Αν και προτιμώ τον αγγλικό τίτλο, «Inside Out» και η ελληνική απόδοση, «Τα μυαλά που κουβαλάς», είναι μάλλον εξίσου εύστοχη. Η νέα ταινία της Pixar μας βρήκε μια παρέα από ενήλικες, εφήβους και παιδιά, να περιμένουμε για περίπου ένα 20λεπτο στη σειρά, στο θερινό σινεμά στο Άλσος Βεϊκου για να εξασφαλίσουμε μια θέση.Ο καθένας, ανάλογα με τις εμπειρίες του, και την ηλικία του, είμαι σίγουρη ότι κατάλαβε κάτι διαφορετικό.
Τι κρατάω; Μια εξαιρετική ιδέα. Πως μια ταινία κινουμένων σχεδίων μπορεί να πει τόσα πολλά. Πως ένα φιλμ ανιμασιόν δεν απευθύνεται απαραίτητα σε μικρές ηλικίες αλλά προδίδει πολύ περισσότερα στους μεγαλύτερους. Αν έχουν τη διάθεση να δουν και να ακούσουν.
Τι μυαλά κουβαλάω; Μια τρισδιάστατη ιστορία made in USA, που μιλάει για τα συναισθήματα, την χαρά, τη λύπη, τον φόβο, τον θυμό, την αηδία, για να γίνουν πέντε ήρωες και πρωταγωνιστές. Μια ταινία για τις αλλαγές, τη διαφορετικότητα, την εφηβεία, την ζωή σαν περιπέτεια, τα παιχνίδια του μυαλού. Του μυαλού της Ράιλι, αλλά και του δικού μας, του παιδιού μας, του διπλανού μας. Μια ταινία που όταν την βλέπεις θέλεις να γελάσεις και να κλάψεις. Όχι ταυτόχρονα.
Να θυμώσεις; Nα αηδιάσεις; Nα φοβηθείς; Δεν τρελάθηκα, ξεχωρίζω σίγουρα άλλες ταινίες κινουμένων σχεδίων, όπως το Up και το Toy Story αλλά θα την θυμάμαι. Και θα ήθελα μάλλον να την ξαναδώ. Κυρίως για να διαλέξω σε ποιο Νησί της Προσωπικότητας θέλω να κανονίσω να πάμε διακοπές το επόμενο καλοκαίρι.