Savoir Fashion. Savoir Beauty. Συμβουλές μόδας και ομορφιάς τηλεγραφικά...

Πως να διαλέξετε αν θα έπρεπε να αγοράσετε κάτι που είδατε στην κρεμάστρα

Η συμβουλή είναι μία. Να αγοράζετε μόνο ρούχα που σας προδιαθέτουν να χορεύετε, έστω και για λίγο, μέσα στο δοκιμαστήριο.

Πως να επενδύσετε στα σωστά αξεσουάρ

Δεν πρέπει να το παρακάνει κανείς. Επιλέξτε το ωραιότερο αξεσουάρ της σεζόν, όπως μια ξεχωριστή ζώνη ή ένα κολιέ έργο τέχνης, και στη συνέχεια δώστε έμφαση στο συγκεκριμένο αντικείμενο, με ένα ήσυχο στιλ. Μην φοράτε ποτέ και σκουλαρίκια και κολιέ αλλά και με τα δαχτυλίδια ακόμη, χρειάζεται μέτρο.

Πως να περπατάτε με ψηλά τακούνια

Δύο λέξεις. Βάρος πίσω. Οσες γυναίκες το έχουν δοκιμάσει, δεν έχουν ξανακοιτάξει ποτέ μπροστά.

Πως να έχετε άσπρα δόντια χωρίς να χρησιμοποιήσετε χημικά

Βουρτσίστε τα δόντια σας με φράουλες. Λιώστε δύο φράουλες σε ένα μπολ με τέτοιον τρόπο ώστε να μείνει ο χυμός και η φλούδα. Χρησιμοποιήσετε την οδοντόβουρτσα σας για να απλώσετε το κόκκινο μίγμα.

Πως να μην έχετε κραγιόν στα δόντια σας

Αφού απλώσετε το κραγιόν στα χείλη σας, τυλίξτε λίγο χαρτί στον δείκτη του ενός χεριού. Βάλτε το δάχτυλο στα δόντια σας και κλείστε το στόμα για να μπλοκάρετε το χρώμα. Υστερα χαμογελάστε. Πάντα λειτουργεί. Μην ξεχάσετε να βγάλετε το δάχτυλο από το στόμα πριν χαμογελάσετε.

Μόδα: Yπόθεση αυστηρά οικογενειακή;

Ο μύθος της μόδας χτίζεται και γκρεμίζεται με σκάνδαλα και ίντριγκες, πόλεμο για τη διαδοχή, πολυσέλιδες διαθήκες, γενεαλογικά δέντρα που διαρκώς ανθίζουν, Κόλμπι εναντίον Κάρινγκτον και Missoni εναντίον Marni. Θέλετε να ξεφυλλίσουμε τα οικογενειακά άλμπουμ της διεθνούς πασαρέλας; 

Καληνύχτα Τζονμπόι; Αστειεύεστε; Αν νομίζετε ότι οι διασημότερες οικογένειες στον κόσμο είναι η οικογένεια Άνταμς, η βασιλική και οι Γουόλτονς, καλύτερα να το ξανασκεφτείτε. Η συνταγή για επιτυχία, όπως κι αν μεταφράζεται αυτό, μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, με δολοπλοκίες, δικαστικές διαμάχες, παρεξηγήσεις, σε μία παράδοση που δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από την υπόλοιπη βιομηχανία μόδας, με τη διαφορά ότι μια οικογένεια δεν θα βγάλει ποτέ τα άπλυτα της στη φόρα. Οι αυθεντικές οικογένειες της μόδας, επενδύουν άλλωστε στις δημιουργικές συγχωνεύσεις, και μάλλον δεν είναι καιρός για σκάνδαλα. Παράδειγμα προς ... αποφυγή, ο οίκος Gucci, με τον Guccio Gucci, στην αρχή του περασμένου αιώνα να βρίσκει διαδόχους τα παιδιά και τα εγγόνια του με τον γιο του Aldo να σχεδιάζει για πρώτη φορά το διπλό G, με τα αρχικά του ονόματος του πατέρα του, για να τιμήσει τη μνήμη του ιδρυτή του οίκου και να επιβιώσει μέχρι τη δεκαετία του ‘70. Τα υπόλοιπα γράφτηκαν στην ιστορία. Ευτυχώς για τον Gianni που υπήρχε και η Donatella και ο Santos Versace για να κρατήσουν την αυτοκρατορία του. Στην περίπτωση του Benetton, ο Luciano, ως ιδρυτής της οικογενειακής επιχείρησης και της τρίτης πιο αναγνωρίσιμης ετικέτας στον κόσμο, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί με την Giuliana, τον Gilberto και τα υπόλοιπα μέλη της φαμίλιας του. Γιατί και η μόδα είναι τελικά οικογενειακή υπόθεση.

FENDIS
Ενας οίκος γεννιέται. Αν και πολλοί, μπορεί να ανακάλυψαν εξαιρετικά πρόσφατα τις αδελφές Fendi, η ιστορία της οικογένειας τους ξεκινά ήδη από το 1925, από το μαγαζί με δερμάτινα είδη που πρωτοάνοιξε ο Edoardo και η Αdele Fendi στην via del Plebiscito στη Ρώμη. Λίγο πριν, το 1918, η Adele Casagrante θα ιδρύσει την εταιρία και θα αλλάξει την επωνυμία της το 1925 μόλις παντρευτεί τον Edoardo Fendi. Στα παιδιά τους οφείλεται η συνέχεια. Η εξέλιξη του μύθου. Όπως πάντα, η μαγική συνταγή –τα μυστικά της οποίας παραμένουν καλά σφαλισμένα στα κιβώτια της μνήμης-, ζωντανεύει μέσα από ανθρώπους και γεγονότα. Οι πρώτες επιτυχίες, η νέα μπουτίκ στην via piave, η εισβολή των πέντε αδελφών στην επιχείρηση το 1954, είναι μόνο η αρχή. Ακολουθεί η συνύπαρξη ήδη από το 1965 με τον Karl Lagerfeld, η αναγέννηση της γούνας και των αξεσουάρ του οίκου ενώ το 1969 γεννιέται το διπλό μοτίβο και το 1977 η επωνυμία Fendi εμπλουτίζεται και με τάσεις.  Το καστ. Πέντε αδελφές, -και όχι οι τρεις αδελφές του Τσέχοφ-, η Paola, η Αnna, η Franca, η Carla και η Alda, πρωταγωνιστούν έκτοτε στην ...σαπουνόπερα της μόδας, συνδυάζοντας την παράδοση με την τεχνολογία και την δημιουργικότητα. Μαζί και οι σύζυγοι και τα παιδιά τους.  Η υστεροφημία. Το 1984 όλοι μιλούν για την παραδοσιακή ιταλική οικογένεια και έναν χρόνο αργότερα η Γκαλερί Σύγχρονης Τέχνης στη Ρώμη γιορτάζει τα στάδια αυτής της επανάστασης με μία έκθεση που ρίχνει τους προβολείς σε 60 χρόνια δημιουργίας, μαζί και είκοσι χρόνια «συμβίωσης» με τον Karl Lagerfeld. Το πρώτο αρωματικό προϊόν σημαδεύει την χρονιά. Ανανέωση. Κάπως έτσι σχεδιάζεται και η πιο νεανική γραμμή το 1987, η Fendissime. Το 1989 είναι μια ιστορική στιγμή για τον οίκο αφού ανοίγει το πρώτο κατάστημα στην Αμερική, στο 720 της Fifth Avenue. Αμέσως μετά οι αδελφές Fendi λένε το ναι στην πρώτη ανδρική κολεξιόν. Από το 1992, η οικογενειακή επιχείρηση διαρκώς μεγαλώνει με την τρίτη γενιά να επιχειρεί πρόβα διαδοχής στη Ρώμη, μαζί με 2500 συνενόχους. Η σταρ. Το 1997 γεννιέται η πρώτη Fendi baguette για να ακολουθήσουν μέσα στον ίδιο χρόνο 500 διαφορετικές εκδοχές και να εξαντληθεί σαν ζεστή μπαγκέτα ή γαλλικό κρουασάν. Ένα αξεσουάρ-κόσμημα ως απάντηση στο μινιμαλισμό της προηγούμενης δεκαετίας. Για να ακολουθήσει το rollbag, η αναβίωση του διπλού F και της γούνας. Οι Fendis αντεπιτίθενται.

