Όταν πήγαινα σχολείο, δεν ήμουνα διάσημη, δημοφιλής, ούτε καν φυτό, σπασίκλας. Είχα κοριτσοπαρέες, εντός και εκτός σχολείου, δεν με απασχολούσαν τα αγόρια, είχα μόνο φίλους. Στα διαλείμματα καθόμουνα πάνω ή κάτω από το καλοριφέρ, αγόραζα κουλούρι για να το γεμίσω με σοκολάτα Lacta, στα μαθηματικά καθάριζα τα μαλλιά της μπροστινής μου από την ψαλίδα (με το ψαλίδι των τεχνικών), μου άρεσε το μήκος, (στον στίβο), οι όμιλοι (κάθε Παρασκευή), δεν έκανα σκονάκια (στα τεστ), στην ιστορία έγραφα δημοσιογραφικά κείμενα και έπαιρνα κάτω από την βάση. Και στο Πανηγύρι; Έκανα…υπερωρίες στην καντίνα, χόρευα, έκλεινε η φωνή μου μετά από κάθε συναυλία. Ακόμη θυμάμαι τα λαχταριστά donuts, στη βάρδια μου, με το ένα χέρι να κρατάω την πατούσα-donut και με το άλλο, να δίνω την παραγγελία. Με «κρατημένο» το κλασικό donut με σοκολάτα επικάλυψη, κάτω από τον πάγκο.

#Θυμάμαι. Θυμάμαι τα προηγούμενα. Ειδικά τώρα που ο Σύνδεσμος Αποφοίτων της Σχολής Μωραϊτη διοργανώνει το σαββατοκύριακο, στις 27 και 28 του μηνός, το 4ο Πανηγύρι Αποφοίτων, (για ...καλούς σκοπούς), #Πανηγυρίζω. Από τις 11 το πρωί μέχρι τις 11 το βράδυ, θα τα δοκιμάσουμε όλα: καντίνα-καφενείο, arcade machine, παιδικά παιχνίδια στο νηπιαγωγείο, ΣΑΣΜ Beach, SASM-VIVOR (στο ...εξωτικό δασάκι), ping pong, τουρνουά μπάσκετ πατέρας-γιος (μητέρα-κόρη;), διελκυστίνδα, διιαγωνισμό μαγειρικής στο Cook Off, ελληνικούς χορούς, zumba, καραόκε... Με Tony Sfino στα highlights και Λάμπρο Φισφή. Η πιο «σπαστική» ερώτηση; «Εσύ πότε αποφοίτησες;» Όταν το donut είχε γεύση αληθινής σοκολάτας. Κοβόταν με το χέρι, δεν θύμιζε λάστιχο, συναγωνιζόταν εκείνο με ζάχαρη και κανέλα. Θυμάσαι;