στο ζωολογικό κήπο, μαμά;
-Προσοχή! Θα μου χαλάσουν οι ωοθήκες μου…