FERRAGAMOS. Το όνειρο. Ούτε και ο ίδιος ο Salvatore Ferragamo δεν θα είχε φανταστεί στην αρχή ότι θα δεχόταν καθημερινές επισκέψεις στο παλάτσο Φερόνι στην Φλωρεντία από την Μέριλιν Μονρόε, την Γκρέτα Γκάρμπο, την Οντρεϊ Χέπμπορν («την αληθινή αριστοκράτισσα που φορούσε 39 1⁄2»), την Σοφία Λόρεν. Ο «παπουτσής των ονείρων» ή Shoemaker of dreams όπως είναι και ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του, κράτησε αναλλοίωτο το μυστικό της επιτυχίας από το 1914 μέχρι σήμερα. Οι διάδοχοι. Αργότερα προστέθηκαν στην παρέα ο James Ferragamo, ο Massimo, η Fulvia Visconti Ferragamo, ο Leonardo Ferragamo, o Ferruccio Ferragamo, η Giovanna Gentile Ferragamo, η Fiamma di San Giuliano Ferragamo, η Wanda Ferragamo. Τι λέει η Giovanna; «Σχεδιάζω ρούχα για όλες τις εποχές του χρόνου, ρούχα τα οποία μπορούν να ταξιδέψουν, να αναμιχθούν με κομμάτια που έχουμε ήδη». Σαν παραμύθι. Ο Salvatore γεννήθηκε το 1898 στο Μπονίτο, χωριουδάκι της Νότιας Ιταλίας, σχεδίασε τα πρώτα παπούτσια για την μικρή του αδελφή σε ηλικία εννέα χρόνων για να βρεθεί υπάλληλος σε ένα μαγαζί του χωριού. Γράφει στο βιβλίο του: «Γεννήθηκα για να γίνω παπουτσής, τώρα μόνο μπορώ να καταλάβω πόσο μεγάλος ήταν ο πόθος μου, το μοναδικό όπλο ενάντια στα εμπόδια που συνάντησα». Το Χόλιγουντ. Η ιστορία δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα, αν και στα 13 του, διατηρούσε δικό του κατάστημα με γυναικεία παπούτσια σε όλα τα μεγέθη. Στα 16 του, η μοίρα τον οδήγησε στην Αμερική, εγκαινιάζοντας στην Καλιφόρνια μαγαζί με χειροποίητα παπούτσια, μαζί με τα αδέλφια του, για το American Film Company ενώ σπούδασε και ανατομία στο Πανεπιστήμιο του Λος Αντζελες. Το 1923 απέκτησε τους πρώτους του φανατικούς πελάτες, την Μέρι Πίκφορντ και τον Ρούντολφ Βαλεντίνο. Η λίστα. Γκλόρια Σουάνσον, Λίλιαν Γκις, Λορίν Μπακόλ, Άβα Γκάρντνερ, Γκρέτα Γκάρμπο... Για να τους ικανοποιήσει όλους, αγόρασε το 1938 το Παλάτσο Φερόνι, ένα από τα ωραιότερα μνημεία σήμερα στην Φλωρεντία. Δέκα χρόνια αργότερα έφτιαξε το «αόρατο» παπούτσι όπως συνήθιζε να το αποκαλεί, αποσπώντας το βραβείο Neiman Marcus. Δημιουργικός, πρωτοπόρος, απρόβλεπτος, -στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποίησε αντί για δέρμα, σελοφάν, φελλό και ξύλο-, το 1957 έγραψε την αυτοβιογραφία του με κώδικες που μόνο τα μέλη της οικογένειας του ήταν σε θέση να αποκρυπτογραφήσουν. Το 1960 «έφυγε» ήρεμος, γνωρίζοντας ότι άφηνε τον οίκο σε καλά χέρια. Ο εφευρέτης. Ο οίκος Ferragamo παράγει περισσότερα από 5000 ζευγάρια την ημέρα, όπως και ρούχα με άποψη. Η οικογένεια Ferragamo κρατάει γερά τα ηνία, σχεδιάζοντας το γυάλινο γοβάκι της Σταχτοπούτας με 40 μέτρα από ασημένια κλωστή και αμέτρητες κεντημένες χάντρες. Ο Salvatore θεωρείται ο εφευρέτης της σόλας πλατφόρμας, των χρυσοποίκιλτων τακουνιών, του ορθοπεδικού τάκου, του ατσάλινου άξονα στα ψηλά τακούνια αφού δούλεψε με σελοφάν, δαντέλα, νάιλον και μέχρι το 1957 είχε βάλει την υπογραφή του σε 20.000 στυλ και 350 διαφορετικές πατέντες (!). Ο εγγονός. Θυμάμαι όταν συνάντησα τον εγγονό με το διάσημο επώνυμο στην Αθήνα για το λανσάρισμα του ανδρικού τους αρώματος. Γοητευτικός και παθιασμένος για την οικογενειακή επιχείρηση και τις επιδείξεις με ζωντανή μουσική. «Η μόδα αποτελούσε πάντα για μένα οικογενειακή υπόθεση. Όταν πέθανε ο παππούς μου, πήρε τα ηνία ο πατέρας μου», λέει ο James. «Στόχος μας να διατηρήσουμε το όνειρο αλλά να γίνουμε πιο εμπορικοί. Με 120 διαφορετικά μεγέθη, η οικογένεια μου είναι υπεύθυνη για το ίματζ του οίκου, εμπιστεύεται όμως και με ομάδες στο δημιουργικό κομμάτι. Μιλάμε πάντα για υψηλή ραπτική αφού όλα τα παπούτσια εξακολουθούν να είναι χειροποίητα. Ξέρω ότι η Μέριλιν ζητούσε από τον Salvatore επίμονα αποκλειστικά ψηλά τακούνια αφού δεν φόρεσε ποτέ φλατ, όσο κι αν της άρεσαν. Οι μετατροπές ήταν στο πρόγραμμα».

MISSONIS. Ένας μεγάλος έρωτας. Με πρωταγωνιστές τον Οttavio και την Rosita Missoni που γνωρίστηκαν στην Ολυμπιάδα του 1948 στο Λονδίνο, όταν ο Ottavio αγωνιζόταν στα 400 μέτρα μετ’ εμποδίων με στολή της ομάδας που είχε σχεδιαστεί από τη μικρή του τότε εταιρία. Κάπως έτσι γεννήθηκε μία οικογενειακή αυτοκρατορία που κρατά τις παραδόσεις και τους άγραφους νόμους που επιβάλλει το γενεαλογικό τους δέντρο. Η τέχνη. Αν θεωρούν τους εαυτούς τους τεχνίτες είναι γιατί κατασκευάζουν οι ίδιοι τις πρώτες ύλες των υφασμάτων, σαν αληθινοί ζωγράφοι στα γραφεία Missoni λίγο πιο έξω από το Μιλάνο. Πρώτη κολεξιόν και χειροκρότημα για τον οίκο, το 1966, με χρώματα, εμπριμέ, έθνικ. Το ξέσπασμα των χρωμάτων είναι και η επιτυχία του οίκου. Λογική και ευαισθησία. Η Rosita εκτιμά στον Tai, όπως αποκαλεί χαϊδευτικά το σύντροφο της, την φαντασία και το δημιουργικό του πνεύμα και ο Ottavio την πρακτικότητα και την περιέργεια που τρέφει για όλα τα πράγματα. Όλα τα μέλη της οικογένειας Missoni δηλώνουν οπαδοί της οικολογίας αλλά και της βιομηχανικής αποκέντρωσης, γι’ αυτό και μετέφεραν το γραφείο τους σε ένα μικρό χωριό έξω από το Μιλάνο, το Sumirago. «Με τόσο χρώμα στην καθημερινότητα μας, θέλαμε κάτι ουδέτερο για να δημιουργήσουμε, κάτι γήινο». Η πρώτη οικογένεια πλεκτών. Ο τρόπος βαφής των μαλλιών έκανε τα πλεκτά τους να διαφέρουν, ρούχα που δεν φοριούνται μόνο αλλά λειτουργούν αφαιρετικά και σαν πίνακες ζωγραφικής. Τα αποτυπώματα τους στη μόδα είναι πλημμυρισμένα από χρώματα, σαν μαγικά χαλιά. Οι σύμμαχοι και συνεχιστές. Αnna Piaggi και Diana Vreeland. Τα τρία παιδιά τους συμπληρώνουν το οικογενειακό πορτραίτο. Δαμάζοντας τα ...κύματα της συγγένειας, ξεπηδούν αναμνήσεις, μύθοι του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, παιχνίδια μνήμης. «Είναι μια ιστορία γεμάτη ανακαλύψεις και συγκινήσεις», λέει η Rosita.

