Προγνωστικά της μόδας… Πετάξτε τα, φορέστε τα, φυλάξτε τα.

Τι να κρατήσουμε και τι να αφήσουμε πίσω μας χωρίς ενοχές; Τις δαντέλες; Τις φλατ μπότες; Τις βάτες; Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό με πιάνει τρομακτική ανασφάλεια. Από τη μια θέλω να αποχωριστώ όλα τα «παλιά» κομμάτια, ρούχα και αξεσουάρ που απέκτησα στη διάρκεια της χρονιάς και από την άλλη, δένομαι τόσο με όλα που δυσκολεύομαι να τα βγάλω από τη ζωή μου. Κι αν επανέλθουν σε δύο χρόνια; Κι αν το μετανιώσω; Κι αν οι σχεδιαστές έχουν αντίθετη γνώμη;

Στη μόδα οφείλει να έχει κανείς πέμπτη αίσθηση. Να οσφραίνεται τι είναι αυτό που θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τα υπόλοιπα. Να κατέχει τις γνώσεις για να προβλέψει ποιο θα παραμείνει στην θερμοκοιτίδα και ποιο είναι εκείνο που θα παραμείνει στη μονάδα εντατικής παρακολούθησης. Και είναι κανόνας. Όποια τάση αποθεώνεται, πεθαίνει γρήγορα. Οτιδήποτε ξενίζει στην αρχή, ήρθε για να μείνει.

Η μόδα γεννήθηκε για να αλλάζει κάθε έξι μήνες. Όχι δεν επαναλαμβάνεται. Εξελίσσεται, υπάρχει, προκαλεί, μαθαίνει από τα λάθη της, ωριμάζει. Μαζί κι εμείς. Και τώρα τι κάνουμε; Μην επιχειρήσετε να κάνετε κανένα είδος δραστικού λίφτινγκ στην γκαρνταρόμπα σας αν δεν ενημερωθείτε πρώτα για όλα όσα κρατάμε και όλα όσα μπορούμε κάλλιστα να αφήσουμε πίσω μας.

Υστερα από μία χειμωνιάτικη σεζόν με εμμονές, μαύρα φεγγάρια, μίνι αποκαλύψεις και φολκλόρ φόντο, αναρωτιόμαστε πως θα ξημερώσει το καλοκαίρι μας. Για να συνειδητοποιήσουμε πόσο γρήγορα αλλάζουν όλα και τελικά πόσο, την ίδια στιγμή, παραμένουν στάσιμα. Έτσι μια ιδέα η οποία αρχικά ξενίζει, σοκάρει, ξαφνιάζει, στη συνέχεια, καταλαγιάζει μέσα μας, ωριμάζει, γίνεται fashion statement με διάρκεια στον χρόνο και όχι με ημερομηνία λήξεως όπως συμβαίνει συχνά με τα blockbusters της μόδας που γίνονται ανάρπαστα και στο τέλος τα σιχαινόμαστε. Ο εθισμός βλάπτει σοβαρά και στη μόδα.

Όπως κάθε χρονιά, έτσι και τώρα, υπήρχαν τα χιτ, οι αποτυχίες, τα άουτσάιντερ, οι παραλογισμοί, οι σίγουρες επενδύσεις. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να έχεις ξεχωρίσει κάτι, πρώτος από όλους τους υπόλοιπους, προβλέποντας την εξέλιξη του. Δυστυχώς είναι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά. Αν το πετύχεις νιώθεις σα να κρατάς στα χέρια σου ένα τρόπαιο. Οι απογοητεύσεις είναι στο πρόγραμμα. Για να μαθαίνουμε από τα λάθη μας.

Τι θα πρέπει να διαγράψουμε:

Θα πρέπει να πατήσουμε το delete της μνήμης σε οτιδήποτε φέρνει στο νου τη δεκαετία του '80. Αρκετή δόση πήραμε από Blondie, Human League και Δυναστεία. Ξεχάστε τα παντελόνια ιππασίας. Τα κρινολίνα. Τα μανίκια-νυχτερίδα. Εκτός αν ευελπιστείτε να αποσπάσετε το πρώτο βραβείο σε πατινάζ στον πάγο. Το bondage look του Helmut Lang. Ήδη ξεπερασμένο. Το στυλ Mods, μαζί και οτιδήποτε ανδροπρεπές. Γραβάτες; Βάτες; Λευκές γόβες στιλέτο; Γκέτες; Ούτε να το σκέφτεστε. Χαρίστε τα, κρύψτε τα, κάντε τα ό,τι θέλετε, μόνο μην τα φορέσετε στον δρόμο. Με τη σεζόν που μόλις ξεκινάει, το κλίμα ελαφραίνει, η νέα ρομαντική παλέτα διεκδικεί μία φάση ανάκαμψης.

Τι θα φορέσουμε ξανά:

Θα κρατήσουμε σίγουρα στη μνήμη και στη ντουλάπα, παλιομοδίτικες δαντέλες. Πάντα επίκαιρες, πάντα αγαπημένες, από το 1901 μέχρι σήμερα. Εμπριμέ σιφόν. Αιθέρια μακριά φορέματα με διαφάνεια. Ρομαντικά τοπ. Μεγάλες τσάντες. Θεόρατες. Χαμηλοκάβαλα ντένιμ παντελόνια. Σε στυλ seventies. Ψηλοτάκουνες μπότες. Μαζί και φονικά στιλέτο. Αθάνατα. Αλλά και sneakers με υπογραφή. Να μην ξεχάσουμε και τις πεταλούδες. Μπορεί μια τάση που ξεκίνησε πριν από χρόνια με τους Dolce & Gabbana να έμεινε για λίγο καιρό στα αζήτητα, όμως τώρα επιστρέφει. Και μην ξεχάσετε το λευκό ανδρικό πουκάμισο.

Τι θα αναγκαστούμε να συνηθίσουμε:

Οτιδήποτε θυμίζει χαρτοκοπτική. Οτιδήποτε χειροποίητο. Πείτε ναι στην broderie anglaise. Στα «κομμένα» ρούχα και αξεσουάρ με καρδούλες και ρόμβους. Οτιδήποτε αποκαλύπτει έστω και υποψία σάρκας. Στην αφοδράριστη, σέξι δαντέλα. Περιοριστείτε σε αθώες αποκαλύψεις. Στο Grecian chic στη νέα του εκδοχή. Στα αθώα και ανεπιτήδευτα κομμάτια. Στα φορέματα baby doll. Στα φλατ παπούτσια. Στα κρόσσια αφού δεν αποκλείεται να μπούμε στον πειρασμό να δοκιμάσουμε και σανδάλια με κρόσσια. Στο νέο μποέμ. Η αποδόμηση της μόδας αποτελεί και πάλι τρόπο ζωής. Μην διανοηθείτε να διώξετε μακριά σας τις φαρδιές ζώνες που κάνουν τη μέση μας να μοιάζει ακόμη πιο στενή. Αργά ή γρήγορα θα το μετανιώσετε πικρά. 

Chris&Tonia: «Αγαπημένοι σχεδιαστές, Dior, Gucci, D&G. Ζούλιας και Κonstantinos Melis By Laskos»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή;

-Chris: Ευτυχία στην πασαρέλα είναι το ζεστό χειροκρότημα των θεατών για τη συλλογή. Ευτυχία στη ζωή είναι να κάνεις τους άλλους να χαμογελούν όταν σε σκέφτονται.

Tonia: Θεωρώ πως η απόλυτη επιτυχία στην πασαρέλα ταυτίζεται με το να βλέπω πως αυτά που σκέφτηκα και σχεδίασα κατάφεραν να υλοποιηθούν αντίστοιχα και στη ζωή ορίζω ως ευτυχία, την πραγματοποίηση των στόχων και των ονείρων μου.

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Tι νοσταλγείτε περισσότερο;

-Chris: Ο σκύλος μου. Νοσταλγώ περισσότερο την ζωή μου στη Σκωτία.

Tonia: Το πρωί συνήθως με βοηθάει να ξυπνήσω το άγχος μου για τη δουλειά. Αυτό που νοσταλγώ είναι να περάσω τον ελεύθερο μου χρόνο με τα αγαπημένα μου πρόσωπα.

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά;

-Chris: Πριν μια εβδομάδα με αγαπημένους φίλους. Πριν 4 χρόνια (κλαίω δύσκολα).

Tonia: Τον τελευταίο καιρό γελάω πολύ συχνά κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της συλλογής. Γενικά περνάμε πολύ όμορφα παρά την κούραση και το άγχος. Τελευταία φορά που έκλαψα ήταν το καλοκαίρι για θέμα υγείας πολύ κοντινού μου προσώπου, αν κι ευτυχώς στο τέλος όλα πήγαν κατ'ευχήν.

-Το βασικό σας ελάττωμα; Kαι προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας;

-Chris: Ο εαυτός μου είναι από τα βασικά μου ελαττώματα αλλά και το βασικό μου προτέρημα. Ταλέντο μου είναι η μεθοδικότητα.

Tonia: Βασικό μου ελάττωμα θεωρώ την αναποφασιστικότητα μου. Προτέρημα μου θα έλεγα την υπομονή και την επιμονή μου! Ταλέντο μου θα όριζα την καλαισθησία στη ζωή και τις επιλογές μου.

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε;

-Chris: Με τον William Wallace.

Tonia: Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να με ταυτίσω με κάποιο ιστορικό πρόσωπο. Δεν έχω μπει στη διαδικασία να σκεφτώ κάτι τέτοιο.

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’αυτή τη συλλογή τουλάχιστον;

-Chris: Charles Bukowski, Alexander McQueen, Smiths. Γι΄ αυτή τη συλλογή Blondie και Doors λόγω και της επιρροής των 70s.

Tonia: Αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι ο Βιζυηνός και ο Παπαδιαμάντης καθώς και λόγω σπουδών λατρεύω την ελληνική λογοτεχνία. Αγαπημένοι μου σχεδιαστές από ξένους είναι Dior, Gucci και D&G και από Έλληνες  Ζούλιας και Κonstantinos Melis By Laskos. Θεωρώ πως ο καθένας τους τονίζει τη θηλυκότητα και την κομψότητα που πρέπει να έχει κάθε γυναίκα.

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα;

-Chris: Για ό,τι δεν έχω κάνει,. Θα έκανα τα πάντα με τον ίδιο τρόπο. Σαφάρι στη Σαχάρα στα 18 μου.

Tonia: Δεν υπάρχει κάτι για το οποίο να έχω μετανιώσει ως τώρα .Οι επιλογές μου συνήθως δεν είναι ακραίες, άρα δε θα έλεγα πως έχω κάτι που να θεωρείται εξωφρενικό

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

-Chris: Να μην με αγαπούν οι άνθρωποι που αγαπώ…

Tonia: Η πιθανότητα απώλειας κάποιου αγαπημένου μου προσώπου.

