Tην Κυριακή πήγαμε στο Annie, την παράσταση που φιλοξενείται αυτόν τον καιρό, στον Ελληνικό Κόσμο στην Πειραιώς. Τα κορίτσια μου την είχαν ήδη δει, αλλά ήθελαν να την δούμε και παρέα γιατί ξέρουν ότι αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου έργα από τότε που ήμουνα κι εγώ παιδί.
Ξέρω όλες τις ατάκες της ταινίας απέξω, φυσικά τραγουδάω πιο δυνατά από όλους τα κομμάτια του φιλμ, χρωματίζω την φωνή μου στο «oh my goodness, oh my goodness» και το «we love you Miss Hannigan». Είμαι η Άννι/Σάντυ, χωρίς τις φακίδες, τις κόκκινες μπούκλες, τα σοσονάκια.
Οπότε είμαι μάλλον αυστηρός κριτής. Ευτυχώς που δεν έχω δει καμία παραγωγή της Annie στο Μπρόντγουέι, παρά μόνο στο youtube και συγκινούμαι κάθε φορά. Είχα δει την πρώτη «εγχώρια» Άννι με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Άριελ Κωνσταντινίδη. Η τελευταία ήταν συμμαθήτρια μου στο σχολείο. Χρόνια μετά παρακολούθησα από απόσταση την απόπειρα της Μαριάννας Τόλη ως Μις Χάναγκαν, με τη μεγάλη μου κόρη, και τώρα έφτασε η σειρά της Annie του 2013.
Τι θα θυμάμαι; Την ελληνική μετάφραση με το «Ωχ Παναγία μου», τη ζωντανή ορχήστρα με τον υπέροχο μαέστρο, την υπερπαραγωγή επί σκηνής, τα έξι κορίτσια που χορεύουν, τραγουδάνε, παίζουν, διασκεδάζουν κάθε στιγμή, τον χαδιάρη, συνονόματο μου σκύλο Σάντυ, την Άννι που εμφανίζεται σε διπλή διανομή να εντυπωσιάζει με το ταλέντο της (η Άννι-Δανάη πηγαίνει στο ίδιο σχολείο με τα κορίτσια μου, οπότε ο ενθουσιασμός είναι ακόμη μεγαλύτερος), τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, με λευκή πούδρα στα μαλλιά, σαν ντάντι Γουόρμπαξ, την Κατερίνα Παπουτσάκη στον ρόλο της ερωτευμένης γραμματέως, με φωνή και κίνηση, την Άννα Παναγιωτοπούλου, εξαιρετική στον ρόλο της αλκοολικής Μις Χάναγκαν. Το καλοκουρδισμένο ζευγάρι Ιωάννας Πηλιχού-Αργύρη Αγγέλου πάνω στη σκηνή, χωρίς πάγο, αστέρια που χορεύουν, χειροκρότημα-κονσέρβα.
Τους 45 ηθοποιούς, τραγουδιστές, ηθοποιούς, να τα δίνουν όλα, σε μια παράσταση, ένα έργο φτιαγμένο για παιδιά, με τραγούδια, γκρίζο περιτύλιγμα και κόκκινες αναλαμπές. Τι κι αν η Κατερίνα Παπουτσάκη σκόνταψε στο χαλί; Αν ορισμένοι ηθοποιοί γελούσαν με κάθε αφορμή, ειδικά όταν εμφανιζόταν ο Αργύρης Αγγέλου στον ρόλο του υποτιθέμενου πατέρα της Άννι; Ή αν τα παιδιά απογοητεύτηκαν που δεν είδαν στα παρασκήνια τους συντελεστές επειδή έπρεπε να βιαστούν για να επιβιβαστούν σε πούλμαν για το Dancing with the stars, στο σόου που θα εμφανιζόντουσαν στις 11.20 το βράδυ;
Πρόλαβαν και χάιδεψαν τον Σάντυ. Που είναι 11 μηνών. Τρυφερός. Γεννημένος πρωταγωνιστής. Στην επιστροφή τα παιδιά με τις φίλες τους τραγουδούσαν «Το αύριο πλησιάζει, ο ήλιος χαράζει, και διώχνει το χθες μακριά…» κι εγώ από μέσα μου σιγομουρμούριζα «When I’m stuck with a day that’s grey and lonely, I just stick out my chin and grin and say…» Come what may. Τomorrow. You’re always a day away.