H αλήθεια είναι ότι δεν συναντηθήκαμε ποτέ, δεν γνωριστήκαμε, δεν φιληθήκαμε σταυρωτά, το χειρότερο είναι ότι δεν δοκίμασα τίποτα από τα χεράκια της. Tι φτιάχνει η Marije Vogelzang, ιδρύτρια του Proef, ενός ασυνήθιστου εργαστηρίου για το σχεδιασμό τροφίμων, eating designer στο επάγγελμα; Κολιέ από φέτες καρότων, ποτήρια από ψωμί για τοστ, μύτες από ραπανάκια, τραπεζομάντηλα καρδάμου, άντρες από ζαμπόν, βρώσιμες πιατέλες, πιατικά φτιαγμένα από ζάχαρη που διαλύονται μετά τη χρήση…
Μιλήσαμε για αρκετή ώρα στο Skype, χρόνια πριν, έξι, ίσως και λίγο παραπάνω… Θυμάμαι ότι έγινε φωτογράφηση για το περιοδικό που θα φιλοξενούσε την κουβέντα μας, κι εγώ, είχα φορέσει μια μαύρη ολόσωμη φόρμα, κάπως σαν αυτή που φορούν οι άνδρες στα συνεργεία αυτοκινήτων και μια καρφίτσα με κουταλοπήρουνο, με την υπογραφή του Karl Lagerfeld, δώρο αγαπημένης φίλης από το παρελθόν. Μέσα σε λίγα λεπτά, και παρά την απόσταση Αθήνα-Άμστερνταμ, ένιωθα σα να είχα γίνει φίλη με την Marije Vogelzang, άρχισε να με ρωτάει κι εκείνη για τη ζωή μου, αν πάντα ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Όταν μου είπε ότι μοιάζω με την πριγκίπισσα της Ολλανδίας, σκέφτηκα ότι το Skype μου χρωστάει μια τιάρα.
«Σε κοιτάζω τόση ώρα από την οθόνη, αλλά δεν σε βλέπω καθαρά. Γνωρίζεις την Ολλανδέζα πριγκίπισσα; Τη λένε Μάξιμα και είναι από την Αργεντινή. Νομίζω ότι της μοιάζεις πολύ»…Τι έφτιαχνε εκείνη την εποχή; Μarshmellows. «Το βρίσκω πολύ αστείο γλυκό. Είναι απαίσια και έχουν άθλια γεύση, αλλά είναι πολύ όμορφα και παιδικά. Εμείς τα φτιάχνουμε σε σχήμα σύννεφου, η συνταγή λέει να βάλουμε νερό και εμείς βάζουμε νερό της βροχής. Βάζουμε πραγματικό νερό βροχής στα σύννεφα marshmellows». Είναι σίγουρα φίλη μου. Μήπως είναι και Ψάρι στο ζώδιο;
Και η πριγκίπισσα Μάξιμα της Ολλανδίας...