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;

-Chris: Μην κοιτάς ποτέ πίσω ή πλάγια όταν τρέχεις, θα συγκρουστείς. Κοίτα μόνο μπροστά. Συμβουλή: Πάρε τη ζακέτα σου, έχει κρύο.

Tonia: Μια φράση που χρησιμοποιώ πολύ είναι ότι η ζωή μας είναι οι επιλογές μας. Την καλύτερη συμβουλή μου την έχει δώσει η μητέρα μου λέγοντας μου να είμαι ο εαυτός μου και να προσπαθώ να αλλάζω μόνο προς το καλύτερο.

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν).

-Τίτλος συλλογής: Féminité. Αν ήταν ταινία: Don juan ou si Don juan était une femme. Αν ήταν τραγούδι: Blondie- Heart of Glass. Αν ήταν χρώμα: Πετρόλ και κίτρινο. Φαγητό: Mixed Salad. Δεκαετία: 70s. Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times: Féminité- Η γυναίκα που κλέβει την παράσταση. *Special Guest: Κατερίνα Γιατζόγλου

* Οι Chris&Tonia είναι σχεδιαστές μόδας. Συμμετείχαν στη 17η Athens Xclusive Designers Week. 

Panos Apergis: «Ταυτίζομαι με τον Καποδίστρια»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή; 

-Η στιγμή της επικοινωνίας για έναν άνθρωπο της δημιουργίας με το κοινό είναι πάντα μια ευτυχισμένη στιγμή. Καθώς έχει προηγηθεί σκληρή δουλειά, αυτό που θέλουμε όλοι είναι η αναγνώριση από τον κόσμο. Κάπως έτσι δημιουργείται μια απόλυτα ευτυχισμένη στιγμή στην πασαρέλα. Αλλά και στη ζωή τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά. Όλα είναι θέμα αλληλεπίδρασης. 

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Tι νοσταλγείτε περισσότερο; 

-Οι άνθρωποι που αγαπάω, η δουλειά μου, κι ένας τετράποδος φιλαράκος που τον λένε Ρίο. Δύσκολα κάθομαι να νοσταλγήσω πράγματα ή καταστάσεις. Συνήθως κάνω όνειρα για το μέλλον και προσπαθώ να τα βάζω κατευθείαν σε εφαρμογή. 

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά;

-Γελάω πολύ συχνά. Ευτυχώς έχω φίλους με αίσθηση του χιούμορ και τρομερούς ατακαδόρους. Όσο για το κλάμα ευτυχώς μου συμβαίνει λιγότερο συχνά. 

-Το βασικό σας ελάττωμα; Kαι προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας; 

-Είμαι ανυπόμονος αλλά το δουλεύω. Προτέρημα μου λένε πως είμαι πολύ δοτικός. Το ότι μπορώ και δημιουργώ.

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε; 

-Με τον Καποδίστρια. Πολιτικός με οράματα που ναι μεν η ιστορία τον δικαίωσε αλλά δυστυχώς γι' αυτά που δεν τον άφησαν να κάνει.

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’αυτή τη συλλογή τουλάχιστον; 

-Οι αυτοβιογραφίες των μεγάλων δασκάλων του ρούχου. Αγαπημένος σχεδιαστής παραμένει ο Alexander McQueen. Jazz standards.

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα; 

-Aν μετανιώνω για κάτι σίιγουρα δεν αφορά το επαγγελματικό κομμάτι της ζωής μου. Και για το τι θα έκανα από την αρχή, το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Αν δεν μπορεί να διορθωθεί κάτι φυσικά γιατί να το σκέφτομαι. Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως δε βλέπω και δεν παραδέχομαι τα λάθη μου.

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; 

-Η στέρηση της ελευθερίας, απ'οπου κι αν προέρχεται.

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; 

-Στη ζωή ό,τι δίνεις παίρνεις. Απαντάει και στα τρία.

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν). 

-Το Παρίσι του Woody Allen . Αν ήταν τραγούδι το Autumn Leaves απο τον Frank Sinatra, και τίτλο As simple as it gets.

* O Panos Apergis είναι σχεδιαστής μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week. Παρουσιάζει τη νέα του συλλογή, τη Δευτέρα 30 Μαρτίου, στις 8 το βράδυ, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής. 

MK by Marios: «Γέλασα με την καρδιά μου όταν άκουσα πικρόχολο σχόλιο για μένα»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή;

-Η πασαρέλα ιδανικά θα μπορούσε να είναι  ένας «καθρέφτης» της ζωής μας. Άνθρωποι, χαρακτήρες, με εκκεντρικότητα ή χωρίς, σηματοδοτούν την καθημερινότητα μας. Έτσι και η πασαρέλα.Ε πιταγές της μόδας που κάποιοι τις επικροτούν και κάποιοι τις αφορίζουν. Ευτυχία για μένα είναι απλά να μπορείς να εκφράζεσαι  αυθεντικά «σχεδιαστικά» και να είσαι απλά ο εαυτός σου. Ό,τι κι αν σημαίνει  αυτό. Αυτή είναι η ομορφότερη εικόνα.

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Tι νοσταλγείτε περισσότερο; 

-Μια ζεστή κούπα καφέ και μια θετική σκέψη. Είναι το καλύτερο «όπλο» να ξεκινήσεις την μέρα σου. Όσο για την νοσταλγία, νομίζω ότι η ανεμελιά των παιδικών χρόνων δεν ξεχνιέται με τίποτα.

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά; 

-Γέλασα με την καρδιά μου όταν άκουσα πικρόχολο σχόλιο για μένα και έκλαψα από συγκίνηση όταν απέδειξα πως ήταν ψέμα.

-Το βασικό σας ελάττωμα; Kαι προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας; 

-Το βασικότερο ελάττωμα που θεωρώ ότι με κυριεύει, είναι το υπερβολικό άγχος .Όταν βρίσκομαι υπό πίεση αποπροσανατολίζομαι, νιώθω  αμήχανα. Αυτό πολλές φορές έχει και πλάκα, γελώ και με τον εαυτό μου. Από προτέρημα σίγουρα θα έλεγα ότι είμαι ειλικρινής,-απεχθάνομαι το ψέμα-, και συνεπής με ότι καταπιάνομαι στα όρια της τελειομανίας πολλές φορές (τουλάχιστον έτσι όπως το βλέπω εγώ). Αυτό είναι και αρκετά ψυχοφθόρο και δεν ξέρω αν ανήκει απαραίτητα στα προτερήματα. Τώρα ως «ταλέντο» μου θεωρώ την ικανότητα μου να μπορώ να μετατρέπω τα εμπόδια της ζωής σε συμμάχους, να συμφιλιώνομαι με αυτά, να μαθαίνω από αυτά, να εξελίσσομαι σαν άνθρωπος και στο τέλος να αντιλαμβάνομαι ότι δεν ήταν εμπόδια αλλά προκλήσεις για να γίνω καλύτερος.

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε; 

-Με τον Alfred Hitchcock.

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’αυτή τη συλλογή τουλάχιστον; 

-Συγγραφέας Leo Buscaglia, σχεδιάστρια Iris Van Herpen, μουσικός Philip Glass, (όχι απαραίτητα για αυτή την συλλογή,αλλά και γενικότερα).

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα; 

-Γενικά δεν μετανιώνω εύκολα, θεωρώ ότι όλα είναι μέρος της διαδικασίας, εμπειρίες και μαθήματα. Αν έπρεπε όμως να μετανιώσω για κάτι, θα ήταν ότι στο παρελθόν δεν σεβάστηκα τον εαυτό μου όσο θα έπρεπε και αν έπρεπε να κάνω κάτι από την αρχή, αυτό θα ήταν να μπορώ να είμαι ευγνώμων και να λέω ευχαριστώ σε όσους στάθηκαν δίπλα μου και με έχουν βοηθήσει. Το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχω κάνει μέχρι σήμερα είναι ότι στο βωμό των συναισθημάτων, έχω  ηθελημένα επιτρέψει, να καταπατήσουν ό,τι πιο ιερό έχει ένας άνθρωπος.Την αξιοπρέπεια.

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; 

-Η διπροσωπία των ανθρώπων.

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; 

-Να ζεις, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις. Δεν ξέρω, δεν απαντώ. Στην ζωή όλα είναι κύκλος.

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν).

– Methexis. The secret garden. «Giom», Dr Zapp feat. Apple Rochez. Πορφυρό κόκκινο. Sweet and sour salad with dried forest fruits. 2010-20’. «Some spirits are never delivered».

* O ΜΚ by Marios είναι σχεδιαστής μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week. Παρουσιάζει τη νέα του συλλογή, την Κυριακή 29 Μαρτίου, στις 4.30 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής. 

Tryfonas Modestou: «Ως και πτυχιούχος Χημείας, έχω αναπτύξει έναν πρακτικό τρόπο σκέψης»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή;

-Απόλυτη ευτυχία στη πασαρέλα είναι όταν το μοντέλο νιώθει άνετα στο ρούχο του σχεδιαστεί, το εκφράζει και μεταφέρει στο θεατή τον δυναμισμό και τη θηλυκότητα της γυναίκας. Η ζωή έχει καλές και κακές στιγμές, όπως και στη πασαρέλα, πρέπει να είσαι δυνατός γεμάτος αυτοπεποίθηση για να ξεπεράσεις την οποιαδήποτε στιγμή.  

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Tι νοσταλγείτε περισσότερο; 

-Μόλις συμπληρώσω το οκτάωρο ύπνου που χρειάζεται για μια καινούρια μέρα, τότε ξυπνάω το πρωί. Νοσταλγώ τις στιγμές απο τα φοιτητικά μου χρόνια στο Λονδίνο.

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά; 

-Ως άνθρωπος γεμάτος χαρά, ενέργεια και ζωντάνια, είμαι πολύ θετικός και χαμογελαστός, τελευταία φορά που γέλασα με την καρδιά μου ήταν από ενα prank video στο youtube. Αντιθέτως είμαι άτομο που κλαίει σπάνια. Τελευταία φορά που έκλαψα ήταν όταν έφυγα από Λονδίνο για να επιστρέψω πίσω στην Κύπρο.

-Το βασικό σας ελάττωμα; Kαι προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας; 

-Η τελειομανία μου είναι και ελάττωμα και προτέρημα. Ως και πτυχιούχος Χημείας, έχω αναπτύξει έναν πρακτικό τρόπο σκέψης, ο οποίος, με βοήθησε να κατανοώ τον τρόπο που φτιάχνεται ένα ρούχο με διαφορετικό τρόπο και αντίληψη για το πως μια γυναίκα μπορεί να εκφράσει τη θηλυκότητά της. 

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε; 

-Κάθε άνθρωπος έχει την δική του προσωπικότητα και μόνο αυτός φτιάχνει την δική του ιστορία και πορεία.

