Still Life

Η αληθινή μόδα δεν έχει κανόνες. Τους κανόνες τους φτιάχνουμε εμείς. Ανάλογα με τη διάθεση. Ψάθινο καπέλο ή κόκκινο σε σχήμα καρδιάς; Θήκη για το κινητό ή το iPad σε  μονοχρωμία ή με εικονογράφηση που θέλεις για να σου φτιάχνει το κέφι; Προσωπικά, θέλω μόνο το μαξιλάρι για το λαιμό, να μπω σε ένα αεροπλάνο και να κοιμηθώ με το κόκκινο καπέλο στο πρόσωπο για σκιά. Και σκοτάδι μέσα στο φως. Χωρίς αναταράξεις. Heart to heart. Still life. The No Fear Times.

Bikinis speak louder than words. Η πως αγοραζουμε μαγιο

Στα μαγιό οι τάσεις διαφέρουν κάθε καλοκαίρι. Μπορεί να υπάρχουν γυναίκες, ανάμεσα μας, που επιμένουν να λανσάρουν στην παραλία, την πισίνα, παντού, το ίδιο ακριβώς στιλ, μικροσκοπικά μπικίνι, παλιομοδίτικα ολόσωμα, συνολάκια με ενίσχυση και ασορτί παρεό για ευνόητους λόγους, όμως εμείς μπορούμε αυτό το καλοκαίρι να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. 

Αν σας αρέσουν τα μπικίνι, δοκιμάστε κάτι πιο χαριτωμένο, όχι απαραίτητα μονόχρωμο, σε στιλ Mad Men, σα να έχει ζωντανέψει από φωτογραφία της δεκαετίας του 50. Τα στράπλες είναι στη μόδα, όπως και τα ολόσωμα που από πίσω δένουν σα μπικίνι.

Αντισταθείτε στα λευκά, στα μεταλλικά, στα διάφανα, στα άνιμαλ-πριντ, στο πιο φθηνό, πιο φθηνό. Καλύτερα να επενδύσετε σε ένα μαγιό και φροντισμένο, από τρία που θα ξεχειλώνουν, θα ξεθωριάζουν, θα προδίδουν, δεν θα σας κολακεύουν. 

Ψάξτε για ασύμμετρα σχέδια. Μαύρο με έξυπνα κοψίματα. Αν θέλετε εκτυφλωτικές αποχρώσεις, για να κάνουν αντίθεση με το μαύρισμα, φροντίστε τουλάχιστον τα μαγιό που θα βρείτε, να μην φεγγίζουν. Τα βραζιλιάνικα θεωρούνται ντεμοντέ και ξεπερασμένα... Bikinis speak louder than words. 

Για να εισαι ντεμοντε, πρεπει πρωτα να εισαι στη μοδα... Η κατι τετοιο.

“«La mode se demode, le style jamais». Coco Chanel”

Oι MI-RO, το Ωδειο Αθηνων και οι ...μουσικες καρεκλες

Η επίδειξη των MI-RO, «Couture Collection S/S 16», όπως έγραφε η πρόσκληση, έγινε πριν από λίγες ημέρες στο Ωδείο Αθηνών. Υπέροχος χώρος, μέσα κι έξω. Υπέροχη ευκαιρία για να δεις φίλους και γνωστούς, ωραία κορίτσια και αγόρια, ρούχα, μαλλιά, αξεσουάρ, να αισθανθείς τη σιγουριά και την ασφάλεια ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ή την ψευδαίσθηση τουλάχιστον. 

Η επίδειξη θα ξεκινούσε στις 7.30, έδωσα το αυτοκίνητο στους παρκαδόρους εκείνη ακριβώς την ώρα, αν και ήξερα ότι θα καθυστερούσε, ως είθισται, να βγει το πρώτο μοντέλο. Πήρα το καρτελάκι μου, αναγκαίο για να καθήσω, τα κορίτσια στην υποδοχή έγραψαν με μαρκαδόρο την ένδειξη Πράσινο και ανέβηκα. Φυσικά δεν είχε ανοίξει η αίθουσα για να καθήσουμε, κυριαρχούσε ο καπνός, τα φλας, το χορηγικό φόντο και τα φιλιά στον αέρα. Ναι. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. 

Μία ώρα μετά, το σόου δεν μπορούσε να αρχίσει. Η αίθουσα που αρχικά είχε από μία σειρά με λευκές καρέκλες κατά μήκος, άρχισε τώρα να χτίζεται. Ακριβώς επειδή δεν υπήρχε πρόβλεψη για την προσέλευση, οι σειρές έγιναν δύο και ο διάδρομος για την πασαρέλα άρχισε να στενεύει. Όσοι ήμασταν εκεί από νωρίς, βρεθήκαμε να μην μπορούμε να φωτογραφήσουμε, να παρακολουθούμε αναγνωρίσιμες φιγούρες να προωθούνται αριστερά και δεξιά, πελάτισσες του σχεδιαστικού διδύμου, δημοσιογράφοι, τηλεπερσόνες, κοσμικές κυρίες, όλοι στον αγώνα. Μουσικές καρέκλες. Ναι. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. 

In Search Of Love. Ο τίτλος της επίδειξης. Κουτύρ; Υψηλή, μάλλον όχι. Ενδιαφέρουσα η ματιά του Νικόλα Γεωργίου που υπέγραφε το Art Direction, με τις ζαρωμένες κάλτσες του μεσοπολέμου. Τα ρούχα; Φωτογενή, ρομαντικά, αθώα, παστέλ, αιθέρια, ντεγκραντέ, ίσως και λίγο ντεμοντέ. Όσο πρέπει. Ταφτάς και κέντημα, φορέματα που έφεραν στο νου την Ελίζαμπεθ Τέιλορ με νεγκλιζέ, βολάν σε διαφορετικές αναγνώσεις, φτερά, ρίγες, ντεκολτέ. Φινάλε. Χειροκρότημα. Αποθέωση. Λίγος καπνός (με φλας) ακόμη. 