ΜΑRNIS. New kids on on the block. Ολοι τρελαίνονται με τα χαρούμενα ρούχα του οίκου Marni, χωρίς να ξέρουν ότι από πίσω κρύβεται μια αγαπημένη οικογένεια, με ρίζες στην Ιταλία και φήμη για τις ωραιότερες εκλεκτικές, πολύχρωμες και ρομαντικές συλλογές, μία από τις νεότερες οικογένειες μόδας. Τα μέλη. Ο Αλμπέρτο, η Νίνι, ο Πρίμο, η Ιρένε, η Αννα, η Κονσουέλο, ο Τζοβάνι, ο Τζιάνι, η Μαρίνα, ο Αλεσάντρο, η Καρολίνα, ο Σάντρο, η Βαλέρια... Ο Πρίμο είναι ο ιδρυτής της εταιρίας, ο οποίος, έχει παραδώσει τη σκυτάλη στον γιο του, Τζιάνι. Το παιδικό παρατσούκλι της Μαρίνα Καστιλιόνι, αδελφής του Τζιάνι, στάθηκε η αφορμή για να γεννηθεί το όνομα του οίκου Μarni. Η Νίνι Πασαρέλι, είναι σύντροφος του Αλμπέρτο Καστιλιόνι, και υπεύθυνη για τους πελάτες, η Βαλέρια Καστιλιόνι, κουνιάδα της Κονσουέλο και η Μαρίνα Καστιλιόνι, «νονά». Τρεις γενιές Καστιλιόνι. Το περίεργο δεν είναι ότι κρατούν όλοι μαζί τα ηνία του οίκου, ότι εργάζονται και βγαίνουν μαζί αλλά το γεγονός ότι πηγαίνουν ακόμη και οικογενειακές διακοπές στο εξοχικό τους στο Forte dei Marmi στην Ιταλία. Εκεί θα συναντήσουμε την ντροπαλή σχεδιάστρια του οίκου, Κονσουέλο με τον σύζυγο της, Τζιάνι, που διοικεί την εταιρία. Αν και γνωρίζονται από παιδιά αφού ήταν γείτονες, η σχέση τους εξελίχθηκε σε μία υπόσχεση ζωής, ρομαντισμού και επαγγελματικής συνύπαρξης. Το ανορθόδοξο. Αν και δεν υπάρχει τίποτα παράδοξο σε μια οικογενειακή επιχείρηση ρούχων, αφού μάλλον αποτελεί παράδοση στην Ιταλία, αυτό που κατόρθωσε ο οίκος Marni είναι να διεκδικήσει σημαντικό κομμάτι της πίτας που αντιστοιχεί στην διεθνή μόδα και στα αληθινά μεγαθήρια. Μπορεί να ξεκίνησε σαν ένας οίκος με γούνες και 30 χρόνια ιστορίας, να παρείχε υπηρεσίες στον Fendi και τον Pierre Cardin, εξελίχθηκε όμως σε μία διαφορετική φωνή της μόδας. Η ανατροπή. «Θέλησα να κάνω κάτι τελείως μοντέρνο, οπότε ξήλωσα τις φόδρες και αντιμετώπισα τη γούνα σαν ύφασμα», λέει η Κονσουέλο. Κάπως έτσι γεννήθηκαν και οι πρώτες κολεξιόν με διασκεδαστικά ρούχα που σου φτιάχνουν τη διάθεση και μόνο όταν τα βλέπεις. Μοντέλα όπως η Ζιζέλ και η Μάγκι δηλώνουν φαν του οίκου στην προσωπική τους ζωή. Δεν είναι μόνες που αναζητούν ένα ρούχο που φοριέται και υποδηλώνει την έντονη προσωπικότητα εκείνου που το φοράει. Με ένα κομμάτι Marni αποκλείεται να πέρασει κανείς απαρατήρητος. Λένε όχι στο μαύρο, ναι στις εκλεκτικές συγγένειες, στον ωκεανό από παγέτες, στα σοφιστικέ εμπριμέ.  Το «όχι». Οι Αμερικανίδες, οι Γιαπωνέζες και οι Αγγλίδες έχουν πάθει υστερία. Αν διαφοροποιεί κάτι τον οίκο Marni από την Prada και τον Gucci είναι η επιλογή να μην διαφημίζεται. «Δεν επιβάλλει κανείς στις γυναίκες να φορέσουν Marni. Αν αποφασίσουν να αγοράσουν κάτι, είναι γιατί τους το είπε η καρδιά τους». Η Κονσουέλο καταλήγει: «Θέλω να πιστεύω πως ερωτεύονται τα ρούχα γι’ αυτό που είναι και όχι επειδή είναι της μόδας». Ο διάδοχος; «Από τα παιδιά της οικογένειας, ο γιος μου έχει δείξει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον», λέει η Κονσουέλο. «Περισσότερο από την κόρη μου. 'Ερχεται συχνά στο στούντιο και μου επιδεικνύει τι του αρέσει και τι βρίσκει απαράδεκτο. Το περίεργο είναι ότι συνήθως έχει δίκιο». 

Mήπως κάπου σας έχω ξαναδεί; Ο κύκλος της μόδας από το 1900 μέχρι το 2015

Τι είναι καινούργιο στη μόδα; Όλα και τίποτα. Σε μια περίοδο που όλοι κατηγορούν τους σχεδιαστές για έλλειψη πρωτοτυπίας, γυναίκες από 17 έως 70 χρονών φωτογραφίζονται και εξομολογούνται ποια είναι τα ρούχα που αρμόζουν στην δεκαετία που διανύουν. Τις φαντάζομαι να ανοίγουν τις ντουλάπες τους και να ανακαλύπτουν θησαυρούς, θησαυρούς που κληρονόμησαν από τις μαμάδες και τις γιαγιάδες τους, μαρτυρώντας την μόδα που ανακυκλώνεται, λατρεύεται και απομυθοποιείται, τη μόδα που επιμένει να αλλάζει.

Σκέφτομαι πως ποτέ δεν υπήρχαν περιθώρια για αληθινές επαναστάσεις. Πολύ απλά γιατί η μόδα δεν θα είχε διάρκεια αν έμοιαζε με πυροτέχνημα. Τα υφάσματα είναι δεδομένα, δεκαετίες τώρα, μαζί και οι κανόνες του παιχνιδιού. Η γοητεία της μόδας είναι πως μπορεί κανείς να παίξει μαζί της, να την ειρωνευτεί, να την κάνει δική του, να την εξουσιάσει, να την εκμεταλλευτεί. 

«Εμπνέομαι περισσότερο από τις κοινωνίες και τις δεκαετίες, παρά από τις γυναίκες», λέει ο Miguel Adrover, καταρρίποντας το μύθο της μούσας. Παρθενογένεση δεν υπάρχει σε καμία μορφή τέχνης. Ο,τι έκανε ο Karl Lagerfeld για τον Fendi με τα sixties, δεν αποτελεί ένα αναμάσημα, μια ξώφαλτση επιστροφή στο '60, μια αναλαμπή. Η εύκολη λύση θα ήταν να ξαναβγάλει τα ίδια πατρόν, με τα ίδια υφάσματα και αξεσουάρ, και να έβαζε απλώς την υπογραφή του. 

Αυτό σημαίνει παλινδρόμηση, αυτός είναι ο ορισμός της βιομηχανίας μόδας. Ας το πάρουμε απόφαση. Δεν υπάρχει χρόνος για επαναστάσεις. Τίποτα δεν είναι ή δεν πρέπει να αφήνει ρετρό αποτυπώματα. Κάθε ριμέικ μιας άλλης εποχής, μέσα από ένα σύγχρονο πρίσμα, είναι ευπρόσδεκτο. «Προσπαθώ διαρκώς να προαισθάνομαι τι είναι καινούργιο», έλεγε ξανά και ξανά η Μiuccia Prada στα παρασκήνια του σόου της.

Τι είναι καινούργιο λοιπόν; Κάποιος που δεν είναι εκπαιδευμένος, που δεν ασχολείται καθημερινά με τους νόμους του ντυσίματος, είναι ίσως επόμενο να πει ότι όλα ανακυκλώνονται, ότι όλα θυσιάζονται στο βωμό της εμπορικότητας. Το ίδιο όμως δεν ισχύει και στη μουσική, στο θέατρο, στο ντιζάιν, στον χορό, στην αρχιτεκτονική; Γιατί δεν κατηγορεί κανείς τους σκηνοθέτες για τις εμμονές τους με παλιές, δοκιμασμένες συνταγές και remakes; Για τον απλούστατο λόγο ότι κάτι αντίστοιχο δεν μεταφράζεται σε έλλειψη ιδεών ή παρελθοντολαγνεία αλλά σε ωρίμανση, εξέλιξη, άποψη.

Άποψη είναι και το πτι-καρό ταγέρ στον Lagerfeld, οι καμέλιες και τα πλαστικά σκουλαρίκια στην Chanel, οι καουμπόικες μπότες στον Dior, τα μίνι, τα γούνινα καπέλα, η διαδρομή από το 1900 μέχρι το 2015. Ένας αιώνας μόδα (και κάτι) σε μια σεζόν. Με τον ίδιο τρόπο που χώρεσε ολόκληρος ο Σαίξπηρ σε μια ώρα, γιατί να μην μπορούν να παρελάσουν δέκα δεκαετίες σε μια σεζόν ή 200 επιδείξεις μόδας από τέσσερις πρωτεύουσες σε μία γκαρνταρόμπα;

Ας μην ξεχνάμε ότι και το 1958 γκρίνιαζαν ότι δεν υπήρχε τίποτα νέο. Όπως όταν ο Fath και ο Balmain παρουσίαζαν στη δεκαετία του '50, τη δική τους ματιά στα twenties και όλοι τους χαρακτήριζαν νοσταλγούς χωρίς αιτία. Για τον λόγο αυτό και είναι εξαιρετικά ριψοκίνδυνο, ίσως και ανώφελο, να προσπαθεί κανείς να εντοπίσει το πιστοποιητικό γέννησεως κάθε τάσης. Τα fifties μπορεί να σηματοδοτήθηκαν από το New Look του Christian Dior το 1947 αλλά έχει μεταλλαχτεί τόσες φορές που θα πρέπει κανείς να μιλάει με sequels, όπως στο σινεμά: New Look I, II, III… Δεν θα έπρεπε να έχουμε παράπονο. Ως θεατές τουλάχιστον έχουμε τη δυνατότητα, να ανεβάζουμε μια ολότελα νέα υπερπαραγωγή κάθε έξι μήνες. Σήμερα θα ντυθώ ηρωίδα του 19ου αιώνα με φουσκωτά μανίκια και Εδουαρδιανά σακάκια και αύριο, θα δοκιμάσω άσιντ πετροπλυμένα ντένιμ από τη δεκαετία του '80. Αρκεί μια κίνηση για να γίνετε η ερωμένη του Ναπολέοντα ή του Μάρλον Μπράντο, ακόμη και ηρωίδα του Ντοστογιέφσκι.

