• HOME+ENTERTAINING
  • VIDEOS
  • LIFE+STYLE
  • INTERVIEWS+MORE
  • ABOUT
  • KEEP IN TOUCH
Menu

Sandy Tsantaki

Street Address
Athens
Phone Number

Sandy Tsantaki

  • HOME+ENTERTAINING
  • VIDEOS
  • LIFE+STYLE
  • INTERVIEWS+MORE
  • ABOUT
  • KEEP IN TOUCH

Noσταλγώντας την Barbie των παιδικών μου χρόνων… Χωρίς extensions

January 18, 2015 Sandy Tsantaki

Δεν έχω χάσει καμία ταινία της Μπάρμπι. Φανταστείτε φιλμ κινουμένων σχεδίων, σχεδιασμένα αποκλειστικά στον υπολογιστή, σε μιούζικαλ. Ως μητέρα κοριτσιών, έχω παρακολουθήσει μαζί τους την Μπάρμπι Ραπουνζέλ, Μermaidia, Mariposa, Fairytopia, Σχεδιάστρια Μόδας, την Μπάρμπι στη Λίμνη των Κύκνων, στους Τρεις Σωματοφύλακες, έχω δει τα Ημερολόγιά της, την Πριγκίπισσα του Μαγικού Νησιού, το Διαμαντένιο Κάστρο, την Τοσοδούλα, Πριγκίπισσα και Ποπ Σταρ, πάντα με πρωταγωνίστρια μια ξανθιά κούκλα, σούπερ λεπτή, ψηλή, τέλεια, με μια μελαχρινή φίλη για ξεκάρφωμα, ένα αγόρι ψιλοφυτό, και μια κακιά ή έναν κακό για σασπένς.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχεις απαιτήσεις. Κι εμείς παίζαμε με τις ίδιες κούκλες, αν και τότε φτιάχναμε τις δικές μας ιστορίες, τις ντύναμε όπως θέλαμε, τους αλλάζαμε ρούχα, τους κόβαμε τα μαλλιά για να έχουμε περισσότερα αγόρια στην παρέα... Θυμάμαι το πρώτο μου σπίτι της Μπάρμπι είχε και ασανσέρ που ανεβοκατέβαζες με το χέρι, με σχοινί. Και το θεωρούσα υπερπαραγωγή.

Και τώρα που έχω απομυθοποιήσει τη Σταχτοπούτα και τις φίλες της, για την ακρίβεια όλες τις πριγκίπισσες, πηγαίνω στον κινηματογράφο με τις κόρες μου και για 75 λεπτά παρατηρώ. Μετά το τέλος της προβολής, στην τελευταία ταινία, δεν είπα τίποτα. Δεν υπήρχε καν δίλημμα. Με ποια ηρωίδα να ταυτιστεί ένα παιδί: με την ποπ σταρ ή την πριγκίπισσα;

Το 1987 η πρώτη ταινία είχε τουλάχιστον σαν πρωταγωνίστρια την Μπάρμπι και τους Ρόκερ και το 1992 η ίδια κούκλα παρέδιδε μαθήματα γυμναστικής. Για 14 χρόνια δεν γυρίστηκε καμία ταινία. Ουσιαστικά από το 2001 άρχισε να βγαίνει δυναμικά στις αίθουσες. Και ναι, τα συγκεκριμένα έργα δημιουργούνται για να συνοδέψουν προϊόντα και να λειτουργήσουν διαφημιστικά. Αλλά η ιστορία γίνεται όλο και πιο φλατ. Τα παιδιά μαγεύονται από το γκλίτερ, θέλουν περισσότερη ασημόσκονη, θαμπώνονται από το χρωμοσαμπουάν και τη λάμψη. Αν η ταινία του 2012 είναι βασισμένη στο έργο του Μαρκ Τουέν «Ο Πρίγκιπας και ο Φτωχός» μάλλον δεν θα το καταλάβετε. Το φινάλε του φιλμ είχε καραόκε και πρόσκληση για χορό. Μέσα στο σινεμά. Με μπουκάλι νερό για μικρόφωνο και ποπκόρν για ασημόσκονη...

← Kαράτε… Μάθημα πειθαρχίας για παιδιά (και τους συνοδούς τους)Πότε θα (ξανά) πάμε στο Ολυμπιακό Στάδιο για πατίνια και ποδήλατο; Και squash; →
 
 

Powered by Squarespace