Εντατικα μαθηματα καλοκαιρινου στιλ σε περιοδο κρισης

Mία είναι η λύση όταν δεν υπάρχει ο απαραίτητος προϋπολογισμός. Αν νιώθετε ότι η γκαρνταρόμπα σας είναι τελείως ανέμπνευστη, ούτε είναι η στιγμή για επενδύσεις σε στιλ που δεν αντέχει παραπάνω από έξι μήνες, τότε είναι η στιγμή να κρατήσετε σημειώσεις για όλα όσα θα πρέπει να αναζητήσετε στα καταστήματα-αλυσίδες με τιμές που δεν θα ξεπερνούν τα 100 ευρώ. Και όχι απαραίτητα για ένα μόνο κομμάτι…

Ένα φόρεμα με έντονο εμπριμέ είναι απαραίτητο για το καλοκαίρι που έρχεται. Με κοντά μανίκια σαν τι-σερτ και μέχρι λίγο πιο πάνω από το γόνατο, ακόμη καλύτερα.

Τα παντελόνια έχουν την τιμητική τους. Γυρίστε το ρεβέρ και αναζητήστε παντελόνια σε παστέλ αποχρώσεις, τζιν, μαλακά, πετροπλυμένα. Για τις πιο τολμηρές, υπάρχουν και με έξυπνα μοτίβα, ανθισμένα. Και λευκό φόντο, για να ηρεμεί το μάτι. Για τις αδύνατες της παρέας, υπάρχουν εκείνα σε στιλ πιτζάμας, τα οποία, καλό είναι να πλέουν και να μην θυμίζουν …κολάν. 

Τα λουλούδια (και οι ρίγες) παίζουν πολύ. Όπου τα εντοπίσετε, μην τα αφήσετε. Κυκλοφορούν –ανάμεσα μας- σε πουκαμίσες, φορέματα με κίνηση, σορτσάκια.

Οτιδήποτε πλισέ, κολακεύει. Φορέματα και φούστες με λεπτό πλισάρισμα, θεωρούνται κλασικά. Αγοράστε, φορέστε, αποθηκεύστε…

Τα μαγιό της σεζόν είναι εμπνευσμένα από τη δεκαετία του 50. Οπου δείτε φαρδιά σορτς και τοπ με μπανέλα, πουά, φλόραλ, χρώματα, δοκιμάστε τα. Τα στράπλες παίζουν πολύ. Μην το πολυσκέφτεστε. Μέχρι να το αποφασίσετε, θα έχουμε ξαναγυρίσει στα seventies. 

Μόδα άχρωμη, άοσμη, σχεδόν αόρατη...

Πώς θα θυμόμαστε τη μόδα του 2016; Σαν μια χρονιά χωρίς ιδιαίτερη φαντασία. Σκισμένα τζιν. Μαύρες στολές. Επανάληψη όλων των δεκαετιών. Εμπριμέ. Απουσία λογοτύπων. Υπερμεγέθεις τσάντες. Παντελόνια-καμπάνες. Μπλούζες με παιχνίδια λέξεων. Κολάν. Φούτερ. Δερμάτινα. Μακριές ζακέτες. Στρατιωτικά τζάκετ. Πουπουλένια μπουφάν σε όλες τις αποχρώσεις. Πλεκτά. Μονοχρωμία. Καμία τόλμη. Καμία γοητεία. Μήπως εξελιχτεί έτσι όλη η δεκαετία του '10; Ή μήπως καλύτερα να κάνουμε τη διαφορά; 

2803 Ave Loft: Τόσο κοντά, τόσο μακριά

Δεν είναι στο κέντρο της πόλης. Αλλά στο Παλαιό Φάληρο (Αχιλλέως 109). Βρέθηκα εκεί στα εγκαίνια. Νόμιζα ότι είχα πάει ταξίδι. Για να ανακαλύψω μια μπουτίκ, έναν πολυχώρο, με πανωφόρια, παπούτσια, τσάντες με φούντες, τσάντες με χρώματα, δερμάτινα παντελόνια, φορέματα υπερπαραγωγές, (για μένα), κομμάτια κρεμασμένα και διπλωμένα, για γυναίκες και κορίτσια με άποψη.

Ξεχώρισα γιλέκα και σακάκια, παντελόνια και φορέματα, αντιστάθηκα (για μια ακόμη φορά) στην ευκολία του μαύρου. Βρήκα αξεσουάρ που θα ήθελα να φοράω πολλά μαζί και ανακάλυψα εταιρίες που δεν τις γνώριζα καν. Έφυγα με μια μαύρη ομπρέλα με μικροσκοπικές καρδούλες και σκέφτηκα ότι θα πρέπει να επιστρέψω σύντομα για να δω και τις νέες συλλογές. Για να τις δοκιμάσω με την ησυχία μου. Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι. Θα πρέπει να βιαστώ. Και να πάω τώρα με τις εκπτώσεις. Για να ξαναδώ το χρυσό φόρεμα που είχα ξεχωρίσει και το παλτό… Κι αυτή τη φορά δεν θα χρειαστώ καν GPS. Θα με οδηγήσει το ένστικτο της μόδας. 

Imisi bracelets: Το άλλο μου μισό. Be the sun, not the shadow.

Tρεις κόμποι. Σατέν, πλεκτό, με στρας και μέταλο. Μέχρι να πάω στην παρουσίαση των Imisi Bracelets, δεν ήξερα ότι τα υφασμάτινα βραχιόλια με τα μηνύματα είναι ελληνικά. «Imisi is the ancient Greek word for half», για όποιον δεν κατάλαβε. «Μeasure your hand to find out if your new imisi bracelet fits». Παιχνίδια της μόδας, παιχνίδι με ύφασμα, παιχνίδια με λέξεις, ντιζάιν, μυρωδιές, αρώματα, βλέμματα, επιλογές, μυστικά. 