Το έχει δηλώσει άλλωστε και η Coco Chanel, «Για να είναι κανείς στη μόδα, θα πρέπει πρώτα να είναι ντεμοντέ». Αν είσαι ανιστόρητος, πώς θα φιλτράρεις τα νέα ερεθίσματα; Και οι πειρατές έχουν λόγο ύπαρξης, και οι Μπαρμπαρέλες, και τα κορίτσια των λουλουδιών, μαζί και οι αμαζόνες... Πηγαίνουμε έναν αιώνα πίσω με τεχνολογία του 21ου αιώνα. Γιατί βλέπουμε όλες τις δεκαετίες να αναμιγνύονται στο μίξερ του στυλ με σύγχρονα καρικεύματα; Οι εξηγήσεις είναι πολλές. Για την Donatella Versace: «Οι γυναίκες θέλουν εναλλαγές, θέλουν ποικιλία στη ζωή τους. Στην ζωή τους, ταξιδεύουν πολύ και δεν θα άλλαζαν τις μπότες τους για ένα φόρεμα κοκτέιλ, ούτε θα ήθελαν να μοιάζουν με εξωγήινες».

Για την Anna Wintour, όλα έχουν να κάνουν με την οικονομική κατάσταση. Κάπως έτσι συνδέει το τέλος της δεκαετίας του '80 και τα χρόνια του Ρίγκαν με μια μαύρη, απέρριτη και μινιμαλιστική σεζόν. Τώρα που τα διεθνή χρηματιστήρια καθορίζουν τον ρυθμό της ζωής, υπάρχει μια δεκαετία για κάθε επενδυτή. «Τα ρούχα δεν αποκλείεται να είναι πιο σημαντικά από την οικονομία», υποστηρίζει η Donna Karan που μοιάζει να έχει αντίθετη άποψη. «Η σχέση μας με τη μόδα δεν έχει να κάνει τόσο με τις ανάγκες μας, όσο με την ανάγκη για ανόρθωση ηθικού. Ουσιαστικά δεν χρειαζόμαστε τίποτα. Η μόδα είναι απόλυτα συνυφασμένη με την επιθυμία. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Αν τα πράγματα είναι δύσκολα εκεί έξω, τι μπορώ να δώσω στον εαυτό μου για να νιώσω καλύτερα;» ​

Όταν οι άνδρες φορούν βερνίκι νυχιών… Σε απόχρωση Τεστοστερόνη και Full Metal Jacket.

Yπάρχουν άνδρες που βάζουν μάσκα ομορφιάς στο πρόσωπο τους μία φορά την εβδομάδα και άλλοι που θεωρούν το scrub άγνωστη λέξη ή ακόμη και βρισιά. Στην εποχή των όμορφων ανθρώπων, της υπερπροσφοράς και της βιτρίνας, οι άντρες μοιάζουν επιφυλακτικοί απέναντι στην κοσμετολογία, αντιστέκονται ακόμη στο ναρκισσισμό. Αντιστέκονται αλήθεια; Όπως αποκαλύπτει έρευνα αγοράς διαφημιστικής εταιρίας, οι Bρετανοί αγοράζουν κάποια προϊόντα, οι Γάλλοι λιγότερα, οι Iσπανοί ακόμη πιο λίγα και οι Έλληνες σχεδόν καθόλου. Κολώνια και aftershave αρκούν.

Oι περισσότεροι ενοχλούνται και μόνο με την ιδέα, αρνούνται να το συζητήσουν, ντρέπονται να ζητήσουν αυτό που θέλουν από τις πωλήτριες. Πολλά καταστήματα έχουν δημιουργήσει ειδικές γωνιές με προθήκες τοποθετημένες σε τέτοια σημεία ώστε να να μην κοκκινίζουν οι υποψήφιοι αγοραστές. Κι όμως οι πωλήσεις των ανδρικών προϊόντων έχουν μειωθεί, αντί να αυξάνονται όπως θα περίμενε κανείς.

Tο 93% των Bρετανών χρησιμοποιεί αποκλειστικά aftershave. Oι περισσότεροι Έλληνες αγοράζουν κολώνιες και προϊόντα περιποίησης για πριν και μετά το ξύρισμα αλλά τίποτε άλλο. Oι πρόφατες στατιστικές πάντως δείχνουν ότι οι άντρες, ακόμη κι αν δεν το παραδέχονται, μένουν στο μπάνιο τουλάχιστον 30 λεπτά το πρωί προτού πάνε στη δουλειά ενώ πριν από κάθε νυχτερινή έξοδο ο χρονός διαμονής στο μπάνιο ξεπερνά τα 45 λεπτά. Και μετά λένε για τις γυναίκες ότι καθυστερούν...

Ο σύγχρονος άνδρας δηλώνει απόλυτα ικανοποιημένος με την μυρωδιά του δέρματος του και την άγρια υφή του. Θέλει να είναι κομψός, για πάντα νέος και επιθυμητός αλλά χωρίς να ρεζιλευτεί, ούτε να κοπιάσει. Ενυδατική κρέμα; Oύτε για αστείο. Καλλυντικά, κρέμες προσώπου και νυχτός, μανικιούρ, πεντικιούρ, ενυδάτωση, αυτά είναι γυναικείες δουλειές. Όσο για την αποτρίχωση και την ηλεκτρόλυση, ούτε στον ύπνο τους. Bαφές όμως χρησιμοποιούν μετά τα 50 αλλά και πάλι δεν το ομολογούν.

Ποιοι τα αγοράζουν; Οι πιο εύποροι άντρες, τα αγόρια από 15-24 χρονών που μοιάζουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για την περιποίηση τους και να συναγωνίζονται τις γυναίκες σε λάμψη. H σχέση των ανδρών με το είδωλο τους στον καθρέφτη υπήρξε προβληματική εδώ και χρόνια, όσο κι αν η νέα κοσμετολογία έχει να προτείνει μικρά μυστικά σφαλισμένα σε γυάλινα μπουκαλάκια ειδικά για τις ανοιχτές πληγές που αφήνει το ξύρισμα καθημερινά στο δέρμα.
Στο εμπόριο θα βρει κανείς ακόμη και βερνίκια νυχιών. Με ονομασίες όπως Full Metal Jacket, Tεστοστερόνη, Kαουμπόι, Λίμπιντο και Zιγκολό, μάλλον κάποιοι τα αγοράζουν. Η ματαιοδοξία δεν έχει φύλο, ούτε ηλικία. Ο μέσος άνδρας ξοδεύει 3500 ώρες της ζωής του μόνο για ξύρισμα. Δεν είναι και λίγες. Τα μαλλιά των ανδρών είναι 50-60% πιο σκληρά από των γυναικών. Λίγη μαλακτική κρέμα και σιλικόνη στις άκρες, δεν βλάπτουν. Ακόμη και οι άνθρωποι των σπηλαίων χρησιμοποιούσαν πέτρες και κοχύλια για να βγάλουν τις ανεπιθύμητες τρίχες από το σώμα.

Δεν υπάρχει άνδρας που να μην ενδιαφέρεται για το βάρος του, την εξωτερική του εμφάνιση, την διακριτική γοητεία. Γιατί πηγαίνουν στο γυμναστήριο; Για να είναι σε φόρμα. Γιατί αγοράζουν ρούχα, αξεσουάρ και περιοδικά; Για να ενημερώνονται και να είναι ποθητοί. Γιατί λέγονται οι εραστές του ωραίου; Γιατί, -όπως λέει και η διαφήμιση-, το αξίζουν. 

Βαρεθήκατε τα ρούχα σας; Αποτοξίνωση με στυλ (και χιούμορ)

Λέγονται detox doctors, wardrobe managers, closet cleaners και θεωρούνται πιο περιζήτητοι και από τους personal shoppers, είναι την ίδια στιγμή ψυχολόγοι, γνώστες της μόδας και γκουρού του στυλ μαζί. Γιατί δεν αρκεί να συλλέγεις ρούχα και αξεσουάρ της μόδας, πρέπει και να ξέρεις να τα συντηρείς, να τα αξιολογείς, να τα αναδεικνύεις ή να τα καταδικάζεις και να μην τα βρίσκεις ποτέ.