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’αυτή τη συλλογή τουλάχιστον; 

-Συγγραφέας: Dan Brown. Σχεδιαστής μόδας: Donna Karan. Τραγουδιστής: Adele, η μουσική της βγάζει τόσα συναισθήματα και πόνο που με βοηθάνε να δημιουργήσω.

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα; 

-Δεν πρέπει ποτέ να μετανιώνεις για κάτι που έχεις κάνει, αντιθέτως παίρνεις όλα τα θετικά και προχωράς. Δεν θα άλλαζα κάτι από την αρχή. 

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; 

-Ο χαμός των ανθρώπων που αγαπώ.

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; 

-Ακολούθησε τα όνειρά σου και κάνε πάντα αυτό που αγαπάς. Θέσε στόχους στη ζωή σου και πίστεψε στον εαυτό σου, τότε μπορείς να καταφέρεις τα πάντα.

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν).

-Τίτλος Συλλογής: «A walk through the years, landscape of a beautiful afternoon». Δεν είναι ταινία, τραγούδι, χρώμα αλλά μια καλόγουστη φιλοσοφία της δικής μου ζωής και του τρόπου έκφρασης της προσωπικότητας μου. 

* O Tryfonas Modestou είναι σχεδιαστής μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week. Παρουσιάζει τη νέα του συλλογή, την Κυριακή 29 Μαρτίου, στις 7.30 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής. 

Athina Korda: «Θαυμάζω σχεδιαστές που προκαλούν τον εαυτό τους»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή;

-Για την πασαρέλα η απόλυτη ευτυχία ορίζεται σε ένα τέλειο και επιτυχημένο show. Υπάρχει όμως τελικά αυτό; Γιατί πάντα κάτι συμβαίνει έστω και την τελευταία στιγμή που θα σε διδάξει πως το τέλειο είναι λίγο δύσκολο να το επιτύχεις αν μπορείς και είσαι ειλικρινής κριτής του εαυτού σου. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή. Είναι αυτό που λέει ένα ρητό: «Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει μαζί του.»

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Τι νοσταλγείτε περισσότερο;

-Για αρχή, τα φιλιά του σκύλου μου είναι τα πρώτα που με επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Η αγάπη μου γι'αυτό που κάνω όμως, είναι μια μεγάλη κινητήρια δύναμη στο να αρχίσω και να συνεχίσω την μέρα μου. Μέχρι να γυρίσω σπίτι και να μοιραστώ τις υπόλοιπες στιγμές μου,  με τον σύζυγο μου ή τους φίλους μου. Αυτό που μπορώ να πω πως νοσταλγώ πολλές φορές είναι η ξεγνοιασιά και ο αυθορμητισμός που είχα ως έφηβη, κάτι που οι προτεραιότητες της ενηλικίωσης, άφησαν πίσω.

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά;

-Η αλήθεια είναι πως στη ζωή μου γενικότερα γελάω ή κλαίω και πολύ, αλλά και εύκολα. Δεν στερώ από τον εαυτό μου να εξωτερικεύει τα συναισθήματα του, όποια και αν είναι αυτά. Μέσα από αυτό απελευθερώνομαι.

-Το βασικό σας ελάττωμα; και προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας;

-Το βασικό μου ελάττωμα είναι η τελειομανία μου και αυτό πολλές φορές με κάνει αρκετά αυστηρή και ίσως λίγο παραπάνω κυνική από ότι θα έπρεπε. Παρόλα αυτά έχω μια πολύ αισιόδοξη ματιά απέναντι στα πράγματα και η αντίθεση αυτών, κρατάει από μόνη της, μια ισορροπία. Ο τρόπος που ερμηνεύονται τα πράγματα μέσα στο μυαλό του καθενός είναι μοναδικός. Αυτή η μοναδικότητα λοιπόν, μου δίνει την επιλογή να έχω ένα συγκεκριμένο τρόπο έκφρασης πάνω στη δουλειά μου και εν συνεχεία στη ζωή μου. Αν αυτό είναι ταλέντο ή όχι, θα το δείξει όπως λένε, η ιστορία.

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε;

- Έχω επηρεαστεί από διάφορες ιστορικές προσωπικότητες αλλά γενικά προσπαθώ να εκφράζω τον δικό μου ψυχισμό.

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’ αυτή τη συλλογή τουλάχιστον;

-Αυτοί που μου αρέσουν να διαβάζω, να ακούω ή τους θαυμάζω γι αυτό που αφήνουν πίσω τους, δεν αλλάζουν ανά συλλογή. Γενικά αγαπώ πολύ να διαβάζω βιβλία που με ταξιδεύουν και με βάζουν σε διαδικασία να σκέφτομαι, θαυμάζω σχεδιαστές που προκαλούν τον εαυτό τους και ακούω (αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιους), Nick Cave και Tim Buckley.

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα;

-Όσο κλισέ και να ακουστεί δεν μετανιώνω για αυτά που έχω κάνει και δεν θα άλλαζα τίποτα. Όλα όσα έχουν συμβεί με έχουν καθορίσει. Γενικότερα έχω κάνει αρκετές τρέλες στη ζωή μου, και να σας πω την αλήθεια συνεχίζω και κάνω αλλά κάτι «εξωφρενικό» όχι, δεν έχω κάνει ακόμα. Έχουμε καιρό…

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

-Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να μην μπορώ να αντιμετωπίσω τους φόβους μου.

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;

- «Find what you love and let it kill you», Charles Bukowski. Η καλύτερη συμβουλή ήρθε από ένα πολύ καλό μου φίλο ... «Να δίνεις στις καταστάσεις τη βαρύτητα που τους αρμόζει».

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα;  Φαγητό;  Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν).

-Τίτλος συλλογής, Antithesis A/W 15-16. Αν ήταν ταινία θα ήταν το «In The Mood For Love» του  Wong Kar Wai. Αν ήταν τραγούδι, το «Sweet Surrender» του Tim Buckley. Αν ήταν χρώμα θα ήταν το λευκό, φαγητό κάτι spicy, αν ήταν δεκαετία θα ήταν το σήμερα. Αν ήταν πρωτοσέλιδο θα ήταν αυτό: «Αnti-thesis. No Fear Of Conflict. Το νόημα παράγεται από τη διαφορά.»

* Η Athina Korda είναι σχεδιάστρια μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week. Παρουσιάζει τη νέα της συλλογή, το Σάββατο 28 Μαρτίου, στις 9 το βράδυ, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής. 

Georgia Margariti: «Εάν η συλλογή μου ήταν ταινία θα ήταν το Requiem for a Dream»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα;  Στη ζωή;

-Η αρμονία! Όταν δένουν όλα αρμονικά μεταξύ τους, το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Έτσι και στη ζωή όταν όλα γίνονται αρμονικά το αποτέλεσμα είναι μαγικό!  

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Tι νοσταλγείτε περισσότερο; 

-Εκτός από τον καφέ; Η όρεξη για δημιουργία και το να εκμεταλλευτώ ακόμα μια μέρα στο έπακρο. Νοσταλγώ πολύ τα φοιτητικά μου χρόνια στην Θεσσαλονίκη! Έζησα πολύ όμορφες στιγμές σε συνδυασμό με την αύρα αυτής της πολύ ιδιαίτερης πόλης….

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά; 

-Γελάω πολύ συχνά, και αυτό το οφείλω στους ανθρώπους που έχω καθημερινά δίπλα μου. Την τελευταία φορά που έκλαψα, πραγματικά δεν την θυμάμαι! 

-Το βασικό σας ελάττωμα; Kαι προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας; 

-Το βασικό μου ελάττωμα είναι ότι είμαι τελειομανής, θέλω να γίνονται τα πράγματα όπως τα έχω φανταστεί μέσα στο μυαλό μου… Ίσως αυτό να είναι και ένα από τα προτερήματα μου ορισμένες φορές.

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε; 

-Mε τον Martin Luther King. Με τους αγώνες του κατά των φυλετικών διακρίσεων και το ότι δολοφονήθηκε για τα πιστεύω του… 

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’αυτή τη συλλογή τουλάχιστον;  

Μου αρέσει πολύ ο Oscar Wilde. Έχει γράψει εκπληκτικά πράγματα. Από σχεδιαστές πραγματικά δεν μπορώ να διαλέξω. Ίσως τον Yohji Yamamoto κι αυτό γιατί τα ρούχα του είναι μοναδικά και πολύ ιδιαίτερα. Μ'αρέσει πολύ η κλασική μουσική, έκανα για χρόνια μαθήματα πιάνου και τρομπέτας, ένας από τους αγαπημένους μου συνθέτες είναι ο Carl Czerny. 

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα; 

-Δεν μετανιώνω για κάτι που έκανα, γιατί θεωρώ ότι οποιαδήποτε επιλογή κάνεις στην ζωή σου, βγαίνεις πιο δυνατός. Το πιο εξωφρενικό είναι που άφησα την Θεσσαλονίκη. Μου φαινόταν τόσο δύσκολο να αποχωριστώ τους φίλους μου, την δουλειά μου, τον χαλαρό ρυθμό αυτής της πόλης και όλο αυτό το «οικογενειακό» κλίμα που υπάρχει εκεί.

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; 

-Γενικά, φοβάμαι την απώλεια. Να μην χάσω ανθρώπους που αγαπάω.

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; 

-«Το να ζει κανείς είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο. Οι περισσότεροι απλώς υπάρχουν», Oscar Wilde. Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει, είναι να ζω την κάθε μέρα όσο πιο έντονα μπορώ γιατί οι στιγμές είναι μοναδικές, και δεν γυρίζουν πίσω.

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν).

-Λοιπόν, εάν ήταν ταινία θα έλεγα το Requiem for a Dream, εάν ήταν τραγούδι το Dark Paradise από Lara Del Ray, εάν ήταν χρώμα το μαύρο (καθώς είναι ένα χρώμα που αγαπώ), εάν ηταν φαγητό fajitas. Τίτλος: All you got to do is just «think outside of the box».

* H Georgia Margariti είναι σχεδιάστρια μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week στο διαγωνισμό New Designers Awards. Παρουσιάζει τη νέα της συλλογή, την Κυριακή 29 Μαρτίου, στις 4.30 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής. 

Ioakeim Mitakos: «Θα ήθελα να ταυτιστώ με τον Leonardo da Vinci»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή; 

-Η απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα για μένα, ως σχεδιαστή, είναι να καταφέρω να επικοινωνήσω με το κοινό που παρακολουθεί το ντεφιλέ την ιστορία πάνω στην οποία βάσισα τη συλλογή μου. Στη ζωή η απόλυτη ευτυχία μπορεί να κρύβεται παντού, από μια βόλτα με φίλους μέχρι και το μοναχικό άκουσμα μιας αγαπημένης μελωδίας.