Είμαι ο άνθρωπος των λέξεων. Των quotes. Συλλέγω φράσεις από παιδί. Είχα ενθουσιαστεί όταν είχα βρει χρόνια πριν στο Colette χρωματιστά βραχιόλια με τυπωμένες φράσεις και λίγο καιρό μετά στη βάφτιση της κόρης μου είχα τυπώσει για τους καλεσμένους βραχιόλια με παιχνίδια λέξεων. Όχι φράσεις-κλισέ. Λατρεύω τα fortune cookies για τον ίδιο λόγο. Ένας καλός φίλος, χρόνια τώρα, όποτε ανοίγαμε τα fortune cookies μας από το κινέζικο delivery, μας προέτρεπε αστειευόμενος, να προσθέτουμε πάντα στο τέλος της φράσης, 2 λέξεις: in bed. Το περίεργο είναι ότι ταιριάζει σε όλες. Να το δοκιμάσω και με τα βραχιόλια; 

Αγαπημένες μου φράσεις από τις συλλογές των Imisi;

Negative attitude is toxic.

Teach me how to take off.

Kiss me. I will not transform.

Please don't stop me from flying.

Perfection is dull.

Every entrance is an exit.

Every exit is an entrance.

Thanks to tears, we can feel the relief.

Thanks to the rain we can see the rainbow.

Be as you wish to seem.

Be someone, not anyone.

Be the sun, not the shadow.

Be the wind, not the breeze.

Close your eyes and see yourself.

Dear me, I'll stand by you.

Don't flow. Swim.

Don't spend time for part-time friends.

Don't walk. Fly.

Game over? Start a new one.

I want some serious nights.

I want some silly days.

Use the past to create a future.

Negative attitude is toxic (το φοράω τώρα, όσο γράφω, ανάποδα, για να το διαβάζουν τα υποψήφια και μη, άλλα μου μισά). 

Αυτό είναι το ωραίο. Aπό τη στιγμή που το φοράς (και δεν το ξαναβγάζεις από τον καρπό σου), πρέπει να έχεις μάτια ανοιχτά. «Κάπου, κάποια στιγμή, σε ένα πάρτι ή στον δρόμο, σε ένα μπαρ, ή ακόμη και στο μετρό, θα συναντήσεις κάποιον που φοράει το άλλο βραχιόλι». Για να συμπληρωθεί το παζλ. Το άλλο σου μισό. «Πηγαίνετε κοντά και συγκρίνετε τις φράσεις σας. Αν ταιριάζουν, αν βγάζουν νόημα μαζί, τότε βρήκατε αυτό που ψάχνετε». Το άλλο σας μισό στη φιλία, την αγάπη, τη διασκέδαση, τον τρόπο σκέψης. Αν πάλι ξέρετε αυτόν που θέλετε να μοιραστείτε αυτή την εμπειρία, το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να του προσφέρετε το βραχιόλι Imisi που ολοκληρώνει το δικό σας.

Με την φίλη μου στο Παρίσι, είχαμε ρίξει λίγο προτού μας βρει ο καινούργιος χρόνος, το 2014, ευχές, ιδέες, ελπίδες, μέσα σε ένα μαύρο καπέλο. Φέτος θέλησα να το επαναλάβω με βραχιόλια. Koστίζουν 10 ευρώ, τα απλά, 12 με στρας για περισσότερο μπλινγκ μπλινγκ. Και 13 τα πιο καινούργια (και φαρδιά), 19 για τα ζευγάρια. Υπάρχουν και σακίδια με κρυφό μήνυμα. Μια ευχή που φοριέται. Στο αριστερό ή το δεξί. Άραγε τα ετερώνυμα έλκονται; 

Balmain, H&M και ασκήσεις θάρρους. Κείμενο από την Καθημερινή με παρέμβαση των Sandy Times.

της Λίνας Γιάνναρου

Οι φαν των Friends θα το θυμούνται: το επεισόδιο στο οποίο η Μόνικα «στρατολογεί» τις φίλες της προκειμένου να στηθούν στην ουρά σε κατάστημα με επώνυμα νυφικά στη μισή τιμή, να εισβάλουν με το που ανοίξουν οι πόρτες και να εντοπίσουν το επίμαχο φόρεμα εκτοπίζοντας όποια τολμήσει να σταθεί στον δρόμο τους. Αν εξαιρέσεις τη Ρέιτσελ που έπαθε κρίση πανικού από το στριμωξίδι και μια ατυχήσασα μέλλουσα νύφη που ακινητοποιήθηκε από τη Μόνικα, η αποστολή στέφθηκε με επιτυχία.

Το επεισόδιο προβλήθηκε το 2001, πριν από σχεδόν 15 χρόνια. Τότε ακόμα μας φαίνονταν εντελώς εξωτικά όλα αυτά. Ουρές σε πολυκατάστημα λόγω εκπτώσεων; Μαλλιοτραβήγματα για ένα ρούχο; Είναι τρελοί αυτοί οι Αμερικανοί, σωστά; Ναι, καλά. Μετά τον παγκόσμιο παροξυσμό με το λανσάρισμα στις 5 Νοεμβρίου της νέας συλλογής της H&M από τον οίκο Balmain, δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε. Μπορεί στην Ελλάδα να ήμασταν κάπως πιο κόσμιοι -οι εικόνες από το ποδοπάτημα με το που άνοιξαν οι πόρτες του καταστήματος στην Κωνσταντινούπολη σοκάρουν-, αλλά οι ουρές ήταν πολύ μεγάλες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ καταγράφηκαν κι εδώ απίθανα στιγμιότυπα, όπως της γυναίκας που δοκίμασε παντελόνι μέσα στη μέση του μαγαζιού, του πελάτη που πέταξε το ρούχο που δεν ήθελε στη σκάλα κ.ά.

