Aν είσαι συλλέκτης ρούχων, και επενδύεις σε οτιδήποτε καινούργιο συμβαίνει γύρω σου, μπροστά και πίσω από την βιτρίνα, οι συνεργασίες που ξεκίνησαν σαν πείραμα και εξελίχτηκαν σε υστερικό παραλήρημα, αποκλείεται να σε αφήνουν ασυγκίνητο. Έχω αγοράσει εσώρουχα Karl Lagerfeld, μαύρο body που φοράω ακόμη της Madonna, φόρεμα με φραμπαλάδες και κουμπιά Viktor&Rolf, παλτό με υπερμεγέθη πουά Marni, κολιέ βροχή με στρας Martin Margiela, παιδική see-through μπλούζα Isabel Marant, τίποτα από τη συλλογή Versace και πολλά ακόμη που ίσως ντρέπομαι να παραδεχτώ. Τι συνδέει όλα αυτά τα ρούχα (και αξεσουάρ) μεταξύ τους; Ότι φτιάχτηκαν για το Η&Μ, σαν ρέπλικες από την πασαρέλα της επιτυχίας, στις κρεμάστρες της δημοκρατικής μόδας.
Δεν είναι εύκολο να τα αποκτήσεις, σε όποια πόλη του κόσμου κι αν βρίσκεσαι. Είτε την πρώτη μέρα, το press date, είτε μια μέρα μετά, και την πρώτη ώρα που κόβεται η κορδέλα και αποκαλύπτεται η συλλογή, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ότι μπορεί να ποδοπατηθείς, να πάρεις νούμερο που δεν σου κάνει, γιατί μόνο αυτό υπάρχει, να περιμένεις ώρες για να μπεις στο δοκιμαστήριο, να επιδιώκεις να γίνεις «φίλος» με τις πωλήτριες και τους πωλητές για να σου δώσουν να δοκιμάσεις ό,τι έχει περισσέψει, να συλλέγεις ακόμη και τις σακούλες με το brand του σχεδιαστή ή του οίκου.
Και τώρα που είναι η σειρά του Alexander Wang, του πρώτου Αμερικανού σχεδιαστή που συνεργάζεται με την H&M, οι προσδοκίες είναι υψηλές. Η αλήθεια είναι ότι έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η δουλειά του και δεν είναι μόνο επειδή λανσαρίστηκε σαν τον protege της Anna Wintour στην αρχή με πολυσέλιδα αφιερώματα στην αμερικανική Vogue. Είναι ωραία και η δουλειά του, διαφορετική, σπορ, αστική, urban chic με ένα twist στο πατρόν. Ο Alexander Wang έχει μια διαφορετική και αναγνωρίσιμη ματιά στη μόδα και είναι αυτό ακριβώς που θα κάνει τη διαφορά στις 6 Νοεμβρίου που θα είναι το επίσημο λανσάρισμα της συνεργασίας του.
Δεν έχω ξετρελαθεί με τη συλλογή, έχω ξεχωρίσει κομμάτια που θέλω να δω από κοντά, είναι ίσως πολύ σκούρος, μονότονος, για μένα. Είδα την Ριάνα να φοράει ένα ανδρικό κολάν που σχεδίασε με ένα τοπ, σαν Calvin Klein φορεμένος στο σήμερα, με το λογότυπο να επαναλαμβάνεται στο λάστιχο, στο παντελόνι, και στο σουτιέν, και αυτά είναι τα ρούχα ακριβώς που δεν με συγκινούν καθόλου.
Τι με συγκινεί ή έστω με βάζει στον πειρασμό να δοκιμάσω; Μου αρέσει η διαφήμιση με την Ιsabeli Fontana και τις παραλλαγές στο μαύρο sportswear για όλες τις ώρες. Υπάρχει ένα εξαιρετικό μαύρο, ήσυχο, στράπλες μπικίνι που δεν είναι να το πολυδιαφημίζουμε, γιατί το θέλω. Φωνάζει το όνομα μου. Ένα αθλητικό κολάν, γκρι, ανθρακί και μαύρο, γεωμετρικό, αυστηρό, ένα μπουφάν, παπλωματένιο, δερμάτινο, σε στιλ perfecto, ένα ασπρόμαυρο φόρεμα, σαν υπερμεγέθης μπλούζα του rugby, ένα υπέροχο τοπ πάλι για γυμναστική, με κίτρινο και ανθρακί, ένα χαρακτηριστικό φόρεμα Alexander Wang, μαύρο, αθλητικό, κάτι ψηλοτάκουνα μποτάκια, σπορ, sexy, στα όρια του κιτς, ειδικά αυτά, πρέπει να τα δοκιμάσω.
Τα υπόλοιπα δεν μου άρεσαν. Κάτι δερμάτινα παντελόνια σαν φόρμες, που μοιάζουν πλαστικά, κάτι μαύρες σαγιονάρες σαν αυτές του κολυμβητηρίου, μπορεί να εξελιχτούν σε μπεστ-σέλερ, αλλά προσωπικά δεν θα τα φορούσα ποτέ. Όσο για τις τιμές, ποτέ οι συνεργασίες της συγκεκριμένης σουηδικής αλυσίδας ρούχων, δεν είναι ταπεινές. Για να δικαιολογηθεί το hype, η ετικέτα αλλάζει.
Όσο για την ημερομηνία λήξεως; Είναι ρούχα και αξεσουάρ που τα βλέπεις γύρω σου για 6 μήνες και μετά χάνονται. Ποιοί τα φοράνε ξανά και ξανά, με νέο styling; Οι «συλλέκτες». Ξέρουν αυτοί. Είναι εκείνοι που σου χαμογελούν αμήχανα (αλλά με νόημα) όταν θα σε συναντήσουν τυχαία (στο ίδιο μαγαζί, ίσως και στο ίδιο δοκιμαστήριο) γιατί θυμούνται τη μέρα που τους έδωσες ένα περιζήτητο και χιλιοφωτογραφημένο ζευγάρι μπότες Margiela που δεν σου έκανε, χωρίς επιστροφή...