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Tι νοσταλγείτε περισσότερο; 

-Το πρωί με βοηθάει να ξυπνάω ο αγαπημένος μου μουσικός σταθμός που έχω ορίσει ως ξυπνητήρι. Νοσταλγώ τον πρωινό, ελληνικό καφέ και τις πρωινές συζητήσεις που κάναμε με τον παππού και τη γιαγιά μου.

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά;

-Σήμερα το πρωί με ένα πραγματικά αστείο περιστατικό που συνέβη στο ατελιέ. Τελευταία φορά που έκλαψα με την ψυχή μου ήταν ένα βραδυ πριν από λίγο καιρό. Ένα τραγούδι με γύρισε σε αυτά που θέλω να ξεχάσω.

-Το βασικό σας ελάττωμα; Kαι προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας; 

-Το μεγαλύτερο μου ελάττωμα είναι οι ανασφάλειες μου. Το μεγαλύτερο μου προτέρημα η αισιοδοξία μου. Αν μπορούσα να ορίσω κάτι σαν ταλέντο μου, αυτό θα ήταν η δυνατότητα να φαντάζομαι ρούχα...

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε; 

-Θα ήθελα να ταυτιστώ με τον Leonardo da Vinci για να δω και να καταλάβω πως αντιλαμβανόταν τον κόσμο μια τόσο πολυσχιδής προσωπικότητα. 

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’αυτή τη συλλογή τουλάχιστον; 

-Αγαπημένος συγγραφέας, Εμμανουήλ Ροΐδης. Αγαπημένος σχεδιαστής, Alexander McQueen. Αγαπημένοι μουσικοί, η Μαρία Κάλλας, η Bjork, οι Royksopp.

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα; 

-Μετανιώνω που στο παρελθόν έδωσα περισσότερη βαρύτητα απ'όση τελικά άξιζε σε λόγια και συμπεριφορές. Τίποτα δε θα έκανα από την αρχή. Το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχω κάνει είιναι μια βόλτα με το τρενάκι του τρόμου στη Στοκχόλμη.

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; 

-Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι η ακούσια μοναξιά.

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; 

-Το αγαπημένο μου απόφθεγμα είναι το «κάθε τέλος μια αρχή». Μια φράση που αγαπώ και επαναλαμβάνω συχνά είναι το «tomorrow is another day». Καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει είναι να ακούω πάντα την εσωτερική φωνή.

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν). 

-Ο τίτλος της συλλογής είναι Custodia. Αν ήταν ταινία θα ήταν το Kill Bill. Αν ηταν τραγούδι, το Bachelorette  της Bjork. Αν ήταν χρώμα, ξεκάθαρα χακί. Αν ήταν φαγητό θα ήταν σούπα βελουτέ. Αν ήταν δεκαετία θα ήταν 30s. Lacta alea est. 

* O Ioakeim Mitakos είναι σχεδιαστής μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week. Παρουσιάζει τη νέα του συλλογή, την Κυριακή 29 Μαρτίου, στις 8.30 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής. 

Αziina: «​Το fashion icon μου είναι η Diane von Furstenberg»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή; 

-Επιτυχία στην πασαρέλα είναι να αισθάνεσαι ικανοποίηση όταν βλέπεις τις δημιουργίες σου να παίρνουνε υπόσταση. Στη ζωή είναι να φοράνε τα ρούχα σου δυναμικές γυναίκες με αυτοπεποίθηση.

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Tι νοσταλγείτε περισσότερο; 

-Το πρωινό ξύπνημα οφείλεται στον γάτο μου και η απόλαυση βρίσκεται σε μια κούπα τσάι. Τα ταξίδια! Πέρα από τη μόδα μου αρέσει να εξερευνώ νέους τόπους και πολιτισμούς.

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά;

-Αυτή την εβδομάδα έχω προλάβει να κάνω και τα δύο! Τις περισσότερες φορές που γελάω με την καρδιά μου είναι όταν είμαι με τις κολλητές μου. Συνήθως γελάμε με πράγματα τα οποία εμείς θεωρούμε αστεία. Για παράδειγμα την τελευταία φορά που γελάγαμε για ώρα ήταν όταν παίζαμε με μια εφαρμογή στο κινητό, το Dubmαsh. Γενικά πιστεύω ότι όταν έχεις ανθρώπους γύρω σου που ξέρεις και επικοινωνείς απόλυτα μαζί τους και το πιο μικρό γεγονός μπορεί να φανεί αστείο.

-Το βασικό σας ελάττωμα; Kαι προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας; 

-Το βασικό ελάττωμα μου είναι ότι είμαι ντροπαλή μερικές φορές. Το προτέρημά μου είναι ότι προσπαθώ πάντα να βλέπω την θετική πλευρά και πιστεύω ότι το ταλέντο μου είναι η δημιουργική προσέγγιση στην ζωή. 

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε; 

-Το fashion icon μου είναι η Diane von Furstenberg. Την θαυμάζω ως μια ισχυρή business woman που μπορεί και παραμένει θηλυκή και σέξι, κάτι που φαίνεται στις κολεξιόν της. 

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’αυτή τη συλλογή τουλάχιστον; 

-Αγαπημένος συγγραφέας μου είναι ο Paolo Coelho και ο καλλιτέχνης που με ενέπνευσε γι’αυτή τη συλλογή ο James Nares.

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα; 

-Δεν μου αρέσει να μετανιώνω για πράγματα, πιστεύω στο ό,τι έγινε έγινε και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μάθουμε απο αυτό και να προχωρήσουμε. Είμαι αρκετά αυθόρμητη και συχνά βρίσκομαι σε ασυνήθιστες καταστάσεις. Το πιο εξωφρενικό πράγμα που μου έχει συμβεί είναι όταν μας κυνήγησε ένας ελέφαντας, κάνοντας safari στο Kruger Park στη Νότια Αφρική, όπου και γεννήθηκα.

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; 

-Να σταματήσω να απολαμβάνω τη ζωή.

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; 

-Όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος. Όταν σκέφτομαι έτσι σχεδόν πάντα καταλήγω σε θετικό αποτέλεσμα.  Είναι τρόπος ζωής. Η καλύτερη συμβουλή που μου έχει δοθεί είναι να πιστεύω στον εαυτό μου και στις ιδέες μου.

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν). 

-H νέα συλλογή «The flowing Wanderer» για τη σεζόν Φθινόπωρο/Χειμώνας 2015/2016 είναι εμπνευσμένη από τη διάσημη σειρά τέχνης «Single Stroke» του James Nares. Η ροή μιας πινελιάς, στη σειρά του Nares συνδυάζει ταυτόχρονα παρόμοια, αλλά και διαφορετικά στοιχεία, αποτυπώνοντας έτσι μια αλληλουχία κίνησης σε ακινησία. 

* H Azzina είναι σχεδιάστρια μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week στο διαγωνισμό New Designers Awards. Παρουσιάζει τη νέα της συλλογή, την Κυριακή 29 Μαρτίου, στις 6.30 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής. 

Aris Antoniou: «Δεν μ'αρέσει η extravagan-σα, θέλω ρούχα που να είναι wearable!»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή;

-Δεν έχω βιώσει την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα... Είμαι τελειομανής και πάντα θα εστιάζω σε λάθη! Λάθη, τα οποία, ο κόσμος δεν μπορεί να αντιληφθεί αλλά εγώ τα βλέπω και μου την «σπάνε». Θέλω όλα να είναι «τέλεια», όμως το τέλειο είναι υποκειμενικό και τα δικά μου standards είναι ιδιαίτερα υψηλά οπότε δεν είμαι ποτέ ευχαριστημένος. Πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης κι εγώ θέλω να φτάσω στην κορυφή, πράγμα αρκετά παράδοξο μιας και το motto μου είναι «sky is the limit». Ωστόσο είμαι αρκετά χαρούμενος όταν βλέπω την ανταπόκριση του κόσμου και ακούω θετικά σχόλια για την δουλειά μου. Είμαι νέος σχεδιαστής και έχω καταφέρει να κερδίσω ένα ικανοποιητικό κοινό, αυτό ναι, το θεωρώ εν μέρει «ευτυχία». Θα ήθελα να μου ξανακάνεις την ερώτηση όταν θα γίνει το «2AS» πολυεθνικό brand. Όσο για την ζωή, «less is more». Ευτυχία είναι ένα ωραίο δείπνο με φίλους και ένα καλό κρασί! Εγώ δεν μαγειρεύω αλλά είμαι εξαιρετικά «ταλαντούχος» στο να παραγγέλνω ή τουλάχιστον έτσι έχω ακούσει. 

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Tι νοσταλγείτε περισσότερο; 

-Συνήθως το κινητό μου και τα επαναλαμβανόμενα ξυπνητήρια … Βέβαια για παν ενδεχόμενο ζητάω και από μια καλή μου φίλη να με παίρνει τηλέφωνο για να σιγουρευτεί ότι όλα πήγαν καλά και ότι κατάφερα να ξυπνήσω. Είμαι εραστής του ύπνου κι αυτή είναι μια σχέση μακροχρόνια, μπορεί να καταλήξει σε «γάμο», δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Νοσταλγώ πολλά πράγματα κατά καιρούς. Κυρίως την οικογένεια μου και το σπίτι μου στην Κύπρο.

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά;

-Γελάω αρκετά συχνά, κλαίω όμως συχνότερα. Τελευταία φορά που γέλασα μέχρι δακρύων ήταν χθες το βράδυ. Αν θυμάμαι καλα χθες ήταν και η τελευταία φορά που έκλαψα, αν το «κλαίω από τα γέλια» μπορεί να καλύψει την ερώτηση.

-Το βασικό σας ελάττωμα; Kαι προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας; 

-Το βασικό μου ελάττωμα είναι και το προτέρημα μου. Είμαι αρκετά αλαζόνας. Πολλές φορές αυτό είναι θετικό γιατί έτσι τολμάω να κάνω μεγάλα βήματα με σιγουριά και αυτοπεποίθηση, κι άλλες είναι αρνητικό γιατί υπερεκτιμάω τον εαυτό μου και τις δυνατότητες μου, υποτιμώντας καταστάσεις και συγκυρίες. Σε αυτό το σημείο δρω παρορμητικά και «πέφτω και σπάω τα μούτρα μου», it's ok όμως, ξανασηκώνομαι, χαμογελάω και συνεχίζω. Αυτό είναι κάτι που έχω μάθει να κάνω καλά και νομίζω πως όλοι πρέπει να το ενστερνιστούν, αν αποφασίσουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με την μόδα.

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε; 

-Με καμία. Βλέπεις όσοι ξέρουν και διαβάζουν ιστορία μπορούν να ανατρέξουν στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου και να μάθουν το τέλος. Εγώ τώρα ξεκίνησα, θα αργήσετε να μάθετε το τέλος και ελπίζω στο μέλλον να μπορώ επάξια να ταυτίζομαι με τον Άρη Αντωνίου, ξέρεις, φήμες λένε ότι θα γράψει ιστορία.