Η συνταγή είναι απλή και δοκιμασμένη, απλώς χρειάζεται λίγη παραπάνω προσοχή από ότι φαντάζεστε. Μετράτε περισσότερα από είκοσι πουλόβερ, 50 ζευγάρια παπούτσια, 30 τσάντες, 20 παντελόνια, 10 μπότες, 10 μικρά μαύρα φορέματα, αμέτρητα σετ εσωρούχων και δεν ξέρετε τι να τα κάνετε; Η μεθοδολογία κάθε αποξινωτή ντουλάπας (!) είναι μάλλον εξεζητημένη: αρχικά συνθέτει εξαιρετικά λεπτομερή ερωτηματολόγια και στη συνέχεια καταλόγους, για κάθε πελάτη ξεχωριστά. Στη συνέχεια μελετά όλα τα κομμάτια, στέκεται σε κάθε ράφι και κρεμάστρα επί ώρες γιατί θέλει να τα αντιμετωπίσει, όπως λέει, με μητρική στοργή. Δεν επιθυμεί να παίξει τον ρόλο του δικτάτορα αλλά αμείβεται για να υποδείξει τι μένει και τι φεύγει. Το πρώτο πράγμα που ακούει πάντα από τις πελάτισσες της είναι πως δεν έχουν τίποτα να βάλουν! 

Η αλήθεια είναι ότι όλες μας το έχουμε νιώσει. Όταν τα ρούχα στριμώχνονται μεταξύ τους, φθάνεις στο σημείο να μην βρίσκεις τίποτα τελικά. Αν λοιπόν νιώθετε ότι πνίγεστε σε μια θάλασσα από ρούχα, τότε δεν έχετε παρά να πάρετε δραστικά μέτρα. Ξεχάστε τις εξοντωτικές δίαιτες και τις υποσχέσεις που δίνετε κάθε χρόνο τέτοιο καιρό στον εαυτό σας, και νιώστε την απόλαυση του ανθρώπου που ξεκαθαρίζει τη ντουλάπα του. Τα vintage φορέματα, τα αξεσουάρ που έχουν συναισθηματική αξία, δεν πρέπει απαραίτητα να είναι καθημερινά σε κοινή θέα. Αλήθεια πότε τα «τιμήσατε» για τελευταία φορά; Τα στοιβαγμένα κουτιά με παπούτσια δεν είναι όλα για άμεση χρήση...

Το πρώτο στάδιο (και το πιο δύσκολο) είναι να αποφασίσει κανείς, χωρίς μελοδραματισμούς, ποια είναι εκείνα τα ρούχα που δεν πρόκειται να αλλάξουν θέση κι εκείνα που δεν φορέθηκαν ποτέ αλλά παρέμειναν, παρόλ'αυτά κρεμασμένα στη ντουλάπα σε περίοπτη θέση. Οσα δεν φοριούνται, μπορούν κάλλιστα να αρχειοθετηθούν, να πουληθούν σε ένα μίνι πάρτι μεταξύ φίλων, να εξαφανιστούν μέχρι νεοτέρας.

Ποια κρατάμε; Ποια απομακρύνουμε; Ποια χαρίζουμε; Ποια πουλάμε; Σίγουρα κάθετι έχει να αφηγηθεί τη δική του ιστορία. Υπάρχει το «τυχερό» φόρεμα, τα «sexy»  στιλέτο, το «αόρατο» τοπ, το σακάκι «μαέστρος»… Όταν δεν μπορούμε να βρούμε τη λύση μόνες μας, υπάρχουν οι «ειδικοί», αλλά και οι φίλες μας. Μια ισορροπημένη γκαρνταρόμπα πρέπει να περιέχει κλασικά κομμάτια, όπως ένα αυστηρό, ριγέ ανδρικό κοστούμι και σύγχρονες τάσεις, όπως ένα μιλιτέρ τζάκετ. Η ντουλάπα σας πρέπει να εξελίσσεται διαρκώς. Είναι λίγο σαν την τέχνη της κηπουρικής. Αντί να βοτανίζεις τον κήπο μια φορά τον χρόνο, θα πρέπει να απομακρύνεις διαρκώς τα ανεπιθύμητα στοιχεία προκειμένου να δημιουργήσεις χώρο για τα καινούργια.

Το μυστικό παραμένει το ίδιο: αν αγοράσατε κάτι και δεν το τιμήσατε μέχρι σήμερα, τότε αποκλείεται να το κάνετε τώρα. Καλύτερα να πάρετε πιο δραστικά μέτρα: 

Βήμα πρώτο: Δημιουργήστε στοίβες από όμοια πράγματα: όλα τα παντελόνια μαζί, τις μπλούζες, τις ζώνες… 

Βήμα δεύτερο: Αρχίστε τώρα να «αυτολογοκρίνεστε». Οτιδήποτε κραυγαλέο ή φθαρμένο, πρέπει να φύγει. Αποφασίστε τώρα πόσα αντικείμενα θέλετε να κρατήσετε και σε καμία περίπτωση πόσα θα είναι εκείνα που θα «πετάξετε» τελικά. 

Βήμα τρίτο: Από τα 20 παντελόνια, μπορείτε αρχικά να κρατήσετε 10 και μετά να τα δείτε με διαφορετική ματιά και να καταλήξετε σε τέσσερα. Ετσι θα βρίσκετε πάντα το αγαπημένο σας τζιν παντελόνι. 

Βήμα τέταρτο: Αν διστάζετε ακόμη για μια σημαντική εκκαθάριση, ίσως συγκινηθείτε αν μάθετε ότι μπορείτε να φωτογραφίσετε τα ανεπιθύμητα για εσάς κομμάτια, να τα τιμολογήσετε και να τα δημοπρατήσετε. Να είστε σίγουρες ότι δεν θα απογοητευτείτε και δεν αποκλείεται να το διασκεδάσετε κιόλας.

Βήμα πέμπτο: Αποθηκεύστε τα vintage και designer κομμάτια σε έναν χώρο του σπιτιού που αερίζεται σωστά. Μην πετάξετε τίποτα που έχει συναισθηματική αξία, κάτι που κάποτε ακριβοπληρώσατε ή ακόμη και ένα ολοκέντητο σάλι που ανακαλύψατε στο Portobello στο Λονδίνο χωρίς να αντικαταστήσετε ποτέ τις πούλιες του. Ποτέ δεν είναι αργά για υπερβάσεις. Απομακρύνετε τα αλλά μην τα πετάξετε. 

Βήμα έκτο: Και αν θέλετε έναν κατάλογο σαν οδηγό για το τι δεν θα έρπεπε να λείπει από καμία γυναικεία γκαρνταρόμπα, μην ξεχνάτε 1. Ένα μάλλινο παλτό με ζώνη, 2. Ένα casual σακάκι, 3. Ένα κασμιρένιο πουλόβερ, 4. Το μικρό μαύρο φόρεμα, 5. Ένα κλασικό μαύρο παντελόνι σε ανδρική γραμμή, 6. Ένα χαμηλοκάβαλο παντελόνι, 7. Σουέντ ή δερμάτινο παντελόνι, 8. Λευκό πουκάμισο, 9. Τζιν, 10. Ριγέ κοστούμι, 11. Μεταξωτό ή σιφόν τοπ, 12. Δερμάτινες ψηλοτάκουνες γόβες, 13. Μπότες, 14. Δαντελωτά εσώρουχα, 15. Εσώρουχα στο χρώμα του δέρματος, 16. Κλασικές ζώνες. 

Mόδα Zeus+Dione: Any Given Moment. Συνέντευξη με τη Δήμητρα Κολοτούρα για τη Γυναίκα

Φαντάζομαι την Δήμητρα Κολοτούρα µε το µακρύ της καφτάνι Zeus+∆ione και τα απέριττα δερµάτινα σανδάλια, να κάθεται στο καφέ της πλατείας, µε πιασµένα µαλλιά, παιδικό χαµόγελο, αµακιγιάριστη. Από τη ζωή µέσα στο αεροπλάνο, να κλείνει τα µάτια και να επιστρέφει στο νησί της. Και το µυαλό της να γεννάει συλλογές, πειραµατισµούς, ιδέες, ένα σύγχρονο ελληνικό τρόπο ζωής, σκέψης, εφαρµογής στην καθηµερινότητα. Αναρωτιέµαι τι θυµάται η συνδηµιουργός του brand Ζeus+∆ione από τα καλοκαίρια της στη Σύρο. Ως παιδί; Ως teenager; Ως ενήλικη; Και τώρα ως µαµά, επιχειρηµατίας, ταξιδιώτης του κόσµου; Κι ύστερα προσπαθώ να µαντέψω τι κρύβεται πίσω από τα ρούχα, τα αξεσουάρ, τα αντικείµενα για το σπίτι µε ονοµασία προέλευσης. Από Μedusa µέχρι Alcestis. Πώς ξαναζωντάνεψαν οι αργαλειοί; Πώς γίνεται ένα σεµεδάκι-φόρεµα; Ή µια φουστανέλα-πρόταση για νυφικό; Και πώς αποφασίζουν δυο φίλες, σε ένα συριανό µπαλκόνι, να εξάγουν τη «δική» τους Ελλάδα, ή τελικά τη «δική» µας, στον υπόλοιπο κόσµο µε περιτύλιγµα και περιεχόµενο Zeus+∆ione;