Να σημειωθεί ότι μπορεί η συλλογή να είναι πολύ πιο οικονομική από την «κανονική» του Balmain -σχεδιάστηκε ειδικά για τα H&M από τον Olivier Rousteing, καλλιτεχνικό διευθυντή του γαλλικού οίκου-, οι τιμές της ωστόσο είναι αρκετά υψηλές για τα δεδομένα της αλυσίδας (κάποια φορέματα αγγίζουν τα 400 ευρώ). Παρ’ όλ’ αυτά, όπως λέει στην «Κ» η κ. Μαρίζα Πετράκου, επικεφαλής Επικοινωνίας της H&M «η αποδοχή ήταν πάρα πολύ καλή». «Γενικά ο κόσμος και στην Ελλάδα εκτιμά ιδιαίτερα το γεγονός ότι η εταιρεία τούς φέρνει πιο κοντά σε οίκους μόδας του εξωτερικού των οποίων οι τιμές είναι απρόσιτες. Το βλέπουν σαν ευκαιρία να αποκτήσουν ένα κομμάτι από τον αγαπημένο τους σχεδιαστή». Η H&M μάς επιφυλάσσει μια τέτοια συνεργασία-έκπληξη σχεδόν κάθε χρόνο. Κάθε χρονιά, η ανυπομονησία από τους φαν της αλυσίδας είναι μεγάλη, ωστόσο αυτή η φορά ήταν ξεχωριστή. «Φέτος, το λανσάρισμα ήταν πάρα πολύ επιτυχημένο. Ο οίκος ήταν πάρα πολύ δυνατός και η καμπάνια έτρεξε πολύ ωραία» λέει η ίδια. «Ισως είναι και η ανάγκη των ανθρώπων να εκφραστούν μέσα απ’ όλα αυτά που συμβαίνουν. Μέσα στη γενικότερη κατήφεια θες να κάνεις κάτι για σένα». Παρόμοια είναι η εκτίμηση της δημοσιογράφου μόδας Χρύσας Οικονομοπούλου (fashionism.gr, popaganda.gr). «Ο χαμός που έγινε οφείλεται φυσικά σε έναν πολύ καλό εταιρικό σχεδιασμό που χτιζόταν εδώ και καιρό, τις έξυπνες συνεργασίες με μεγάλους σχεδιαστές που είναι μεν ακριβές αλλά πολύ πιο προσιτές σε σχέση με τα κανονικά που ούτε σε δύο ζωές δεν μπορεί να τα πάρει η μέση Ελληνίδα αλλά και στον ψυχολογικό παράγοντα. Σε περιόδους κρίσης, διψάς για κανονικότητα. Ακόμα και το να στηθείς σε μια τέτοια ουρά, αποσπά την προσοχή σου από τα υπόλοιπα».

Η επίσης δημοσιογράφος μόδας Σάντυ Τσαντάκη (thesandytimes.com) μιλώντας στην «Κ» δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην επικοινωνία. «Οταν πρωτοξεκίνησε η συνεργασία του H&M με δημοφιλείς σχεδιαστές και οίκους, δεν γινόταν αυτός ο χαμός. Το κοινό χτίζεται σεζόν με τη σεζόν. Οι συνεργασίες μοντέλων, ηθοποιών, τηλεπαρουσιαστριών, αθλητών, με διάφορες αλυσίδες ρούχων, εξελίσσονται διαρκώς. Η Κέιτ Μος, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, η Κιμ Καρντάσιαν, δεν συνδέουν μόνο την εικόνα τους με τη διαφημιστική καμπάνια αλλά με έναν τρόπο ζωής που αναπαράγεται κάθε λεπτό. Ετσι, τώρα, φτάνεις να βλέπεις ανθρώπους που δεν έχουν καν ακουστά τον Olivier Rousteing, τον σχεδιαστή του Balmain, να μαλλιοτραβιούνται για ένα σακάκι».

Ο ρόλος των social media

Στο παζλ ας προσθέσουμε την υπεραξία που δημιουργούν τα social media αλλά και την ολοένα ανερχόμενη ιδέα της μεταπώλησης. Γιατί συμβαίνει και αυτό: «Στην τελευταία συλλογή, φορέματα και σακάκια που θα αγόραζε κανείς -με μαγικό βραχιολάκι ή ποδοπάτημα-, για 150 ευρώ, τώρα μπορείς να το βρεις στο eBay με 7.500 ευρώ. Ποιος θα δώσει τόσα χρήματα για ένα ρούχο H&M όταν μπορεί να αγοράσει το αντίστοιχο από τη βασική συλλογή του οίκου;» αναρωτιέται η Σάντυ. Κι όμως...

Το μαύρο ταιριάζει στην Ηλέκτρα (και στην Kate). Ποιος φοβάται το χρώμα;

«Μπορείς να φοράς μαύρα οποιαδήποτε στιγμή, μπορείς να το φοράς σχεδόν σε όλες τις εκδηλώσεις», δήλωσε ο Christian Dior το 1954. «Το μικρό μαύρο βραδυνό φόρεμα είναι απαραίτητο για κάθε γυναικεία γκαρνταρόμπα».

Η πρόβλεψη του είναι διαχρονική. Είναι; Αν υπάρχει ένα ξεκάθαρο μήνυμα από τις επιδείξεις, είναι η αισιοδοξία. Σιγά μην αποχωριστούμε για πάντα το μαύρο. Είναι παντού. Απλά μπορούμε πια να ζήσουμε με το μικρό μαύρο φόρεμα και να το εμπλουτίσουμε με πρωτότυπα αξεσουάρ. Και το μαύρο κουτί; Ο μαύρος χρυσός; Η Black Magic Woman;  Τέλος στην υπερβολική δόση του μαύρου.