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’αυτή τη συλλογή τουλάχιστον; 

-Αγαπώ J.K.Rowling, ξέρω είναι κάπως παιδικό, ωστόσο κι εγώ παιδί είμαι ακόμα, μ'αρέσει το fiction και το παραμύθι καθώς και το πόσο ατμοσφαιρικά το παρουσιάζει μέσω λέξεων, δημιουργώντας εικόνες στο μυαλό. Chanel χωρίς δεύτερη σκέψη. Διαχρονική και απόλυτα φορέσιμη, δεν μ'αρέσει η extravagan-σα, θέλω ρούχα που να είναι wearable! Ακούω τα πάντα ανάλογα με την διάθεση μου, η οποία, δεν είναι και ιδιαίτερα σταθερή. Αυτήν την στιγμή ακούω Μad Radio, παίζει Robin Schultz. Αγαπώ Robin!

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα; 

-Δεν μετανιώνω για τίποτα. Δεν θα έκανα τίποτα από την αρχή. Ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα, με έχει φέρει ως εδώ. Μ'αρέσει η ζωή μου τώρα. Δεν θα ρίσκαρα να έκανα κάτι διαφορετικά γιατί μπορεί να μην ήμουν εδώ που είμαι τώρα. Έχω κάνει αρκετά εξωφρενικά πράγματα στην ζωή μου. Ήταν τα γενέθλια μου και δούλευα πυρετωδώς. Κάποια στιγμή μπούχτησα και παίρνω ένα πρακτορείο τηλέφωνο. Εκείνο το απόγευμα έκλεισα 12 εισιτήρια για Μύκονο, για μένα και την παρέα μου. Γιόρταζα τα γενέθλια μου για τρεις ημέρες. Πέρασα καταπληκτικά, ήταν από τα καλύτερα γενέθλια που έχω κάνει.

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

-Η μοναξιά. Μεγάλωσα με ένα μεγάλο οικογενειακό και κοινωνικό κύκλο. Δεν έχω μάθει να είμαι μόνος μου. Δεν θέλω να είμαι μόνος μου!

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; 

-«Η δυσφήμηση είναι η καλύτερη διαφήμιση». Πολλές φορές κατηγορήθηκα ότι αντιγράφω σχεδιαστές, ότι δεν έχω πτυχίο και γι'αυτό είμαι «άσχετος» από μόδα, πράγμα που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί είναι πρόβλημα. Ο Alexander McQueen  δεν είχε κάποια πιστοποίηση, άσχετο δεν τον λες παρόλα αυτά. Είχα επίσης πολλές αρνητικές και πικρόχολες κριτικές για τις συλλογές μου άνευ λόγου και αιτίας... Ευτυχώς πλέον έχω μάθει να «φιλτράρω», δεν με αγγίζουν τα ανούσια σχόλια. Κρατάω την αρνητική-ουσιαστική κριτική για να γίνω καλύτερος. Στο grand finale κάθε διαφήμιση ευπρόσδεκτη, τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. 

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν).

-«Touch of Chic». Αν ήταν ταινία θα ήταν ασπρόμαυρη και βουβή, αν ήταν τραγούδι θα ήταν νοσταλγικό και θα έπαιζε σε pick-up. Αν ήταν χρώμα θα ήταν η τριλογία «μαύρο, άσπρο, κόκκινο». Αν ήταν φαγητό, αμβροσία και σίγουρα θα είναι ένα ταξίδι στις δεκαετίες του '20, του '50 και του '70.

* Ο Aris Antoniou είναι σχεδιαστής μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week στο διαγωνισμό New Designers Awards. Παρουσιάζει τη νέα του συλλογή, την Κυριακή 29 Μαρτίου, στις 7.30 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής. 

Dimale: «Να κοιτάς μπροστά, ποτέ πίσω»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή;

-Η απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα είναι η απόλυτη επιτυχία της εκάστοτε collection. Tην οποία καταλαβαίνεις από την απόλυτη αποδοχή του κοινού και από την εμπορική επιτυχία κατόπιν. Στην ζωή απλά δεν υπάρχει απόλυτη ευτυχία, μόνο μικρές ευτυχισμένες στιγμές.

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Tι νοσταλγείτε περισσότερο; 

-Ένα καλό ελπιδοφόρο όνειρο! Τον ελεύθερο χρόνο για ξένοιαστες διακοπές.

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά; 

-Κάθε στιγμή που συμβαίνει κάτι αστείο είναι μια ευκαιρία για να γελάσει κάποιος πολύ. Και μέσα από την καλή διάθεση που καλλιεργεί να κρατάει τα δάκρυα μακριά.                                                                      

-Το βασικό σας ελάττωμα; Kαι προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας; 

-Το βασικότερο ελάττωμα είναι η επιδίωξη της τελειότητας.  Το βασικότερο προτέρημα η υπομονή και επιμονή για την επίτευξη της. Το ταλέντο είναι η δυνατότητα να γίνεται η κάθε έμπνευση πράξη.

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε; 

-Με τον Αλέξανδρο της Μακεδονίας που κατακτούσε πάντα τους στόχους του. 

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’αυτή τη συλλογή τουλάχιστον; 

-Συγγραφέας: Philippe Besson,  σχεδιαστής: Cristobal Balenciaga, μουσικός: Abel Korzeniowski. 

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα; 

-Δεν έχει νόημα να μετανιώνεις όταν έχεις πράξει  με λάθος τρόπο. Απλά προχωράς μπροστά φροντίζοντας να μην επαναλάβεις το ίδιο λάθος. Από την αρχή πρέπει να ξεκινάς ξανά και ξανά καθετί που λαχταράς να  καταφέρεις και δεν έχει με την πρώτη το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το πιο εξωφρενικό πράγμα δεν το έχω κάνει ακόμα.

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; 

-Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα ανασταλτικό, φροντίζεις να το καταπολεμάς μέσω της αδιάλειπτης δημιουργίας.

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; 

-Απόφθεγμα: «Γεννήθηκα για να αγαπώ και όχι για να μισώ», Αντιγόνη, Σοφοκλής. Φιλοσοφία ζωής: «Res, non verba». Καλύτερη συμβουλή: Να κοιτάς μπροστά, ποτέ πίσω.

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν).

-Ταινία: Grand Hotel. Τραγούδι: Une belle histoire. Χρώμα: Γραφίτης. Φαγητό: Μαύρο Χαβιάρι. Δεκαετία: ‘20s.  Τίτλος : Tendency towards elegance.                                                         

* Οι Dimale είναι ο Αλέξανδρος Νικολόπουλος και ο Δημοσθένης Δημάκος, σχεδιαστές μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week στο διαγωνισμό New Designers Awards. Παρουσιάζει τη νέα του συλλογή, την Κυριακή 29 Μαρτίου, στις 6.30 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής. 

Μakis Tselios: «Tαυτίζομαι με τον Ομηρικό Οδυσσέα»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα;   Στη ζωή;

-Το αληθινό, αυθόρμητο χειροκρότημα που επιβραβεύει τη δουλειά κάθε collection. Όσο για τη ζωή, η εκτίμηση των ανθρώπων και καλή υστεροφημία που θέλω να πιστεύω ότι με ακολουθεί . 

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Τι νοσταλγείτε περισσότερο;

-Η σκέψη ότι έρχεται σύντομα το καλοκαίρι… O πολύ πρωινός περίπατος στο γιαλό και η παρέα των ψαράδων στο νησί. 

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά;

-Έκλαψα από τα γέλια σε μια καταπληκτική, ελληνική κωμωδία από εκείνες τις ασπρόμαυρες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου .

-Το βασικό σας ελάττωμα; Και προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας;

-Είμαι απόλυτος, ειλικρινής, αγαπώ χωρίς καμία υστεροβουλία τους ανθρώπους.

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε;

-Με τον Ομηρικό Οδυσσέα! ( Γεννήθηκα στην Ιθάκη και την αγαπώ). 

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι αυτή τη συλλογή τουλάχιστον.

-Αγαπημένοι συγγραφείς, Καζαντζάκης και Μάνος Ελευθερίου. Aγαπημένος σχεδιαστής Αlaia  και μουσικός, Χατζιδάκις.

-Γιατί μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα;

-Που δεν έκανα πολλά ταξίδια. Θα γύριζα τη ζωή πίσω στο 1987. 

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερoς φόβος σας;

-Να μη φύγουν από τη ζωή αγαπημένα μου πρόσωπα.

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; H καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;

-Η αγάπη που δίνεις σου επιστρέφει πολλαπλάσια. Μια καινούρια ημέρα ξημερώνει… Ακόμη περιμένω την καλύτερη (συμβουλή). 

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Kι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times;

Οι 1000 αποχρώσεις του μαύρου. Strangers in the night. Iβουά. Θαλασσινά κοχύλια. Δεκαετία '30. Δεν έχω λόγια …

* O Makis Tselios είναι σχεδιαστής μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week. Παρουσιάζει τη νέα του συλλογή, το Σάββατο 28 Μαρτίου, στις 7 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής. 

Dimitris Ordoulidis: «Ορισμένα πράγματα ειναι καλό να μένουν μυστικά»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή;

-Το δυνατό χειροκρότημα στο τέλος του show ως αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς. Είναι απλά η ηθική ικανοποίηση ότι επιτεύχθηκε ο στόχος! Τα αγαθά κόποις κτώνται… Να ξυπνάς το πρωί με χαμόγελο και όρεξη για δημιουργία. 

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Tι νοσταλγείτε περισσότερο; 

-Το ξυπνητήρι μου! Μου δείχνει ότι μια νέα μέρα ξεκινάει με νέες δημιουργίες, νέες ιδέες και νέες προκλήσεις. Τα φοιτητικά μου χρόνια στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Φίλοι, έρωτες, ξενύχτια. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά; 

-Είμαι ένας άνθρωπος που τέτοια συναισθήματα αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μου.

-Το βασικό σας ελάττωμα; Kαι προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας; 

-Χμμμ.. Μεγαλύτερο ελάττωμα μου θα έλεγα την έλλειψη υπομονής, ενώ τεράστιο πλεονέκτημα την εύκολη προσαρμογή. Όπως λέει και ο Δαρβίνος «Δεν είναι τα πιο δυνατά είδη που επιβιώνουν ή τα πιο έξυπνα, αλλά αυτά που ανταποκρίνονται καλύτερα στις αλλαγές.» Το ταλέντο μου θα έλεγα ότι είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι την κοινωνία ως ένα σύνολο μοναδικών μεταβλητών, οι οποίες, μπορούν και συνυπάρχουν αρμονικά σε μια δημιουργία. 

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε; 

-Με τον Wassily Kandinsky, διότι θεωρώ ότι αντιλαμβάνομαι το design και την τέχνη όπως θα το έκανε και εκείνος.

