Λατρεύω να μισώ την Cara Delevigne. Που ευτυχώς εξαφανίστηκε γιατί ήταν ο απόλυτος μαϊντανός της πασαρέλας.

Την Kim Kardashian. Και τις αναρτήσεις, εμφανίσεις, πλαστικές αναμετρήσεις.

Tην Κylie Jenner. Να διαδηλώνει για να διαφημίσει την Pepsi.

Τις αδερφές τους που μπερδεύω συνεχώς τα ονόματα τους. Την μαμά-μάνατζερ που θυμίζει πλέον άνδρα και τον μπαμπά τους που έκανε αλλαγή φύλου για να πρωταγωνιστήσει σε τηλεοπτικό reality, σόλο αυτή τη φορά.

Και στα δικά μας; Ποιους βαρέθηκα να βλέπω;

Τους πολιτικούς που μιλούν και εξακολουθούν να μην λένε τίποτα.

Τα κοράκια που εμφανίζονται κάθε φορά που πεθαίνει συνάδελφος τους για να τον εκθειάσουν με βαρύγδουπες δηλώσεις. Έστω κι αργά.

Την απέναντι που επιμένει να παρκάρει σε δύο θέσεις για να μην βρίσκει κανείς άλλος θέση.

Tον μάνατζερ ράγκμπι και όλους τους wannabe Survivors που μόλις πέταξαν από την Δομινικανή Δημοκρατία στοιχειώνουν ό,τι κινείται.

Λυπηθείτε μας. Είπαμε. Κι εμείς Survivors είμαστε και δεν κάνουμε έτσι.