Γιατί Σύρος; Γιατί από εκεί έχω καταγωγή, εκεί έχω περάσει όλα µου τα καλοκαίρια, υπάρχει συναισθηµατικό δέσιµο. Είναι το µέρος της Ελλάδας που θα πρότεινα σε κάποιον που εκτιµώ κι αγαπώ, αν και θα ήθελα να είµαι κι εγώ κοντά του, για να του δείχνω πράγµατα. Γιατί η Σύρος δεν είναι ένα εύκολο νησί. ∆εν είναι τουριστικό, είναι αστικό µέρος, πόλη. ∆εν έχει υποδοµή να φιλοξενήσει πολύ κόσµο, παρ’ όλα αυτά, έχει boutique ξενοδοχεία, παλιά αρχοντικά τα οποία έχουν µετατραπεί σε ξενώνες και µικρά ξενοδοχειάκια. Αυτή είναι και η γοητεία του νησιού. Νοµίζεις ότι είσαι σε µυστικό χωριό της Ιταλίας που όµως δεν θυµίζει απόλυτα Ιταλία, γιατί έχεις και τον Μιαούλη στη µέση της πλατείας. Κάθε γωνιά εδώ είναι και µια ιστορία. Αλλά µια ιστορία που συνδέεται µε την Ελλάδα σε ανάπτυξη. Υπήρξε για δυο χρόνια πρωτεύουσα της Ελλάδας, το κεντρικό λιµάνι της χώρας, εκεί αναπτύχθηκε η βιοµηχανία, είχε κλωστοϋφαντουργία, γινόντουσαν µεγάλα πάρτι. Η προγιαγιά µου είχε τρία διαζύγια... Ήταν ένα ευρωπαϊκό µέρος σε µια Ελλάδα που δεν είχε καµία σχέση µε την υπόλοιπη Ευρώπη. Το θέατρο στη Σύρο είναι µικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου, ζωντανό, µε παραστάσεις όλο το χρόνο, το Φεστιβάλ Κυκλάδων, κλασική µουσική, ορχήστρες κυρίως από Βόρεια Ευρώπη, θεατρικά, µονόλογους. Έρχονται από όλο τον κόσµο για το Φεστιβάλ. Όσο για τη θάλασσα, το νησί είναι παρεξηγηµένο. Λένε πως δεν έχει παραλίες, κι όµως έχει τα πιο συγκλονιστικά νερά στο βόρειο µέρος, που όµως προσεγγίζονται µόνο µε καΐκι.

WEEKEND STYLE Όταν φτιάχνουµε τις συλλογές µε τη Λυδία Βουσβούνη, οι τρεις µας, λέµε «τι θα έβαζες στη Σύρο, στην Τήνο ή στο Positano;» Είναι µέρος του brief. Η Τήνος είναι πιο rural, η Σύρος πιο κοσµοπολίτικη. Έχω ένα καφτάνι που φοράω στη Σύρο από το πρωί έως το βράδυ, όλο υφαντό στο χέρι, αλλά εξαιρετικά απλό. Θα ταίριαζαν τα σανδάλια και οι πλατφόρµες µας, το ψάθινο τσαντάκι, το κόσµηµα µε το µάρµαρο και τα αγαπηµένα µου σκουλαρίκια τρίγωνα.

Η ΣΥΡΟΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ Σαν να µην πέρασε µια µέρα. Σκέφτοµαι πως αν θα άλλαζα κάτι στο νησί, ίσως θα ήταν η νοοτροπία των ντόπιων σε σχέση µε την εξωστρέφεια. Υπάρχει µεγάλη καχυποψία. Αυτό δεν τους έχει πάει πολύ µακριά τουριστικά, αλλά µπορεί να µην πρέπει αυτό το µέρος να έχει διαφορετική αντιµετώπιση. Παλιότερα βλέπαµε πιο πολλούς Γάλλους και Ιταλούς που ερχόντουσαν στο νησί. Υπήρξε περίοδος που ήρθε πολύς ελληνικός τουρισµός. Ο François Hollande έρχεται τα τελευταία 15 χρόνια. Η Catherine Deneuve έχει σπίτι στη Σύρο. Το νησί έχει πολύ καλλιτεχνικό κόσµο, αλλά understated. Γλύπτες, ζωγράφους, ξένους, τέτοιο κόσµο.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡIOY Επειδή η αγαπηµένη µου γιαγιά ήταν η Συριανή γιαγιά, και κάθε φορά που ερχόµουν στο νησί καθόµασταν µε τον αδερφό µου τρεις µήνες, Σύρος για µένα σήµαινε ελευθερία. Το τρέξιµο στη θάλασσα. Μετά, ως teenager, ήταν το µέρος όπου κουβαλούσα όλους µου τους φίλους. Υπήρχε περίοδος που στο σπίτι µέναµε 18 παιδιά, ευτυχώς η µητέρα µου δεν ήταν εκεί, γιατί της έλεγα ότι ήµασταν τρεις-τέσσερις. Σε αυτά τα µικρά µέρη δεν φοβάσαι, ούτε οι γονείς φοβούνται να κυκλοφορήσεις, είναι πιο ελεγχόµενη η κατάσταση. Και τώρα που το πρόγραµµα είναι πιο φορτωµένο, τα ταξίδια είναι πολλά, εγώ πηγαίνω στη Σύρο ακόµη και χειµώνα, σαββατοκύριακα, όποτε µπορώ, όπως λέω και στους φίλους µου στο εξωτερικό, «any given moment» επιστρέφω εκεί. Γιατί µε γειώνει, µε επαναφέρει, έχει detox effect πάνω µου. Όταν… µεγαλώσω, λέω πολύ συχνά, θέλω να συνταξιοδοτηθώ, στα επόµενα πέντε-έξι χρόνια, και να πάω να µείνω στη Σύρο. Το λέω και γελάω κι εγώ η ίδια. Πάντα επιστρέφω εκεί.

Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ Ι∆ΕΑΣ ΤΟΥ ΖEUS+∆IONE έγινε στο σπίτι µου στη Σύρο, βράδυ, λίγο µετά τις 12, µε κρασί, στη βεράντα. Το θεωρούµε και συµβολικό µε τη Mareva. Συζητούσαµε για τις δουλειές µας, κοιταχτήκαµε και είπαµε γιατί δεν το ξεκινάµε; Η απλότητα και η γεωµετρία νοµίζω πως χαρακτηρίζει ό,τι φτιάχνουµε. Αυτό που τελικά θες όταν σκέφτεσαι resort ή καλοκαίρι είναι ξενοιασιά και απλότητα. Όλα τα περιττά τα έχουµε βάλει στην άκρη, στις συλλογές επικρατεί η απουσία του περίπλοκου.

ΖEUS+∆IONE ΟΠΩΣ EΛΛA∆Α Αν θέλετε να βοηθήσετε την Ελλάδα, αγοράστε ελληνικά προϊόντα. Είδατε τι έγραφε πάλι η Vogue; Αυτό που θέτουµε ως στόχο τώρα είναι αφού το πείραµα πέτυχε, να γίνει παγκοσµίως αναγνωρίσιµο το brand. Να µη χρειάζεται να κάνεις όλη την εισαγωγή, είµαι ένα ελληνικό brand στη µέση της κρίσης. Ξεκίνησε έτσι, αλλά τώρα πια είναι εκεί που είναι για τους σωστούς λόγους, ούτε από συµπάθεια ούτε από συµπόνοια. Ο στόχος είναι να είµαστε το αντιπροσωπευτικό lifestyle brand που θα φέρνει στο µυαλό έναν τρόπο ζωής. Λες Ralph Lauren και σκέφτεσαι Αµερική, Burberry και βλέπεις την Αγγλία. Κάτι τέτοιο θα θέλαµε κι εµείς. Να το ανοίξουµε τόσο ώστε να αποτελεί πρόταση ζωής, όχι µόνο κατεύθυνση.

ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ Μας ενδιαφέρει η Ασία και η Αµερική. Ταιριάζουµε στην Ασία. Έχουν πάρει πράγµατά µας από την Ιαπωνία και την Κορέα που είναι remake φουστανέλας µε παραδοσιακό µπλουζάκι, και τα αγοράζουν για νυφικό. Φουστανέλα-νυφικό.

Ανδρική μόδα. Τίτλος των συλλογών; Άνδρες έτοιμοι για όλα.

Φουλάρι αεροσυνοδού, υπερμεγέθης τσάντα, καμπαρντίνα με ζώνη, χαμηλοκάβαλο παντελόνι, χρυσά παπούτσια, γυαλιά ηλίου-μύγας. Έτοιμοι για απογείωση. Κι εκεί που έχουμε εξαντλήσει το θέμα της (απουσίας) γραβάτας, των στυλιστικών επιλογών των πολιτικών, των βαρετών και επαναλαμβανόμενων στυλιστικών λαθών στο ανδρικό ντύσιμο, μαζί με την έλλειψη φαντασίας και τη «στολή», εμφανίζονται τα μοντέλα στην πασαρέλα για να παρουσιάσουν τις νέες τάσεις της ανδρικής μόδας. Φαντάζομαι ήδη τους βουλευτές να πηγαίνουν στη Βουλή, τους υπουργούς να φωτογραφίζονται σε editorials περιοδικών και να ταξιδεύουν ανά τον κόσμο, για νέες διαπραγματεύσεις, με στιλ που θα ζήλευε και ο Barack Obama.