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’αυτή τη συλλογή τουλάχιστον; 

-Σχεδιαστής: Haider Ackermann. Μουσικός: Michael Jackson. Συγγραφέας: Oscar Wilde. Για τη συλλογή εμπνεύστηκα από τον μοντερνισμό και την φιλοσοφία του Bauhaus.

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα; 

-Για τις στιγμές που φοβήθηκα και δεν έζησα. Δεν μετανιώνω για κάτι. Μέσα απο τα λάθη και τις αδυναμίες μου έγινα αυτός που είμαι σήμερα. Ορισμένα πράγματα ειναι καλό να μένουν μυστικά. 

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; 

-Να μη μπορώ να ζώ την ζωή στο έπακρο.

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; 

-«Όλα τα λεφτά του κόσμου δεν θα είχαν αξία αν δεν υπήρχαν οι γυναίκες», Αριστοτέλης Ωνάσης. «Μην στεναχωριέσαι για όσα μπορείς να αλλάξεις και για όσα δεν μπορείς», by a friend of mine.

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν).

-Gender noise: The Unisex Generation
Ταινία: Blade Runner by Ridley Scott
Τραγούδι: Michael Jackson – Black and White
Δεκαετία Bauhaus 20s’-30s’
Φαγητό: Sushi
Χρώμα: Μαύρο

* Ο Dimitris Ordoulidis είναι σχεδιαστής μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week στο διαγωνισμό New Designers Awards. Παρουσιάζει τη νέα του συλλογή, την Κυριακή 29 Μαρτίου, στις 6.30 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής.   

Fotini Baka: «Βασικό μου προτέρημα είναι τα μάτια μου»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή;

-Η πασαρέλα αποτελεί το μέσo προβολής της μόδας, δυνατότητα της ελευθερίας της έκφρασης,  μια καινούρια ιδέα. Το όνειρο. Το όραμα. Και η συνέχεια. Η εξέλιξη. Αποτελεί την απόλυτη ευτυχία στη μόδα. Στη ζωή η ευτυχία καθρεφτίζεται μέσα από την αγκαλιά της οικογένειας μου και των δικών μου ανθρώπων. 

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Tι νοσταλγείτε περισσότερο;

-Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται… Το πρωινό ξύπνημα είναι μια ρουτίνα δύσκολη για τους περισσότερους ανθρώπους. Από την στιγμή που χτυπάει το ξυπνητήρι, πεταγόμαστε από το κρεβάτι και με γρήγορες, βιαστικές κινήσεις προετοιμαζόμαστε για τη δουλειά. Όπως ακριβώς ξεκινάει η μέρα μας, έτσι εξελίσσεται και με τον ίδιο τρόπο τελειώνει. Γι ΄αυτό δεν χάνω την ευκαιρία να ανοίξω το ραδιόφωνο αμέσως και να ευχηθώ να είναι ο μπαμπάς μου στην Αθήνα για να μου φτιάξει ένα καφέ από τα χεράκια του (αξία ανεκτίμητη).

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά; 

-Το χιούμορ έχει αποδειχθεί ότι ενισχύει τη ψυχική και σωματική μας υγεία καθώς επίσης και την κοινωνική μας ζωή. Προστατεύει την καρδιά από τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής, χαλαρώνει τους μύες και το σώμα καθώς μειώνει τις ορμόνες του άγχους. Είναι υγεία! Δεν χάνω ευκαιρία να γελάω με τη καρδιά μου καθημερινά, γελάω και κριτικάρω τη καθημερινή μου ζωή κάθε στιγμή, ειδικά όταν βρίσκομαι με τα αδέρφια μου δε σταματάμε να κριτικάρουμε ο ένας τον άλλον. Πριν από λίγες ημέρες όταν συνειδητοποίησα απότομα ότι το το bullying μπορεί να βρίσκεται στη διπλανή μας πόρτα και εμείς να μην τον βλέπουμε. 

-Το βασικό σας ελάττωμα; Kαι προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας; 

-Όλες οι  γυναίκες έχουν ένα βασικό ελάττωμα... Πολλές φορές ξεχνούν τι αξίζουν. Βασικό μου προτέρημα είναι τα μάτια μου, μπορώ να βλέπω και να διακρίνω αυτό που ο άλλος προσπαθεί να μου αποκρύψει, ενώ ταυτόχρονα βλέπω τη ζωή δημιουργώντας τις δικές μου προσωπικές εικόνες. Αυτό είναι ταλέντο. 

 -Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε; 

-Με καμία. 

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’αυτή τη συλλογή τουλάχιστον; 

-Αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι οι πιτσιρικάδες που γράφουν με spray στους τοίχους απίστευτα συνθήματα. Ο αγαπημένος μου σχεδιαστής μόδας δεν θα μπορούσε να ήταν άλλος από τον αρωγό των σκέψεων μου και εμπνευστή μου,  ο διεθνής σχεδιαστής Μιχάλης Ασλάνης. Ο άνθρωπος που μου έδωσε την ευκαιρία να βρεθώ δίπλα του και να μάθω τον κόσμο της μόδας από τη δική του μοναδική δημιουργική ματιά. «Η μόδα πρέπει να είναι προκλητική. Δεν ταιριάζει με την συμβατικότητα», αποτελεί τη συμβουλή του σε κάθε μου βήμα. Με τη μουσική ζωγραφίζεις ήχους, πετάς στα αστέρια, γνωρίζεις διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες και επικοινωνείς. Ανάλογα με τη διάθεση, όλα τα είδη μουσικής και όλοι οι μουσικοί γίνονται στιγμιαία οι αγαπημένοι μου.

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα;

-Μετανιώνω κάθε φορά που πιάνω τον εαυτό μου να μετανιώνει. Δεν θα άλλαζα τίποτα από τη ζωή μου, δεν θα ξεκινούσα τίποτα από την αρχή. Κάθε βίωμα έρχεται για κάποιους λόγους που μας ξεπερνούν, αυτή είναι η μαγεία της ζωής. Και ποιος κρίνει το εξωφρενικό; Μπορεί όλα που έχω κάνει να είναι εξωφρενικά!

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; 

-Η  σωματική και/ή πνευματική αδράνεια. 

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; 

-«Χρειάζεται πάντα μια δόση τρέλας για να αντιμετωπίσεις το πεπρωμένο». Marguerite Yourcenar. Η ζωή είναι ωραία αρκεί να ξέρεις να την ζεις. «Η έμπνευση έρχεται κατά τη διάρκεια της δουλειάς, όχι πριν από αυτήν», η καλύτερη συμβουλή του Μιχάλη Ασλάνη.

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν).

-«Εffortless chic» ως τίτλος της συλλογής, ταινίας και τραγουδιού. Αν ήταν χρώμα σίγουρα θα ήταν το λευκό, αν ήταν φαγητό θα ήταν μια σούπα λαχανικών βελουτέ. Η δεκαετία του ‘70 χαρακτηρίζει απόλυτα τον τίτλο effortless chic.  Τίτλος για πρωτοσέλιδο «Fashion in not only clothes, is something more, is an idea. Less is more!»

* Η Fotini Baka είναι σχεδιάστρια μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week στο διαγωνισμό New Designers Awards. Παρουσιάζει τη νέα της συλλογή, την Κυριακή 29 Μαρτίου, στις 5.30 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής. 

Leon by Ilias Wia: «Κάθε χειμώνα νοσταλγώ το καλοκαίρι και το ανάποδο»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή;

-Η ευτυχία είναι πολύ ιδιαίτερη έννοια. Για μένα, κρατάει στιγμές και το κλισέ του όταν βγαίνω στην πασαρέλα δεν με αντιπροσωπεύει. Πίσω σε όλο τον χαμό και στο τρέξιμο,  να κλέβω ματιές στο μόνιτορ και να βλέπω τα ρούχα μου στην πασαρέλα. Όσο για την ζωή, κρατάω πάλι την ίδια στάση. Ότι δηλαδή είναι στιγμές, όπως το παγωτό το καλοκαίρι, μετά το μπάνιο στην θάλασσα, όσο κάθομαι στην σκιά στο μπαλκόνι του εξοχικού μου.

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Tι νοσταλγείτε περισσότερο; 

-Κάθε πρωί ξυπνάω αργοπορημένος, οπότε κάνω πέρα την ρεαλιστική απάντηση, «το ξυπνητήρι» και θα μιλήσω για την ανάγκη μου στην εξερεύνηση. Μου αρέσει να μην ξέρω τι με περιμένει, μου αρέσουν οι προκλήσεις, η μοναδικότητα κάθε μέρας που δεν θα πετάξω στα σκουπίδια. Νοσταλγία, μία πολύ αγαπημένη μου λέξη. Με χαρακτηρίζω νοσταλγικό, η νοσταλγία είναι γλυκόπικρη, σαν την κάθε μας μέρα. Νοσταλγώ το χθες, σε βαθμό να μην με θλίβει αλλά να με κάνει καλύτερο και να μαθαίνω να εξελίσσομαι, να γίνομαι καλύτερος. Κάθε χειμώνα νοσταλγώ το καλοκαίρι και το ανάποδο.

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά; 

-Γελάω πολύ, πάρα πολύ. Συνήθως με περιστατικά, όχι με αστεία. Μισώ τα ανέκδοτα. Γελάω με την παρέα μου σχεδόν κάθε μέρα, είμαστε σε διαρκή επικοινωνία. Τελευταία φορά ήταν πριν ένα λεπτό μιλώντας στο ομαδικό μήνυμα μας στο Facebook, σε σημείο να τρέξουν δάκρυα. Ξεσπάω όταν κλαίω, νομίζω ήταν πριν αρκετό καιρό λόγω δουλειάς. 

-Το βασικό σας ελάττωμα; Kαι προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας; 

-Βασικότερο μου ελάττωμα είναι ότι γκρινιάζω, σχεδόν για τα πάντα, ανεξαρτήτως ώρας και μέρους. Προτέρημα μου είναι ότι είμαι υπομονετικός. Ταλέντο μου είναι η δημιουργία. Σχεδιάζω ρούχα, γράφω, ζωγραφίζω, μαγειρεύω. Ό,τι έχει να κάνει με υλοποίηση ιδέας μου και πειραματισμού γύρω από τις τέχνες κάθε είδους. 

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε; 

-Χωρίς καμία σκέψη, με την στάση ζωής της Frida Kahlo, μία καλλιτέχνιδας με φαίνεσθαι και είναι. Δυνατή προσωπικότητα που έμεινε στην ιστορία για το έργο, την εικόνα και το πάθος της για την τέχνη και την ζωή, όσο δύσκολη κι αν ήταν για αυτή.

