Ολοι γκρινιάζουμε. Κρυώνουμε, δεν ζεσταινόμαστε αρκετά και μετά γκρινιάζουμε και πάλι γιατί δεν ντυθήκαμε σωστά. Δεν είμαστε με τίποτα ικανοποιημένοι. Ορισμένοι όμως βλέπουν χαρά στα πιο απλά πράγματα. Ενα περιοδικό στα μέτρα τους, που γίνεται βάση, κρεβάτι, ιστοσανίδα για να ταξιδέψουν. Και να φλερτάρουν με το έξω. Οταν ο κύριος Μποφόρ ξεκολλήσει από το καλοριφέρ, σκαρφαλώνει με μαεστρία στο δέντρο. Ποιο δέντρο; Δείτε εδώ.

Γύρω γύρω όλοι... Αλλοι χαίρονται να αθλούνται. Να τρέχουν, να βλέπουν εμπόδια και να τα ξεπερνούν, να βάζουν στόχους, πρώτα για τους ίδιους και μετά για τους άλλους, να λαχανιάζουν, να ξεκουράζονται και να πηγαίνουν όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο μακριά.

Το μαύρο συμφιλιώνεται με το άσπρο. Δεν ξέρω αν είναι ζευγάρι και στη ζωή αλλά τις έχω παρατηρήσει τις συγκεκριμένες γάτες της γειτονιάς και είναι μονίμως δίπλα δίπλα. Αγκαλιάζονται, υποστηρίζονται, απολαμβάνουν στιγμές.

Κι εγώ απολαμβάνω τη διαδρομή. Χωρίς μακιγιάζ, χωρίς αυτοκίνητο, χωρίς προορισμό. Μια βόλτα στον πεζόδρομο, ένα πρωινό Δεκεμβρίου, στην Αθήνα που γιορτάζει, ανάβει λαμπάκια, και ψάχνει να βρει το πιο λαμπερό αστέρι για την κορυφή.