Σεπτέμβριος είναι...
Να φυσάει και να ανοίγεις τα χέρια.
Να φοράς πουλόβερ με μαγιό.
Καλοκαιρινό φόρεμα με μποτάκια.
Να πίνεις καυτό, πράσινο τσάι. Μόλις ξυπνάς. Για ώρες.
Να ανοίγεις την τηλεόραση, να βλέπεις παράθυρα ανοιχτά με φιλόδοξους, πουδραρισμένους πολιτικούς και να την κλείνεις ύστερα από 6 δευτερόλεπτα.
Να χαιρετάς τους οδηγούς των σχολικών λεωφορείων.

Να τυλίγεσαι με παρεό αντί να αναζητάς τις χαμένες ζακέτες.
Να πηγαίνεις σε θερινό σινεμά μέχρι να κλείσει και το τελευταίο.
Να αρνείσαι να στεγνώσεις τα μαλλιά σου με σεσουάρ.
Να αγκαλιάζεις το σεντόνι, όπως το πάπλωμα.
Σεπτέμβριος είναι να ξαναβρίσκεις αγαπημένα πρόσωπα και να τα λες όλα με μια αγκαλιά.
Να φοράς κοχύλια (που βρήκες αυτό το καλοκαίρι, σε αυτή την παραλία) στο λαιμό. Μέχρι να βραχούν. Στη θάλασσα ή στη βροχή.