Γιατί το πακετάρισμα της βαλίτσας των διακοπών αποτελεί επιστήμη;

Θαυμάζω τους ανθρώπους που κατορθώνουν και χωράνε όλα τα «απαραίτητα» μέσα στην βαλίτσα, τα ρολάρουν, τα τυλίγουν μέσα σε ειδικές θήκες, σφηνώνουν με μαθηματική ακρίβεια πράγματα που δεν τσαλακώνουν, ταξιδεύουν λάιτ και τους φαίνεται. Εγώ πάλι ταξιδεύω heavy, είτε πρόκειται για παρασκευοσαββατοκύριακο, είτε για τρεις εβδομάδες. Αν υπολογίσουμε και τα σακβουαγιάζ των παιδιών, ένα αεροπλάνο δεν μας φτάνει. Προσθέστε και τις αγορές για να θυμόμαστε το μέρος των διακοπών, η παράδοση λέει ότι δεν επιστρέφουμε ποτέ από ταξίδι χωρίς να καθήσουμε πρώτα και να χορέψουμε πάνω στις βαλίτσες μας.

Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν όλα αυτά με τη μόδα; Έχουν. Γιατί αν ακολουθήσουμε τις συμβουλές των επαγγελματιών που έχουν κάνει το πακετάρισμα των διακοπών τρόπο ζωής, μπορούμε σίγουρα να επωφεληθούμε και να γλιτώσουμε και το ...υπέρβαρο. Είτε ταξιδεύουμε αεροπορικώς, είτε ακτοπλοϊκώς. 

Καταρχήν στις διακοπές πρέπει να υιοθετήσουμε την φιλοσοφία «η επανάληψη ωφελεί την φήμη μας», καθώς όσες φορές κι αν φορέσουμε ένα πετυχημένο ανσάμπλ, αν το εμπλουτίσουμε με τα κατάλληλα αξεσουάρ και θα μας κολακεύει πάντα, και δεν θα μας προδώσει. Αρα. Ο,τι πιστεύουμε ότι μας βγάζει ασπροπρόσωπες, το βάζουμε στην άκρη, και το παίρνουμε σεταρισμένο και έτοιμο, χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Ο πανικός, ο φόβος και η ανασφάλεια συμβάλλουν μόνο σε ένα πράγμα: την υπερβολή. Υπερχειλισμένες τσάντες με ρούχα και αξεσουάρ που πιθανότατα δεν θα φορεθούν ούτε μια στιγμή, κι αυτό το καλοκαίρι. Πρέπει να το παραδεχτούμε. Όσο πιο μακριά πηγαίνουμε, τόσο περισσότερα πράγματα διπλώνουμε...

Αυτός είναι κανόνας. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχουμε πάρει μια πετυχημένη βαλίτσα, απλώς μια βαριά βαλίτσα. Βαριά κι ασήκωτη. Γι'αυτό και ίσως να πρέπει να αλλάξουμε τακτική και να δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο. Τι χρειαζόμαστε; Σύνολα για το πρωί, το βράδυ, τους περιπάτους. Να μην ξεχνάμε τον προορισμό. Θέλουμε πράγματα που μπορούμε να ξαναφορέσουμε τουλάχιστον μία φορά. Τίποτα που κραυγάζει, τίποτα εξαιρετικά πολύτιμο. Αρκεί να αφιερώσουμε δύο ώρες στη ντουλάπα για να κάνουμε το τελικό ξεσκαρτάρισμα. Το πακετάρισμα της βαλίτσας των διακοπών αποτελεί από μόνο του επιστήμη. Τα εμπριμέ είναι ωραία το καλοκαίρι αλλά καλό είναι να αποφεύγουμε οτιδήποτε βγάζει μάτι ή ζαλίζει. Αρκούν 10 βασικά κομμάτια της γκαρνταρόμπας για κάθε νέα εξόρμηση. Ούτε ένα παραπάνω. Αυτή τη φορά λέω να το τολμήσω κι εγώ. Αν ξεμείνω, το πολύ-πολύ να «αναγκαστώ» να αγοράσω άλλα δέκα από εκεί που θα είμαι... Νιώθω ήδη να χαλαρώνω... 

ΥΓ. Αν θέλετε μπορείτε να τα φωτογραφήσετε κιόλας. Το καθένα ξεχωριστά. Για να τα σετάρετε σαν παζλ. Όταν θα έχετε ενώσει όλα τα κομμάτια, θα είστε σίγουρες και για τη νίκη. 

Γιατί ο Richard Chai θέλει να γίνει Valentino στη θέση του Valentino;

Love είναι η λέξη-κλειδί για το αγόρι που δημιουργεί στη Νέα Υόρκη. Κάθε σεζόν είναι διαφορετική. Πλεκτό, μετάξι, καθημερινές προτάσεις… Καθόλου άσχημα για έναν σχεδιαστή που μαθήτευσε δίπλα στον Marc Jacobs αλλά έχει βαρεθεί να μιλάει σε όλες τις συνεντεύξεις του γι’αυτό.
Τα ρούχα του είναι ρετρό, ανθισμένα, σαν τέχνη οριγκάμι. Ε κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο για μια πασαρέλα του στιλ που μεταφέρει τεχνοτροπία και γνώση από γενιά σε γενιά με νέους σχεδιαστές που θέλουν να αντέξουν στο χειροκρότημα όχι για αρκετές σεζόν αλλά για δεκαετίες ακόμη. Με λίγο σολάριουμ σε στιλ Valentino και μαύρη περιβολή σαν τον Armani, δεν έχει και πολλά να ζηλέψει. Σχεδιάζει ρούχα για καθημερινές γυναίκες. Για να μην θυμίζουμε κλώνους της Lady Gaga.

Από πότε η Victoria Beckham φοράει Julian J. Smith;

Με αγάπη από το Λονδίνο και άρωμα Mod. Η Victoria Beckham και η Olivia Palermo διάλεξαν το ίδιο φόρεμα με την υπογραφή του. Την τεχνική την διδάχτηκε στο Royal College of Art. «Ποτέ δεν ξέρεις τι θα βάλει μια σταρ, μέχρι τη στιγμή που θα δεις τις φωτογραφίες», λέει.
Ξεκίνησε την καριέρα του με τον Roland Mouret. Θέλει να κολακεύει το γυναικείο σώμα, προτιμά το ντραπέ σαν τρόπο έκφρασης. Τρέφει εμμονές, όπως λέει, με τις αντιθέσεις και τα χρώματα. Θα ήθελε να ντύσει την Jennifer Connely, την Bjork και την Grace Jones. Καλύτερα να τις ρωτήσει πρώτα.

Ο νοσταλγικός φουτουρισμός του Michael Van Der Ham

Μάικλ Βαν Ντερ Χαμ. Πάμε πάλι. Ολλανδός και πολυφωτογραφημένος. Ήδη. Απόφοιτος του Central Saint Martins, έχει δουλέψει με την Σοφία Κοκοσαλάκη και στο ατελιέ του Alexander McQueen. Του αρέσει να μπερδεύει δεκαετίες, υφές, υλικά. Αισθήσεις. Εμπνέεται (ακόμη) από επισκέψεις του σε βιβλιοθήκες και μουσεία. Έχει άποψη για τα νύχια των μοντέλων, τα μαλλιά, σχεδιάζει ακόμη και τα γυαλιά ηλίου στις επιδείξεις του. Νοσταλγικός φουτουρισμός. 

Ένας Erdem για το καλοκαίρι που θέλουμε να φοράμε...

Ο Erdem έχει ξεχωρίσει πριν από όλους τους άλλους. Απόφοιτος του Royal College of Art, ο Erdem Moralioglu, παίζει παντού, ακούγεται πολύ, έμεινε για έναν μόλις χρόνο στο ατελιέ της Diane von Furstenberg για να αρχίσει κι εκείνος τη συλλογή από βραβεία.

Με μια προσωπική ματιά στα γραφιστικά μοτίβα, ειδικά για το καλοκαίρι που μόλις έρχεται, αποκάλυψε το μοναδικό του ταλέντο. Ξεχωρίζουμε τα τρισδιάστατα φορέματα και τα εξαιρετικά μάξι φορέματα με τις ραφές Erdem. Με ή χωρίς βραβείο.

Γιατί δεν ξεχνάμε εύκολα την υπογραφή Peter Pilotto...

Το φαινόμενο του Λονδίνου. Τις τελευταίες σεζόν, μαζί με το συνέταιρο του, Κρίστοφερ Ντε Βος, δεν προλαβαίνουν να δέχονται παραγγελίες για ρούχα με γραφιστικά μοτίβα, ντραπαρισμένα και ραμένα για να κολακεύουν όλες τις γυναίκες…

Οι ίδιοι όμως δεν θέλουν να κατηγορηθούν ότι φτιάχνουν μόνο κοκτέιλ φορέματα γι’αυτό και ετοιμάζουν και προτάσεις για την υπόλοιπη μέρα. Που θα αδυνατίζουν και θα ομορφαίνουν παρακαλούμε… Απευθείας από το ψηφιακό αρχείο του Pilotto. Ναι και ένα όνομα που δύσκολα ξεχνάς… Ο Pilotto και ο Στέφανο Πιλάτι του Yves Saint Laurent. 