Υπάρχουν γυναίκες αλλά και άνδρες, o Τom Ford, η Jean Muir στο παρελθόν, η Παλόμα Πικάσο που δεν φορούν τίποτε άλλο παρά αποκλειστικα μαύρα. Ακόμη θυμάμαι τη ντουλάπα του Μίκυ Ρουρκ στις 91⁄2 βδομάδες, τον Ζορρό, τους Άντρες με τα Μαύρα. Για την Αnna Sui το μαύρο κάποτε θεωρείτο επανάσταση αλλά τώρα πια μοιάζει να έχει ξεθωριάσει. Η Ναόμι Κάμπελ παραδέχεται ότι όταν άρχισε να ασχολείται με το μόντελινγκ φορούσε αποκλειστικά μαύρα μέχρι που ανακάλυψε τη μαγεία του χρώματος. «Όταν σηκώνομαι το πρωί από το κρεβάτι λίγο χρώμα με βοηθάει να ανέβω ψυχολογικά.»

Υπάρχει ένα χρώμα για όλους. Πριν ακόμη καθιερωθεί το μαύρο σαν διαχρονική τάση, όλοι συνήθιζαν να φορούν εμπριμέ. Αρκεί μόνο να ανασύρουμε από τη μνήμη την Μπριζίτ Μπαρντό με τα καρό της και την Ντόρις Ντέι με τα λουλουδάκια της. Και όσοι φορούν μαύρο και τους 12 μήνες του χρόνου; Κι αν δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας στον καθρέπτη; Ρισκάρετε, έστω για πρώτη φορά, για να μπει καλά ο χειμώνας.

Θα μου πείτε ότι το μαύρο μοιάζει πολύτιμο; Ισως. Ότι αδυνατίζει; Σίγουρα. Αλλά αν είναι της μόδας; Όχι πια. Τουλάχιστον δεν κρατάει πια τα πρωτεία. Τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε απλά να εμπλουτίσουμε τα μαύρα βασικά κομμάτια της γκαρνταρόμπας με μερικές πολύχρωμες πινελιές. Με πολύχρωμα αξεσουάρ αρχικά. Έτσι για να ξεθαρρεύουν σιγά-σιγά οι αρχάριοι. Κι αν δεν τα καταφέρετε, υπάρχουν πάντα οι συλλογές που διατίθενται αποκλειστικά στο μαύρο. Το ουράνιο τόξο της μόδας καλύπτει τη μαύρη μας διάθεση.  Ουφ, τι ανακούφιση. Έντονα χρώματα, εμπριμέ, ψυχεδέλεια. Η μόνη δυσκολία είναι πως θα συνδυάσουμε όλες αυτές τις απίθανες αποχρώσεις μαζί, με ποιόν τρόπο θα υιοθετήσουμε όλη αυτή την υπερβολή και τον μαξιμαλισμό τελικά της πασαρέλας στις καθημερινές μας εμφανίσεις χωρίς να έχουμε ένα multimedia αποτέλεσμα. Η πρόκληση των χρωμάτων. Ποιος είναι αρκετά γενναίος να αποχωριστεί το μαύρο;

Το μαύρο δεν το χώνεψα ποτέ. Ανήκω στις εξαιρέσεις. Στην ψυχολογία το μαύρο έχει τη δική του ερμηνεία. Κλασικό, μυστήριο, ανεξάρτητο. Κανείς δεν λέει να το αποχωριστεί. Υπάρχουν γυναίκες και άντρες που έχουν μια απόλυτα μονοχρωματική ντουλάπα. Λαμπερό ναι, όσο και μυστηριώδες και ατμοσφαιρικό, τρόπος ζωής, μια εσωτερική επανάσταση που εκδηλώνεται. Όμως και πεσιμιστικό. Το χρώμα της φινέτσας και του αισθησιασμού μπορεί να μας λείψει για λίγο. Με δικλείδες ασφαλείας πάντα. Θερμό και ψυχρό, κλασικό ή μινιμαλιστικό, δεν είναι το μόνο. Μια τάση διαρκείας. Tάση ανοιχτή σε προσωπικές ερμηνείες και πολύχρωμες παρεμβάσεις.

Pret-a-porter made in Greece στο Μέγαρο Εθνικής Ασφαλιστικής

Η Athens Xclusive Fashion Week διήρκεσε τέσσερις ημέρες. Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα. Στο Μέγαρο Εθνικής Ασφαλιστικής στη λεωφόρο Συγγρού, δίπλα στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Πήγα τις μισές ημέρες, χωρίς ιδιαίτερο πρόγραμμα, χωρίς να ξέρω τι βλέπω, τα περισσότερα ονόματα δεν τα γνωρίζω καν. 

Βρέθηκα στην πρώτη σειρά να τρώω ποπ-κορν, να πίνω τσάι tuvunu με μέλι και λεμόνι, (προσφορά των χορηγών μάλλον), είχε και κάτι κάψουλες του καφέ, αλλά δεν πίνω καφέ. Τι είδα; Σε ζεν διάθεση, και με βαθιές ανάσες και εκπτώσεις λόγω εποχής, οφείλουμε να είμαστε ανοιχτοί και γενναιόδωροι, και να λέμε πάλι καλά που συμβαίνει ακόμη κάτι, πάλι καλά που υπάρχει μια διοργάνωση για την ελληνική μόδα.

Αλλά. Αρκεί αυτό; Γι'αυτό, και με αόρατες παρωπίδες, θα προσπαθήσω να εστιάσω το βλέμμα μου μόνο στα καλά. Στην ευγενική ομάδα της διοργάνωσης, με αγόρια και κορίτσια, πρόθυμα να βοηθήσουν. Στα μοντέλα που αντέχουν με τα χρόνια και γίνονται καλύτερα. Μπράβο, Έστερ. Στους φωτογράφους που συνωστίζονται στο πάτωμα, βγάζουν σάντουιτς από το αλουμινόχαρτο στα διαλείμματα, χαμογελούν, δεν μαλώνουν, κλικάρουν με ενθουσιασμό στην υπόνοια γυμνού.

