Το θέμα του Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στο αμφιθέατρο Maroussi Plaza, είχε να κάνει με τις τάσεις για τη μόδα και την ομορφιά για το 2015. «Επόμενη σεζόν: 2015». Φανταστείτε μια ημέρα αφιερωμένη στο στυλ, με ξένους και Ελληνες ομιλητές στο ίδιο έργο θεατές. Καμία σχέση. Τι θα θυμάμαι και τι έμαθα στο συγκεκριμένο συνέδριο;
Αν οι μπαλαρίνες, τα στενά τζιν, το μαύρο βερνίκι νυχιών, έγιναν μπεστ-σέλερ τα τελευταία χρόνια, είναι γιατί στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι διεθνείς εταιρίες ομορφιάς και μόδας χρησιμοποιούν υπηρεσίες trend forecasting από εξειδικευμένα πρακτορεία για να προσδιορίσουν ποιο θα είναι το επόμενο must-have προϊόν για να το λανσάρουν πρώτοι στην αγορά.
Γιατί στη μόδα οφείλεις να διακρίνεις έγκαιρα τις τάσεις, να βλέπεις μπροστά από την εποχή σου, να είσαι καινοτόμος. Ειδικά σε μια εποχή όπου οι καταναλωτές αλλάζουμε αγοραστική συμπεριφορά, οι επαγγελματίες πρέπει να συνεχίσουν να βλέπουν μπροστά, να ενημερώνονται, να παίζουν με τους νέους κανόνες.
Οι Έλληνες ομιλητές ήταν μουδιασμένοι... Ο Βασίλης Μασσέλος, πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πλεκτικής-Ετοιμου Ενδύματος Ελλάδος, αναφέρθηκε στην έννοια της εξωστρέφειας, είπε πως η βασικότερη διέξοδος είναι το εξωτερικό, τόνισε πως «δεν υπάρχει e-shop στην Ελλάδα που να πουλάει κοστούμια», μήπως και ενδιαφερθεί κανένας. Για να δηλώσει: «Ο καταναλωτής πλέον δεν αντιλαμβάνεται την ποιότητα, δεν αγοράζει το ύφασμα, αντιλαμβάνεται το brand».
Σύμφωνα με τον κ. Μασσέλο, το 2004 ήταν η πρώτη φορά που η Ελλάδα εισήγαγε περισσότερα ρούχα από ό,τι εξήγαγε. «Η περίοδος 2004-8 ήταν η εποχή της αστακομακαρονάδας. Ο Έλληνας αντί να επενδύει στην εκπαίδευση των παιδιών του, αγόραζε Burberry». Στην κουβέντα για την παραγωγή «Made in Greece», μάθαμε ότι το μηνιαίο κόστος για μια γαζώτρια στη Βουλγαρία είναι 250 ευρώ και αντίστοιχα, 1.400-1.800 ευρώ στην Ελλάδα, «χωρίς να υπάρχει διαφορά στην ποιότητα». Έτσι κι αλλιώς οι ομιλητές ξεκαθάρισαν ότι «η έννοια made in είναι κάτι απροσδιόριστο».
Όσοι συμμετείχαν στο πάνελ με θέμα «επαναπροσδιορίζοντας το made in Greece ρούχο», είπαν ότι είναι «ηρωισμός να παράγεις στην Ελλάδα πια», «η κρίση μπορεί να φέρει ευκαιρίες», «οι σχεδιαστές ζουν από τα νυφικά», «το βιομηχανικό ρούχο απαιτεί πειθαρχία», «η χώρα είναι πολύ πίσω στην παραγωγή ρούχων», «είμαστε πίσω και ακριβοί», «το brand name Greece είναι στον πάτο», «στην Ελλάδα ζούμε με μύθους», «ο κόσμος δεν σκέφτεται ελληνικά. Σκέφτεται τα θέλω του και την τσέπη του».
Ήταν εκεί και εκπρόσωπος του WGSN, της «Βίβλου της μόδας για τον 21ο αιώνα», με αναλύσεις για καταναλωτικές τάσεις και ό,τι πρόκειται να μας απασχολήσει στο μέλλον. Η Mujde Abdis Guclu με την άνεση του ανθρώπου που εργάζεται σε μια εταιρεία με παραρτήματα σε 87 χώρες, παρουσίασε την κοινωνικοπολιτιστική της έρευνα. Με κάθε λεπτομέρεια. Και ευφάνταστους τίτλους σε κάθε υποκατηγορία.
Από την Beautystreams, η Lan Vu και ο Michael Nolte, παρουσίασαν τις τάσεις της ομορφιάς. Τι θα καθορίσει το άμεσο μέλλον της ομορφιάς όπως το είδαμε μέσα από εντυπωσιακά φιλμάκια; Από το Βιετνάμ και την αναβίωση της δεκαετίας του 90, στην iconomania και την προπαγάνδα μέσα από τα κοινωνικά μίντια. Κάπου εκεί είδα τρισδιάστατα νύχια, αυτοκόλλητα βερνίκια, αληθινή γούνα-extension στα μαλλιά, το compu-sapiens και το brain chip της Google.
Ο χώρος και ο χρόνος είναι η νέα πολυτέλεια... Ταινίες-παραμύθια θα επηρεάσουν ρούχα, αξεσουάρ, μακιγιάζ, συμπεριφορές. Ο καταναλωτής έχει αλλάξει, είναι οπλισμένος με πληροφορίες, απαιτεί μια πιο προσωπική εμπειρία... Σε λίγα χρόνια από τώρα η Amazon θα είναι σημαντικός παίκτης στον κόσμο της μόδας, αν και όπως λέει ο Τζεφ Μπέζος, «it's day one in the category». Μέχρι τότε το Facebook, το Pinterest, το Instagram, θα έχουν αλλάξει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, επικοινωνούμε, ψωνίζουμε, φιλτράρουμε την αισθητική μας. Ο κόσμος αναζητά ψηφιακά δοκιμαστήρια, φωτογραφικούς θαλάμους μέσα στα καταστήματα, κάνει like σε κρεμάστρες με ρούχα που του αρέσουν.
2015. Οι εταιρείες αναζητούν τρόπους να γίνουν πιο ανθρώπινες. Η Tory Burch μοιράζεται τα πάντα στο Twitter. Το ίδιο και η Diane von Furstenberg. Χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να τονώσει τις γυναίκες. Η DKNY δημιούργησε έναν νέο χαρακτήρα. Το PR Girl της αποκάλυψε το πρόσωπο του στους New York Times όταν όλες οι γυναίκες ήθελαν να μάθουν ποια ήταν η καινούργια τους φίλη. «Οι άνθρωποι δεν συνηθίζουν να μιλάνε σε λογότυπα», είπε η Yuli Ziv, εκπροσωπώντας 40 μπλόγκερ στη Νέα Υόρκη. «Η νέα πραγματικότητα δεν είναι τα περιοδικά αλλά οι μπλόγκερ. Μετά τη δεκαετία του 80 και τα σούπερ μοντέλα, το 90 και τις διασημότητες, ζούμε στην εποχή των influencers, των μπλόγκερ. Οι αληθινοί άνθρωποι έχουν την ανάγκη να ταυτιστούν με κάτι αληθινό, όχι με τη ρετουσαρισμένη διαφήμιση της Τζούλια Ρόμπερτς». Αν αυτό είναι το μέλλον, τότε μπορούμε να κάνουμε fast forward.