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι'αυτή τη συλλογή τουλάχιστον; 

-Διαβάζω πολύ και είναι δύσκολη ερώτηση, αλλα θα επιλέξω ποίηση και Μαρία Πολυδούρη. Σχεδιαστή μόδας, λίγο πιο δύσκολο, αλλά Tom Ford. Αγαπημένη μουσικός, χωρίς δεύτερη σκέψη, Florence Welch.

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα; 

-Μετανιώνω για ευκαιρίες που είχα, δεν είδα και έτρεξαν μακριά, και το κατάλαβα αρκετά αργά. Από την αρχή θα έκανα σπουδές, λατρεύω την γνώση, το διάβασμα και ό,τι πάει πακέτο. Εξωφρενικές καταστάσεις ζω κάθε μέρα, σουρεάλ, χωρίς να αφορούν εμένα άμεσα αλλά αλήθεια μου είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω.

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; 

-Έχω πολύ χαζούς φόβους. Θα έλεγα την εντομοφοβία αλλά νομίζω περισσότερο φοβάμαι τους κλειστούς χώρους, με βάση πάντα τον εγκλωβισμό μου μέσα σε αυτούς.

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; 

-«Η τύχη και η ψυχική διάθεση κυβερνούν τον κόσμο», είχε πει ο François de La Rochefoucauld. Αγαπάω την αισιοδοξία στον άνθρωπο και πιστεύω ότι η ψυχική διάθεση έχει να κάνει άμεσα με την τύχη του καθένα. Σε αντίθεση με το αγαπημένο μου, κάθε μέρα επαναλαμβάνω το ρητό του Νομπελίστα Andre Gide, «Ο φόβος μη γελοιοποιηθείς είναι δειλία», θυμίζοντας μου να είμαι πάντα ο εαυτός μου χωρίς να φοβάμαι κριτικές και γνώμες, αρκεί για μένα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και να μην αλλοιώνομαι με βάση την κριτική διάθεση κανενός. Την καλύτερη συμβουλή την έχω πάρει απο τη μητέρα μου. Μέχρι σήμερα μου το λέει: «Να είσαι πάντα ευγενικός, ακόμα και τα χειρότερα λόγια μπορούν να ειπωθούν με τον καλύτερο τρόπο».

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν).

-Ο τίτλος της συλλογής μου είναι «Rabbit Heart». Αν ήταν ταινία θα ήταν η «Alice in Strange Land» του Jan Svankmajer. Aν ήταν τραγούδι θα ήταν το «Howl» των Florence and the Machine. Αν ήταν χρώμα θα ήταν μπορντό. Αν ήταν φαγητό θα ήταν tartare de boeuf. Αν ήταν δεκαετία θα ήταν 20s. Ο τίτλος που θα έβαζα θα ήταν «Lion with a Rabbit Heart».

* Ο Leon είναι σχεδιαστής μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week στο διαγωνισμό New Designers Awards. Παρουσιάζει τη νέα του συλλογή, την Κυριακή 29 Μαρτίου, στις 7.30 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής. 

Eleni Kyriacou: «Δεν μπορώ ποτέ να θυμηθώ τι με κάνει να γελάω»

-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία στην πασαρέλα; Στη ζωή;

-Η απόλυτη ολοκλήρωση μου σαν σχεδιάστρια είναι όταν βλέπω το καλλιτεχνικό μου όραμα να ζωντανεύει στην πασαρέλα, και να δέχεται θετική ανταπόκριση από το κοινό. Αυτό με χαροποιεί και στη ζωή. Προσπαθώ να είμαι αυθεντική, τόσο σαν καλλιτέχνης, όσο και σαν άνθρωποςι. Η δημιουργική μου έκφραση είναι απαραίτητη για την ευτυχία μου. Όσο ωριμάζω σαν σχεδιάστρια, καθώς η δουλειά μου ωριμάζει, τότε νιώθω ότι ωριμάζω και πνευματικά. 

-Τι σας βοηθάει να ξυπνάτε το πρωί; Tι νοσταλγείτε περισσότερο; 

-Ξυπνάω με όλες τις δουλειές που με περιμένουν μέσα στη μέρα. Δεν υπάρχει καμία ιδιαίτερη φιλοσοφία εκεί. Αγαπώ τη ζωή κάθε λεπτό που είμαι ζωντανή. Σίγουρα βιώνω στιγμές μελαγχολίας, όπως όλοι, αλλά αγαπώ το γεγονός ότι είμαι ζωντανή. Δεν θα έλεγα ότι είμαι νοσταλγική σαν άνθρωπος. Η ζωή είναι ένα ταξίδι, όπου κι αν έχω πάει, όλες οι εμπειρίες που είχα, έχουν καταγραφεί μέσα μου, σαν αποτυπώματα στο σώμα μου. Είμαστε μια καταγραφή των στιγμών που έχουμε ζήσει. Οπότε έχω απλώς αναμνήσεις, δεν ξέρω αν νιώθω ποτέ νοσταλγία για κάτι-προσμονώ το παρόν και το μέλλον πολύ περισσότερο. 

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με την καρδιά σας; Πότε κλάψατε για τελευταία φορά; 

-Δεν μπορώ ποτέ να θυμηθώ τι με κάνει να γελάω. Αλλά είμαι σίγουρη ότι γελάω. Έκλαψα βλέποντας την Ελένη Τσαλιγοπούλου να τραγουδάει ζωντανά, το περασμένο Σάββατο. Η φωνή της είναι ένα πολύ δυνατό, συναισθηματικό όπλο. Με έκανε να κλάψω.

-Το βασικό σας ελάττωμα; Kαι προτέρημα; Τι ορίζετε ως ταλέντο σας; 

-Έχω μία φλογερή όψη. Ο πατέρας μου με παρομοιάζει με πυρκαγιά κάποιες φορές, ίσως γιατί είναι δύσκολο να με σβήσεις. Νομίζω ότι αγαπώ πολύ. Το ταλέντο είναι μια λέξη που δεν μπορεί να προσδιορίσει κανείς για τον εαυτό του. 

-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε; 

-Πιστεύω ότι σχετίζομαι με δυναμικές γυναίκες, με δημιουργική διάθεση και επιρροή. Θα μου άρεσε να πω την Μελίνα Μερκούρη. Έλεγε αυτό που αισθανόταν και πίστευε, ενώ πάσχιζε να υλοποιήσει το όραμα της. Είμαι πολιτικοποιημένη και καλλιτεχνική φύση, γι’αυτό και ήταν η πρώτη γυναίκα που ήρθε στο μυαλό μου. Ήταν επίσης ένας άνθρωπος με πάθος, γι’αυτό και νιώθω ότι ταυτίζομαι μαζί της. 

-Αγαπημένος συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, μουσικός; Γι’αυτή τη συλλογή τουλάχιστον; 

-Γι’αυτή τη συλλογή διάβασα για τους Μακεδόνες και λίγο για την ελληνική φιλοσοφία. Κοιτούσα το αρχαίο ελληνικό φόρεμα που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την κολεξιόν. Όχι μόνο στην αρχαιότητα αλλά και τις δύο τελευταίες δεκαετίες-το παραδοσιακό ελληνικό φόρεμα. Άκουγα Τori Amos ως συνήθως, όπως και τη μουσική του Σάκη Τσιλίκη για την επίδειξη. 

-Για τι μετανιώνετε περισσότερο; Τι θα κάνατε από την αρχή; Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει μέχρι σήμερα; 

-Νομίζω ότι η λέξη «μετανιώνω» έχει αρνητική χροιά. Δεν μπορώ να συνδεθώ με αυτή τη λέξη. Δεν έχει νόημα να μετανιώνουμε για οτιδήποτε. Η ζωή είναι ένα ταξίδι. Αν έχασες μία παράκαμψη και ακολούθησες τη μεγαλύτερη διαδρομή, ή πήγες από τον χωματόδρομο, δεν έχει σημασία γιατί στο τέλος θα φτάσεις στον προορισμό σου όπως και να’χει. Και υπάρχει κάτι που θα κερδίσεις και σε κάθε διαδρομή και εμπόδιο. Νομίζω ότι είμαι υπερβολική όλη την ώρα. Θα έπρεπε να δείτε πως ντύθηκα σε ένα αποκριάτικο πάρτι τον περασμένο μήνα...

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; 

-Να υποφέρουν οι άνθρωποι που αγαπώ. 

-Το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Μια φράση που επαναλαμβάνετε διαρκώς σαν φιλοσοφία ζωής; Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; 

-Ένας υγιής άνθρωπος είναι ο πλουσιότερος στον κόσμο. Έχω μια εγκυκλοπαίδεια από όλες τις σοφές συμβουλές που έχω ακούσει στη ζωή μου. Οι σοφίες της μητέρας μου μπορούν να καλύψουν πολλά κεφάλαια. 

-Τίτλος συλλογής; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν χρώμα; Φαγητό; Δεκαετία; Κι έναν τίτλο για το πρωτοσέλιδο των Sandy Times παρακαλώ (σαν κριτική της κολεξιόν).

-«Η Μούσα της Αμφίπολης». Αν ήταν τραγούδι, θα ήταν μια σύνθεση του Σάκη Τσιλίκη. Θα ήταν μια σκούρα απόχρωση, όπως τα χρώματα της συλλογής αλλά με μια κόκκινη γραμμή ζωής μέσα στο σκοτάδι. Θα ήταν τα σταφύλια του Διονύσου. Η δεκαετία μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ένας τίτλος για τους Sandy Times; «Η Ελένη Κυριάκου βλέπει μούσες να ξεπροβάλουν μέσα από το σκοτάδι της Αμφίπολης»».

* Η Eleni Kyriacou (Ελένη Κυριάκου) είναι σχεδιάστρια μόδας. Συμμετέχει στη 17η Athens Xclusive Designers Week. Παρουσιάζει τη νέα της συλλογή Fall/Winter 2015-16, το Σάββατο 28 Μαρτίου, στις 5 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεγάρου Εθνικής Ασφαλιστικής. 

Maia Norman, μια σχεδιάστρια για το καλοκαίρι, και τους 12 μήνες του χρόνου

Γνωστή και ως η κυρία Mother of Pearl. Αλλά και από την σχέση της με τον Damien Ηirst. Η ίδια ζει τη μεγάλη ζωή, ότι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα, σε έναν μεγάλο κόσμο που φέρει την υπογραφή της, δηλαδή τη ματιά της. Φτιάχνει κυρίως ρετρό, σέξι, φουτουριστικές προτάσεις που θα μπορούσαν να φορεθούν, αν είχαμε καλοκαίρι και τις 12 μήνες του χρόνου. Η μόδα που μας αρέσει, με άλλα λόγια, που αντέχει μακριά από τη ναφθαλίνη. Με μια ρετρό αναλαμπή για να μην θυμίζει τίποτα που έχουμε δει. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έφτιαξε και δερμάτινα τζάκετ ή μάξι φορέματα που μοιάζουν με υφασμάτινο πίνακα που τυλίχτηκε στο σώμα. Η αλήθεια είναι ότι συνεργάζεται διαρκώς με καλλιτέχνες που δημιουργούν πάνω σε πανιά και εκείνη τα κόβει στη συνέχεια όπως θέλει. Ε αν δεν έχει και εκείνη τις διασυνδέσεις, τότε ποιος έχει; Α και για την ιστορία, η Μaia Norman αποφοίτησε από το Parsons Paris School of Art and Design.