Στους νέους σχεδιαστές που ονειρεύονται να γίνουν Donatella, Valentino, Roberto Cavalli, στην καλύτερη περίπτωση, ιδανικά τρία σε ένα. Και τους groupies τους. Στους νέους κοσμικούς και κοσμικές που δεν αποχωρίζονται τα νέα τους κινητά, τις ψεύτικες βλεφαρίδες, τα extensions, τα τατουάζ, το piercing, τα selfies, τα χαμόγελα με την πορσελάνη.

Στο χειροκρότημα στο τέλος. Για την ανδρική μόδα, τα μαύρα καπέλα, τα εισαγόμενα μοντέλα, τις γκεστ εμφανίσεις, τις καλλίγραμμες γάμπες, τη φιλαρέσκεια, τη σεμνότητα στο φινάλε, τις γεμάτες θέσεις, τους άνδρες που θέλουν να πηγαίνουν σε επιδείξεις μόδας (με τη θέληση τους), την Ελληνική Εβδομάδα Μόδας που δεν είναι το Ζάππειο, είναι το Μέγαρο Εθνικής Ασφαλιστικής, είναι η ελληνική μόδα του 2015, που αντέχει, επιμένει, ανεβαίνει στην πασαρέλα, απολαμβάνει 15 λεπτά δημοσιότητας, βρίσκει χορηγούς, θυμίζει το ποπ-κορν της μόδας που (ξανα)δοκίμασα, αλμυρό και γλυκό μαζί, φρέσκο, καφέ και λευκό, χρυσαφί με αντανακλάσεις. Τι κι αν υπάρχουν και κάποια σποράκια που δεν έσκασαν στη σακούλα; Σε έξι μήνες πάλι. Και 15 λεπτά ακριβώς. 

Balmain για το H&M. Εκτός από δέρμα, χρυσό και μαύρο, τι άλλο θα βρούμε στο Balmaination;

Σκέφτομαι από τώρα τις ουρές. Το μαλλιοτράβηγμα. Το στρίμωγμα. 

Και μόλις τα βλέπω όλα μαζί φορεμένα, σκέφτομαι τη στιγμή.

Δεν είναι μια εύκολη συλλογή. Είδα όλα τα ρούχα και τα αξεσουάρ, γυναικεία και ανδρικά. Και ξεχώρισα τα λίγα που μου αρέσουν.

Δεν κοίταξα καν τιμές. Ξέρω ότι σε αυτές τις περιπτώσεις καλύτερα να μην φαντασιώνεσαι τίποτα γιατί άλλα έχεις στο μυαλό σου κι αλλιώς καταλήγεις.

Βλέπεις ένα tuxedo γιλέκο και το βάζεις στην προσωπική σου λίστα αλλά δεν ξέρεις. Θα το προλάβεις; Θα είναι στο νούμερο σου; Θα σου αρέσει φορεμένο; 

Τρομερά προβλήματα. Αν δεν έχεις χάσει όμως καμία συλλογή και συνεργασία σχεδιαστή ή οίκου με το H&M, ξέρεις ότι ένα perfecto jacket, Balmain, με χρυσές λεπτομέρειες, δεν θα είναι καθόλου άσχημο για τον χειμώνα που μόλις ξεκινάει και φαίνεται πολύ μαύρος και καθόλου χρυσαφένιος. Ε, να μην προσθέσουμε λίγη λάμψη, έστω και με τίμημα; 

Φορέματα με (ή χωρίς) οδηγίες χρήσεως για φίλες της μόδας με twist

Φιόγκοι στα μαλλιά. Ντραπέ, θεατρικά, αρχαιοελληνικά φορέματα με twist. Και στολή, κατά της γύμνιας, στο εσωτερικό του ρούχου. Ούτε σουτιέν, ούτε κορσές, αλλά ενσωματωμένο φόρεμα μέσα στο φόρεμα, μια υπέροχη σύλληψη που πολύ θα θέλαμε να υιοθετήσουμε στις βραδινές μας εξόδους. Μπορεί να είναι δύσκολη, εκκεντρική, σεμνότυφη, παλιομοδίτικη, κουλτουριάρικη, αλλά προσωπικά μου αρέσει πολύ. Δεν ξέρω ποιο να διαλέξω. Το κόκκινο ή το πράσινο; Τo choker με τα στρας ή τα σκουλαρίκια; Την κουρτίνα 1 ή την κουρτίνα 2; 

Προσδεθείτε. Chanel Airways με πιλότο έναν κύριο με μαύρα γυαλιά και αλογοουρά.

Το είδαμε κι αυτό. Το ξέρουμε ότι κάθε επίδειξη μόδας του οίκου Chanel, τουλάχιστον όσες δεκαετίες ο Karl Lagerfeld εποπτεύει τον σχεδιασμό, την παραγωγή, το στήσιμο, είναι μια παράσταση χολιγουντιανών προδιαγραφών αλλά η πιο πρόσφατη ήταν τόσο καλοστημένη που με βοήθησε να ξεπεράσω ακόμη και την αεροπλανοφοβία μου. Με τόσα που γίνονται γύρω μας, γιατί να μην ονειρευτούμε; Φανταστείτε λοιπόν μια αεροπορική εταιρία, την Chanel Airways, με αγόρια και κορίτσια μοντέλα, χαμογελαστά και περιποιημένα, να μας υποδέχονται στο check-in στο αεροδρόμιο,

και μετά στο duty free, στον έλεγχο των διαβατηρίων, στην πτήση. Αναταράξεις; Καθυστέρηση; Απογείωση; Προσγείωση; Κανένα πρόβλημα. Στην πτήση της Chanel Airways τρως αλλά δεν παχαίνεις, υπάρχει μόνο διακεκριμένη θέση, οι βαλίτσες δεν ζυγίζουν τίποτα, το τουίντ και οι αλυσίδες πηγαίνουν παντού, στις υπερατλαντικές πτήσεις φοράς μόνο Chanel No5. Και μετά ξύπνησα. 

