Η ίδια εικόνα κάθε χρόνο. Μια λιτή γιορτή της ελληνικής γης μέσα σε μια γκαλερί, γεύση και τέχνη, στην γκαλερί Bernier-Eliades, στον πεζόδρομο της οδού Επταχάλκου, δύο λεπτά με τα πόδια από τον σταθμό του Ηλεκτρικού στο Θησείο. Και τι ωραία βόλτα, μέσα κι έξω.

Τι άλλαξε αυτή τη φορά, την Κυριακή από τις 12 το μεσημέρι μέχρι το απόγευμα, στη Γιορτή του Πρωτόλαδου στο κέντρο της πόλης; Ευτυχώς όχι πολλά. Η γεύση παρέμεινε η ίδια, αν και τώρα, ίσως έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ, να θυμηθούμε αυθεντικές εικόνες, αποχρώσεις, μυρωδιές.

Με αγάπη από τη Χαλκιδική. Και δύναμη από την εταιρεία Στατήρ. Γευσιγνωσία χωρίς ετικέτες.Φανταστείτε ξύλινα τραπέζια, στημένα σε διαφορετικά σημεία της γκαλερί, με τις ίδιες «εμμονές» αυστηρά σε γήινες αποχρώσεις: ελιές Καλαμών, πράσινες ή τσακιστές, αφρός ελιάς, λεπτοφτιαγμένα ντολμαδάκια (που ευτυχώς για όλους ανανεωνόνταν στην πιατέλα), απίστευτες σταφίδες παιδικών χρόνων (βιολογικές από την Κρήτη), πρωτόλαδο σε μικρά μπολ, σαν υγρό χρυσάφι, παξιμάδια, κριτσίνια, ζυμωτό μαύρο ψωμί, γαλέτες, παξιμάδια, όλα νόστιμα, όλα ελληνικά, όλα βάλσαμο για την ψυχή και τη μνήμη.

Συναντηθήκαμε φίλοι και γνωστοί. Γίναμε μια μεγάλη παρέα. Στο μικρό κηπάκι πίσω, βρέθηκαν οι καπνιστές. Με στεριανή τσιπούρα από τα Κύθηρα...

Τα προϊόντα του ελαιώνα και του ελαιοτριβείου τιμήθηκαν και με το παραπάνω. Τσακιστές πράσινες ελιές, αλμάδες Χαλκιδικής, πάστα αλμάδας. Απόδειξη ότι η Ελλάδα παράγει και μπορεί να εξάγει.

Φεύγοντας, η πράσινη οικολογική σακούλα με την ένδειξη «Το πρωτόλαδο της χρονιάς» και τις αγορές της ημέρας ήταν μάλλον βαριά. Τενεκεδάκι τριών λίτρων με πρωτόλαδο (υπήρχε και λίτρο σε γυάλινο μπουκάλι), αμπελόφυλλα σουλτανίνας, αφρός ελιάς, ελιές Καλαμών σε διάφανη συσκευασία. Υπήρχε και ένα γκουρμέ βαζάκι με ελιές Καλαμών, λεμόνι και κόλιανδρο. Πώς τον είπαμε τον καλλιτέχνη;