David Koma. ET, phone home.

Οι περισσότεροι σχεδιαστές μόδας ονειρεύονται να μοιάσουν στον Μarc Jacobs ή τον John Galliano. Ζουν για τη στιγμή που θα καθήσει η Anna Wintour στην πρώτη σειρά για να παρακολουθήσει το σόου τους ή ακόμη καλύτερα θα τους αφιερώσει μια παράγραφο στο editorial της. Όταν οι συνομήλικοι τους, χρησιμοποιούσαν την βούρτσα για μικρόφωνο, εκείνοι έκοβαν πατρόν και έντυναν τις Barbie τους με τις πρώτες, ατομικές τους συλλογές. Θέλουν να γίνουν γρήγορα διάσημοι, πλούσιοι, αναγνωρίσιμοι, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Αν έχουν αποφοιτήσει από το Central Saint Martins, έχουν αρκετές πιθανότητες. Αν όμως όχι; Αλλαγή φρουράς.

David Koma. Οι σταρ του σήμερα τον λατρεύουν ήδη, αν αυτό λέει κάτι. Εκείνος πάλι αρκείται να πει ότι εμπνέεται από καλλιτέχνες και γλύπτες. Δεν είναι κακό να υπάρχει επιτέλους ένας σχεδιαστής μόδας που αντιμετωπίζει τις γυναίκες, δηλαδή όλες εμάς, σαν μούσες του και τα σώματα μας σαν ζωντανά γλυπτά. Και δεν είναι ότι τεμπελιάζει ή επαναπαύεται, αλλά αντί να ξοδεύει τον χρόνο του στην έρευνα, λέει ότι προτιμά να εξελίσσει κάθε ιδέα που γεννιέται αυθόρμητα, χωρίς ιδιαίτερο ζόρισμα. Γεννημένος στην Γεωργία, συνήθιζε να μαγνητοσκοπεί τις εκπομπές μόδας για να τις βλέπει ξανά και ξανά. Σπούδασε ζωγραφική στην Αγία Πετρούπολη και έκανε και ένα πέρασμα και από το Central Saint Martins. Τα φουτουριστικά μοτίβα είναι το φόρτε του. ET, phone home.

Δέρμα ελαφρύ σαν σιφόν, γυαλιστερό σαν σατέν, μαλακό σαν μετάξι, ελαστικό σαν λύκρα

Σε μια εποχή που μοιάζει να αγαπά το δέρμα σε όλες του τις παραλλαγές (σακάκια, τζάκετ, παντελόνια, φούστες, ταγιέρ, σουέντ, βαμένο, φυσικό), θα πρέπει να θυμηθούμε ορισμένους βασικούς και απαράβατους κανόνες. Όχι, το δέρμα δεν πηγαίνει σε όλους, όχι δεν αδυνατίζει, αντιθέτως κολλάει πάνω μας και αποκαλύπτει κάθε ατέλεια. Αρκεί να θυμηθούμε τον Ρος στην τηλεοπτική σειρά Friends στο επεισόδιο που στο πρώτο ραντεβού με την κοπέλα που του αρέσει, αναγκάζεται να κλειστεί στο μπάνιο αγκαλιά με το καινούργιο του μαύρο δερμάτινο παντελόνι, νερό και ...ταλκ.

Όχι, όχι, η δερμάτινη μόδα δεν είναι για όλους. Σίγουρα ένα κλασικό σακάκι, τόσο για άνδρες, όσο και γυναίκες, με μεγάλες τσέπες, χαλαρό, φαρδύ όσο πρέπει, χωρίς όμως τις υπερφυσικές βάτες που κληρονομήσαμε από τη δεκαετία του '80, μπορεί να φορεθεί ξανά και ξανά. Μην βιαστείτε όμως να ξεθάψετε ό,τι γυαλιστερό ή σουέντ κρύβετε δεκαετίες τώρα στη ντουλάπα σας με την χαρά και την ικανοποίηση μαζί ότι φοριέται ακόμη. Τι κρίμα. Δεν φοριέται.

Επενδύστε καλύτερα σε κάτι απλό. Αν είναι γήινο, ακόμη καλύτερα. Αφήστε τον επαναστάτη που κρύβετε μέσα σας, για άλλα πράγματα. Η μαύρη στολή συμβολίζει άλλους κώδικες. Τα κολλητά παντελόνια, σαν τζιν, μπορούν να φορεθούν μόνο από τις γυναίκες που έχουν αφιερώσει μισή ζωή (ίσως και παραπάνω) σε γυμναστήρια και διαιτολόγους. Συγνώμη, αλλά διαφορετικά απαγορεύονται αυστηρά να φοριούνται εκτός σπιτιού.

Και αν αποφασίσετε να κάνετε τη μεγάλη αγορά, καλύτερα να μην δώσετε μια περιουσία. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι το δέρμα είναι εξαιρετικά ευπαθές σαν υλικό. Είτε φέρει την υπογραφή του Michael Kors, είτε είναι Balenciaga από τα ...χεράκια του Nicholas Ghesquiere, η προσοχή είναι δεδομένη. Ένας λεκές, μια σταγόνα κρασί, μια λαδιά, και ...πέταμα. 

Λένε επίσης ότι μετά τα 30 καλό είναι οι εκπρόσωποι και των δύο φύλων να το αποφεύγουν γιατί θεωρείται «προνόμιο» των νεότερων «θυμάτων» της μόδας και του στιλ. Αυτό πάλι δεν είναι και σίγουρο γιατί μπορούμε πάντα να θυμηθούμε σταρ τουλάχιστον που έχουν περάσει και τα 40 και τα 50 και τα 60 και τα καταφέρνουν μια χαρά να υποστηρίζουν μια πιο «δερμάτινη» σιλουέτα. Χάιντι Κλουμ, Κιμ Κατράλ, Λορίν Χάτον, Στέφανι Σέιμουρ, Ούμα Θέρμαν, Σαρλίζ Θερόν... Αλλά αυτές, ό,τι κι αν βάλουν, τέλειες είναι και πάλι. 

Ο Μάρλον Μπράντο ήξερε τι έκανε. Όπως και στη δεκαετία του '80 ο Κλοντ Μοντανά, ο Τζιάνι Βερσάτσε, ο Αζεντίν Αλάια. Και ο Χέλμουτ Νιούτον ήξερε να το φωτογραφίζει. Το δέρμα του σήμερα δεν είναι φτιαγμένο για επαναστάτες, ούτε για νιάνιαρα. Είναι κομμένο για αληθινούς ανθρώπους. Πιο φιλικό, πιο φίνο, πιο λεπτό, μοιάζει να ρέει και να μεταλάσσεται. Ελαφρύ σαν σιφόν, γυαλιστερό σαν σατέν, μαλακό σαν μετάξι, ελαστικό σαν λύκρα. Και τόσο απαραίτητο σαν το τζιν σας. Όσο περισσότερο το φοράτε, τόσο περισσότερο θα σας κολακεύει. Αν το κολακεύετε κι εσείς...

Γυμνή δαντέλα. Παλιομοδίτικη, τρυφερή, αθώα, σέξι, λευκή και μαύρη, φλούο, γήινη...

H δαντέλα το καλοκαίρι αλλάζει. Ήδη από την άνοιξη που ανοίγει ο καιρός. Δεν έχει τη σοβαροφάνεια του χειμώνα, χάνει λίγη από τη βαρύτητα της, γίνεται πιο ανάλαφρη και ενδιαφέρουσα μαζί. Και ειδικά φέτος, που έχει -επιτέλους- απενεχοποιηθεί δεν φοριέται αποκλειστικά σε γάμους...

Δαντέλα λοιπόν. Παλιομοδίτικη, όσο ρετρό αντέχουμε αλλά και φρέσκια, ρομαντική, αποκαλυπτική, τρυφερή, αθώα, σέξι, λευκή και μαύρη, φλούο, γήινη. Δεν έχετε πειστεί ακόμη; Ρίξτε μια ματιά στις καλοκαιρινές επιδείξεις...

Αν δεν έχετε ήδη στη ντουλάπα σας έστω ένα πουκάμισο από δαντέλα, ένα τοπ με λεπτομέρειες ή υποψίες δαντέλας ή δαντελένιο φόρεμα, ήρθε η ώρα να το αποκτήσετε. Μπορεί να μην είναι φοδραρισμένη. Ακόμη καλύτερα, γιατί το καλό με τη δαντέλα είναι ότι ανάλογα με αυτό που φοράμε από μέσα, αλλάζει. Έτσι για παράδειγμα αν θέλετε να φορέσετε ένα αμάνικο, μαύρο πουκάμισο, με ένα μαύρο τοπ με τιραντάκια, γίνεται αυτομάτως πιο βραδινό. Αν πάλι, επιλέξετε κάτι πιο έντονο, φούξια ή λαχανί, γίνεται αυτομάτως πιο ποπ.

Αυτό είναι και το μυστικό. Η δαντέλα του σήμερα έχει ανάγκη από έξυπνους τρόπους για να γίνει πιο ελαφριά. Τα νεότερα κορίτσια της παρέας της ανακαλύπτουν για πρώτη φορά και την φορούν με τζιν και λευκή φανέλα. Και στα δικά τους...

Η αγαπημένη μου προσωπικά είναι η broderie anglaise, πέρα από τάσεις και γαμήλιες τελετές. Στην Αγγλία ειδικά κάτι ρέπλικες της δεκαετίας του '60, μαζί με κάτι βικτοριανά ριμέικ, είναι sold-out. Εμείς πάλι μπορούμε να αντισταθούμε στο μιμητισμό και να επενδύσουμε σε κάτι πιο απλό. Το ζητούμενο είναι η υποψία σάρκας. Ακόμη κι όταν δεν υπάρχουν χρήματα, η δαντέλα υπονοεί πολυτέλεια. Είναι η απόδραση. Ένα δώρο. Ένα treat στον εαυτό μας. Και τους άλλους. Αναζητήστε ανορθόδοξες αποχρώσεις όπως πορτοκαλί, σε μια φούστα γραμματέως, ή σε χακί και ναυτικό μπλε. Ή ακόμη καλύτερα ένα μίνι μαύρο φόρεμα, διαχρονικό... Δαντέλα όπως στην βάφτιση, στον γάμο και μετά. Γιατί όπως έχουν πει η δαντέλα είναι σαν το αλάτι. Μπορείς να φας χωρίς αλάτι αλλά η ζωή καταντά βαρετή.