Μόδα σε τέσσερα πόδια

Είναι επαγγελματίες μοντέλα. Κοιτούν τον φακό χωρίς επιτήδευση. Δεν ξέρω γιατί αλλά για μια στιγμή θεώρησα ότι έχουν κόψει μόνες τα μαλλιά τους, μακιγιαρίστηκαν πρόχειρα και ανέβηκαν στην πασαρέλα. Αλλά δεν πρόσεξα μόνο αυτό. Θαύμασα το top με τις έθνικ αναφορές, τα μανίκια κόσμημα, τα δύο σορτσάκια, τη διαφάνεια, την ανεπιτήδευτη πολυτέλεια. Μόδα σε τέσσερα πόδια. 

Μια φορά κι έναν καιρό... Ήταν οι επιδείξεις μόδας

Αν έχεις βρεθεί έστω και μια φορά στη ζωή σου σε επίδειξη μόδας, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Μιλάνο, στη Νέα Υόρκη, ξέρεις τι να περιμένεις. Τι νιώθεις. Την ατμόσφαιρα. Το δέος. Την προσμονή για την 15λεπτη παράσταση τέχνης. Και τώρα που πρωταγωνίστρια είναι η Κοκκινοσκουφίτσα σε νέες περιπέτειες, δεν μας ενδιαφέρει ποιος είναι ο σχεδιαστής. Δεν έχει σημασία ποιοι κάθισαν στην πρώτη σειρά. Ούτε με νοιάζει που δεν θα δοκιμάσω ποτέ το συγκεκριμένο φόρεμα. Θέλω μόνο να μετρήσω κάθε κρύσταλλο στους πολυελαίους και να φανταστώ ότι είμαι εκεί. Δεν υπάρχει κρίση, αβεβαιότητα, σκοτάδι, μόνο φως και μουσική. Και χρώματα. Βλέπετε τον Κακό Λύκο κάπου στο βάθος; Ε κάποιο μοντέλο θα είναι. 

10 τάσεις για το Φθινόπωρο/Χειμώνα 2016 που μας αρέσουν... Kαι 10 που δεν.

10 τάσεις για το Φθινόπωρο/Χειμώνα 2016 που μας αρέσουν:

1. Εμπριμέ ταπετσαρία. Μπροκάρ αποτυπώματα παντού. H μόδα του σπιτιού, από τον καναπέ και τις κουρτίνες και τα πλακάκια, στη ντουλάπα μας. Σχεδιαστές και εικόνες για να παίρνουμε μια ιδέα. Mary Katrantzou και Erdem.  

2.Μακριά παλτό. Μέχρι τον αστράγαλο, σκουπίζουν το πάτωμα, καλύπτουν πόδια και κίνηση. Αν δεν είσαι 2 μέτρα, καλύτερα να το αποφύγεις. Dries Van Noten, Calvin Klein, Chanel. Μην ξεχάσετε τα τακούνια σας. 

3. Νεοβικτωριανή εποχή. Μια τάση βγαλμένη μέσα από πίνακες, μυθιστορήματα και ταινίες μιας ιστορικής περιόδου, προσαρμοσμένης στο σήμερα. Η μελαγχολική γοητεία της μαύρης δαντέλας. Σκεφτείτε ψηλά κολλάρα που αγκαλιάζουν το λαιμό και φραμπαλάδες. Givenchy, Valentino, Alexander McQueen. 

4. Το «εύκολο» φόρεμα. Ένα slip dress, «δανεικό» από τη δεκαετία του 90, για το χειμώνα. Σίγουρα θα έχετε φυλάξει ένα απλό φόρεμα με τιραντάκια, ιδανικά σατέν, κάπου ανάμεσα στα ρούχα που έχετε χρόνια να φορέσετε. Διαφορετικά ρίξτε μια ματιά στις προτάσεις των οίκων Celine και Rag&Bone και αγοράστε ένα νεγκλιζέ. 

5. Η λευκή μπλούζα-σήμα κατατεθέν. Κάτι ανάμεσα σε πουκάμισο και μπλούζα. Με φραμπαλάδες, κολλαριστή, με φιόγκους, πολυτελής, ξεχωριστή. Rodarte, Chanel, Michael Kors. 

6. Ανδρικό κοστούμι. Μάλλον δεν υπάρχει πιο sexy ρούχο για μια γυναίκα από ένα καλοραμένο, μαύρο κοστούμι σε ανδρική γραμμή. Boss, Saint Laurent, οι καλύτεροι της φετινής πασαρέλας. 

7. Ταξίδι στην Κίνα. Δράκοι, χρυσές λεπτομέρειες, κιμονό, φαρδιές ζώνες. Σίγουρα κάτι κρύβουμε στη ντουλάπα που θυμίζει κάτι από Κίνα... Valentino, Alexander McQueen, Donna Karan, Tom Ford, Oscar de la Renta. 

8. Μπλε (και μαύρο) βελούδο. Αγαπημένο υλικό για τον χειμώνα. Μαλακό, feelgood, χαλαρό. Lanvin, Sonia Rykiel, Alexander Wang. To τέλειο φόρεμα στον Christopher Kane. 

9. Λάμψη. Όχι άλλη κρίση. Ας μην ψωνίζουμε, μπορούμε τουλάχιστον να ονειρευόμαστε. Με αυθεντική λάμψη, όχι απαραίτητα μόνο παγέτες. Παίζουμε με όσα έχουμε. Dior, Nina Ricci, για εικόνες. 

10. Γραφιστικό μαυρόασπρο. Ρίγες, κύβοι, διαμάντια, ζέμπρα, στιλιστική οφθαλμαπάτη. Valentino, Saint Laurent, Chanel, Balenciaga. 