Hakaan. Ένας Τούρκος στο Παρίσι...

Το πλήρες ονοματεπώνυμο είναι Hakaan Yildirim αλλά το καλλιτεχνικό, Hakaan, κάτι σαν τον κρυμένο θησαυρό της Τουρκίας που έμελλε να αποκαλυφθεί στην Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου και να αποσπάσει και βραβεία από τα χεράκια της Carine Roitfeld, του Alber Elbaz, του Jefferson Hack, της Hilary Alexander, μαζί με 220,000 λίρες. Λίγο μετά, έδειξε τι μπορεί να κάνει και στο Παρίσι. Κάποιος να τον προσέχει… Tι έγραψε το περιοδικό V; Here comes Hakaan. 

H Calla δεν είναι μοντέλο, ούτε εκπαιδευτής σκύλων. Γνωρίστε μια νέα σχεδιάστρια...

Από το Τορόντο με αγάπη. Η Calla Haynes εμφανίστηκε σαν debutante στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού. Συνεργάστηκε πρώτα με τον Olivier Theyskens στον Rochas και στον οίκο Nina Ricci και τώρα πια προτιμά να σχεδιάζει ιμπρεσιονιστικούς πίνακες που φοριούνται κιόλας, χωρίς να κρύβεται πίσω από ξένες επωνυμίες. Αυτό δεν είναι το όνειρο κάθε σχεδιαστή άλλωστε;

Οι κινήσεις της μέχρι τώρα ήταν πολύ προσεκτικές. Προτιμά να φτιάχνει φρέσκα και κομψά σόου, να στήνει ρυθμικές συλλογές με δυναμικά κομμάτια για φωτογραφήσεις και editorials. Μένει να δούμε και πως …τραγουδάει.

Bouchra Jarrar. Aν έχεις τέτοιους φίλους...

Είναι το νέο αστέρι της couture, ή τουλάχιστον έτσι την παρουσιάζουν αυτοί που την έχουν ξεχωρίσει. Το timing είναι τέλειο καθώς αναζητείται επειγόντως φρέσκο αίμα για την γαλλική σκηνή της μόδας. Το αστέρι δεν είναι άλλο από την Bouchra Jarrar, μια κοπέλα που θα περίμενε κανείς να παραμείνει για πάντα, αφανής ήρωας, πρώτα στον οίκο Balenciaga και μετά στον Christian Lacroix, τελικά στάθηκε κάτι παραπάνω από τυχερή. Μπορεί να πτώχευσε ο Λακρουά –με τον οποίο συνεργαζόταν-, όμως αντί να μείνει άνεργη, οι καλοί της φίλοι συγκέντρωσαν χρήματα για να την στηρίξουν να σχεδιάσει και να βγάλει στην παραγωγή την πρώτη της συλλογή με τη δική της επωνυμία.

Το αποτέλεσμα; Μαύρα και κρεμ ολομέταξα κομμάτια, halter-neck φορέματα, υφάσματα και δημιουργίες που ρέουν. Το κορίτσι μοιάζει να ξέρει καλά τι κάνει. Χρειάζεται μόνο λίγη βοήθεια ακόμη για να σταθεί καλύτερα στα δυο της πόδια. Με τέτοιους φίλους, μάλλον δεν χρειάζεται να φοβάται τίποτα. 

Ο Francesco Scognamiglio θέλει να πάει στο Capri με την Lady Gaga...

Δεν θα ασχοληθούμε με τον Francesco Scognamiglio, μόνο και μόνο επειδή ντύνει την Lady Gaga. Aυτό είναι ευχή και κατάρα μαζί. Kαι ναι, την έντυσε για το κόκκινο χαλί αλλά και για το βίντεο σε στιλ Μαντόνα, στο Alejandro. Aλλά έχει ντύσει και τη Madonna γιατί ξέρει ότι αυτό από μόνο του μπορεί να απογειώσει την καριέρα του.  Είναι Ιταλός και δεν το κρύβει. Ρισκάρει και δεν ρισκάρει μαζί. Επενδύει στα φαβορί της σεζόν, σε μανιέρες που μοιάζει να ξέρει καλά, μπερδεύει μαρινιέρες και περίτεχνα κεντήματα.

«Εμπνέομαι από το Capri, που είναι κοντά στη γενέτειρα μου, το Pompei», λέει. Και μπορεί να μην έχει καμία σχέση η ζακέτα με τη μαύρη φούστα και την άσπρη μπλούζα με το Capri, η Lady Gaga όμως θα βρει σίγουρα έναν τρόπο όμως να τα συνδυάσει.

Τι κάνει ο Mark Fast όταν δεν πλέκει;

O Μark Fast είναι Καναδός, 30 και κάτι, ξεχώρισε κυρίως για τα πλεκτά του. Μεγάλωσε έξω από την πόλη του Winnipeg, στην εξοχή, δίπλα στο δάσος. Αυτός ο μινιμαλιστικός, ήσυχος τρόπος ζωής, τον έκανε να θέλει να μάθει τι γίνεται στον έξω κόσμο. Τελικά βρέθηκε στο Λονδίνο για να εμπνευστεί και να σπουδάσει στο Central Saint Martins (κι αυτός) για πέντε χρόνια. 

Έχει συνεργαστεί με τον οίκο Loewe, όπως επίσης και με τον Christian Louboutin. Ο Mark εξακολουθεί να σχεδιάζει με το χέρι σε μια κοινή, οικιακή μηχανή πλεξίματος. Η δουλειά του σμιλεύεται στο σώμα καθώς πλέκει, μαζί με πρωτοποριακές τεχνικές του είδους, μπερδεύοντας λύκρα με βισκόζη. Δεν κρύβει την αγάπη του για το σινεμά, σχεδιάζοντας ρόλους με το …βελονάκι. Όπως λέει και ο ίδιος, «τα πλεκτά έχουν μια πιο στενή σχέση με αυτόν που τα φοράει, απ’ότι τα υπόλοιπα ρούχα. Το πλεκτό παίρνει το σχήμα του σώματος μας, είναι το μοναδικό ρούχο που συνεργάζεται μαζί μας από την αρχή μέχρι το τέλος».

Ο Αlexandre Vauthier, o Τom Ford και η Rihanna

Το πρώτο ντεφιλέ του Alexandre Vauthier ήταν λευκό. Το δεύτερο μαύρο. Το τρίτο παραφορτωμένο, κεντημένο, όσο υπερβολικό αντέχουμε σαν θεατές πρώτα και μετά σαν καταναλώτριες. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι η Lady Gaga αγόρασε ολόκληρη την κολεξιόν.

Η δουλειά του είναι πιο κοντά στην υψηλή ραπτική από ότι στο pret-a-porter, σίγουρα παγκόσμια. Προτού καν φτιάξει το πρώτο ρούχο, είχε σκεφτεί το πρώτο άρωμα, τον τρόπο ζωής, ολόκληρο το πακέτο, τον πλανήτη, την μπουτίκ, την σακούλα για να μπει το ρούχο.

Αυτό θα πει επαγγελματισμός. Ή να ονειρεύεσαι να μοιάσεις στον Tom Ford μια μέρα κι ας μην γεννήθηκες στο Τέξας. Αυτά παθαίνεις αν έχεις δουλέψει με τον Thierry Mugler και τον Jean Paul Gaultier. Του ζήτησαν να πάει να εργαστεί σε ιταλικό οίκο και αρνήθηκε να εγκατασταθεί στο Μιλάνο. Ξέρει τι θέλει και το απαιτεί. Έντυσε την Rihanna για ένα από τα βίντεο-κλιπ της. Γιατί θέλει να παραμείνει εντός και εκτός πασαρέλας, και ποπ και haute.

Holly Fulton, μια …γλύπτρια στην πασαρέλα

Ο Alber Elbaz είδε τα σχέδια της Holly Fulton και την λάτρεψε. Θέλησε να την …υιοθετήσει. Κυρίως για τον μοναδικό τρόπο που έχει σκεφτεί για να σκηνοθετεί τις πρώτες της συλλογές, ενσωματώνοντας με μαγικό τρόπο τα κοσμήματα πάνω στα ρούχα της που είναι εξαιρετικά δουλεμένα γραφιστικά, γι’αυτό και δύσκολο να συνδυαστούν με οτιδήποτε άλλο.

Κι όμως τίποτα δεν μοιάζει κραυγαλέο. Η Carrie Bradshaw πάντως την τίμησε στο «Sex and the city 2» αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί κολακευτικό πλέον… Γεννήθηκε στο Εδιμβούργο, είναι 30 και κάτι, έχει προλάβει να αποσπάσει ήδη τίτλους και βραβεία, πριν καλά-καλά συστηθεί στον κόσμο της μόδας. Παραδέχεται την εμμονή της με τον γλύπτη Eduardo Paolozzi αλλά όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας. Η Sheryl Crow και η Victoria Beckham δηλώνουν fans και μούσες μαζί. Τα κοσμήματα χρεώνονται –φυσικά- έξτρα.