Τη νύχτα η πόλη αλλάζει. Περπατάς στους κεντρικούς δρόμους, στην Πανεπιστημίου, τη Σταδίου, τη Βουκουρεστίου και ανηφορίζεις στη Χάρητος ή την Αναγνωστοπούλου, για να δεις χρώματα και ιδέες, να τσεκάρεις στιγμές και εικόνες, να τις δανειστείς ή να τις οικειοποιηθείς, να ξεχάσεις ό,τι σε βασανίζει και το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι είναι να ψωνίσεις. Αυτή είναι η μαγεία του windowshopping: χορταίνεις χωρίς να ξοδεύεις. Η εμπορική Αθήνα είναι ομορφότερη το βράδυ. Ειδικά τώρα που η μόδα φλερτάρει με την τέχνη, χωρίς καμία διάθεση να θέσουμε για μια ακόμη φορά το ερώτημα «καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποιά είναι η ωραιότερη;» ή αν μπορεί τελικά η μόδα να θεωρηθεί τέχνη...

Ο καθένας είναι ελεύθερος να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και να αυθαιρετήσει. Εμείς αιχμαλωτίζουμε στιγμές. Σκονισμένες ή πεντακάθαρες. Ηλεκτρονικές ή απόλυτα ρεαλιστικές. Δικαίωμα στο όνειρο; Κλισέ που μας ταιριάζει απόλυτα. Στα ταξίδια μας πάντα ζηλεύουμε τις βιτρίνες του Harrods, του Selfridges, του Bloomingdales, αλλά και πιο ψαγμένων, μικρότερων μπουτίκ. Γιατί δεν θα έπρεπε να περιμένεις τα Χριστούγεννα για να αφηγηθείς μία ιστορία πίσω από το τζάμι... Μέρα ή νύχτα; Δεν υπάρχει μέρα ή νύχτα στον πλανητη του θεαματος.