10 τάσεις για το Φθινόπωρο/Χειμώνα 2016 που δεν μας αρέσουν:

1. Γούνα. Μπορεί να περιορίστηκε από τα ολόκληρα ζώα πάνω μας  σε λεπτομέρειες αλλά και το μινκ, η αλεπού και το Mongolian lamb που εμφανίστηκαν στην πασαρέλα, σε μικρά κομμάτια, πάλι θα μπορούσε να απουσιάζει. Ειδικά στην Ελλάδα, με το κλίμα που έχουμε, πόσες είναι οι μέρες και οι νύχτες που χρειάζεται να φοράμε κάτι τόσο ζεστό; Prada και Proenza Schouler οι ...ένοχοι. 

2. Eighties ξανά. Μια δεκαετία που επιμένει, τόσο κιτς, τόσο έντονη, που δεν θέλεις να την φοράς τόσο συχνά. Ειδικά τα κοκτέιλ φορέματα, τις βάτες, τις ασυμμετρίες, το στυλ Δυναστεία. Rodarte, Bottega Veneta, Louis Vuitton για τους νοσταλγούς. 

3. Patchwork. Γιατί να θέλεις να κυκλοφορείς με τη στολή του κλόουν; Και υφασμάτινα μωσαϊκά; Σαν κουρελού; Η στολή του γελωτοποιού μάλλον δεν κολακεύει καμία γυναίκα. Etro, Chloe, Valentino. 

4. H επιστροφή της τονισμένης μέσης. 

5. Μάξι, όλο και πιο μάξι. 

6. Το δερμάτινο πουκάμισο. 

7. Τα κρόσσια. Όχι άλλα κρόσσια. Ακόμη να τα βαρεθείτε; 

8.Το παντελόνι-καμπάνα. 

9. Τα σπορ ρούχα εκτός γυμναστηρίου. 

10. Οι ολόσωμες μπότες. Ποια Pretty Woman? 

Ζουν ανάμεσα μας. Κλώνοι της Kim Kardashian και του David Beckham...

Μαύρο παλτό, μακριά καστανόξανθα μαλλιά με ανταύγιες, ψηλές μπότες, δερμάτινη τσάντα με υπογραφή. Οι γυναίκες που συναντάμε στους δρόμους της Αθήνας, στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, στα μπαρ και στα εστιατόρια, ταξιδεύοντας από την Ευρώπη στην Αμερική, δεν διαφέρουν τελικά και τόσο. Ή τουλάχιστον όχι όσο παλιά. Πριν από μερικές δεκαετίες, μπορεί οι κώδικες ντυσίματος να ήταν λίγο πολύ οι ίδιοι, ερχόντουσαν όμως πάντα με καθυστέρηση και φιλτράρονταν μέσα από τα μάτια των Ελληνίδων. Κάποτε οι άνδρες φορούσαν τζιν, ορειβατικά μποτάκια και πουλόβερ με ρόμβους, οι γυναίκες κυκλοφορούσαν με πλατφόρμες, βάτες και χτένισμα σε στυλ Δυναστείας αλλά το προσωπικό στυλ παραμόνευε πίσω από την λακ και το φλούο μάσκαρα. Η εξέλιξη είναι...σινιέ. Και τρομακτική.

Τώρα οι τάσεις της μόδας έρχονται ταυτόχρονα σχεδόν στην χώρα μας και επιπλέον με το ίδιο περιτύλιγμα που καταφθάνουν και στις υπόλοιπες μητροπόλεις του στυλ. Ακόμη και οι διεθνείς αναλώσιμες ετικέτες τύπου Zara που κάνουν θραύση σε ολόκληρο τον κόσμο, ξεφυτρώνοντας παντού σαν μανιτάρια, παράγουν τάσεις και πρότυπα σε μιλιούνια. Καταναλώνονται με μανία, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Θύματα της κλωνοποίησης είμαστε άθελα μας όλοι. Γιατί δύσκολα μπορεί να είναι πλέον κανείς διαφορετικός, αυθεντικός, μοναδικός. Κι ας μην ξεχνάμε ότι οι κλωνοποιημένες γυναίκες συνοδεύονται συχνά από πανομοιότυπα μοντέλα ανδρών. Απόλυτη μονοχρωμία, κοστούμι χωρίς γραβάτα, μαύρη στολή, σπορ ρολόγια, σπορ αυτοκίνητα, σπορ διάθεση, σκουρόχρωμα γυαλιά, - ακόμη και στο σκοτάδι-, ασορτί περπάτημα και συμπεριφορά. Όλες οι γυναίκες πασχίζουν μάταια να μοιάσουν στην Kim Kardashian και όλοι οι άντρες κλέβουν λίγη από τη δόξα του David Beckham

Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Τα ρούχα που φοράμε μοιάζουν με στολή εργασίας, τα πρότυπα από το σινεμά, τη μόδα και την μουσική βιομηχανία βγαίνουν σαν από φωτοτυπικό μηχάνημα, οι συμπεριφορές θυμίζουν χαλασμένο τηλέφωνο. Ακόμη και η διατροφή μας έχει αρχίσει να μοιάζει. Η Ελληνίδα που τρώει ωμό ψάρι με ξυλάκια και πίνει σάκε ή πράσινο τσάι, είναι η ίδια γυναίκα που μέχρι πριν από μερικά χρόνια δοκίμαζε για πρώτη φορά ινδικό ταντούρι στα ταξίδια της στο εξωτερικό.

Τι είναι αυτό που μας κάνει τελικά να διαφέρουμε από τις υπόλοιπες Ευρωπαίες, όπως τις Ιταλίδες ή τις Ισπανίδες αλλά και τις Αμερικανίδες; Όσο περνάει ο καιρός, όλο και λιγότερα. Κλώνοι παραμονεύουν παντού. Όλα είναι προς πώληση. Οι τίτλοι τέλους στις ταινίες, τα credits στις πετυχημένες τηλεοπτικές σειρές από όπου παράγονται όλα τα εισαγόμενα πρότυπα, λειτουργούν για εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη σαν διαφημιστικό σποτ για αντιγραφές στο λεπτό. Bend it like Marilyn.